به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، صد دریغ و درد از هجران بزرگ مرد موسیقی ایران، شهنوازی که در شبیخون شبی سرد در کام بیشرمانه مرگ رخ در نقاب خاک کشید.
گلوی موسیقی ایران را دیرگاهی است که بغضی مرگ بار میفشارد و هرز گاهی آهی از بطن جان بهار موسیقی را خزان کرده و بزرگانش را گلچین میکند، دیرگاهی است که بهار رخت خزان به تن کرده است و داغدار دلنوازان شعر و طرب و ترنم میشود.
گویی غم خزان بزرگان در بهار موسیقی شهرمان آشیان کرده است و خیال رفتن ندارد، به فاصله یک سال و درو روز از سفر آقای نی ایران، شهنواز موسیقی ایران نیز به وی ملحق شد تا در سفر ابدیت همچون گذشته یار همیشگیاش باشد و این رفاقت دیرینه را در ژرفنای خاک خاموش جاودانه کند، و وفاداری در رفاقت بزرگان را ثابت نماید.
در گذشت استاد بیبدیل موسیقی ایران ضایعهای بزرگ برای اهل اندیشه و هنر است، سرمایهای که در گنجینهبیمنتها و پر توان موسیقی ایرانی جریان دارد بی شک وامدار درایت این بزرگ مرد است، شاخههای درخت تنومند موسیقی ایرانی از ریشه پر توانی چون شهناز تغذیه میکنند، و بسیاری از هنرمندانی که اکنون نام آور شده و در دنیا سرشناش شدهاند، در اشاعه این موسیقیدان بزرگ محفل داشتهاند.
یک قرن از موسیقی ایران وامدار نهضت شهناز و شهنازهایی است که پاکی و عظمت موسیقی را با حضور بی بدیل خود در جانهایآگاه و زلال دمیدند، شهناز عشق الهی را در پنچه و سرانگشتان هنرمندخود بر روح زمانه تزریق کرد و با موسیقی خود جانها را به یکدیگر پیوند زد.
جلیل شهناز پیوند ساز روح بشریت و مایه اتصال دلها و منفصل کننده شر و ناپاکی از جان زلال موسیقی ایرانی بود، چه سرهایی که در برابر نوای عرفانیش به تعظیم فرود نیامد و چه سنگ دلانی که در برابر گوهر وجودی ساز بی آلایش او سر بر خاک نساییدند.
مناعت و درویشی را با قناعت سازش در آمیخت و جلوه موسیقی عرفانی را بر قله استوار جاودانگی به اهتزاز در آورد، شهناز شاهانه شهنوازی میکرد تاجایی که شهریاران موسیقی آویزان لگام استادیش میبودند، حضورش جانهای مشتاق را به فیض میرساند و تشنگان موسیقی را سیراب مینمود.
فقدان این استاد بزرگ خیال باطلی است، چرا که حضور پر ثمر وی برای موسیقی ایرانی تا ابد د دلهای موسیقیدانان جاویدان است و تأثیرش همچنان پایدار.
استاد جلیل شهناز هم رفت، رفت تا سلامی دوباره کند به استاد تاج، ادیب خوانساری، حسن کسایی و دیگر عزیران سفر کرده این عرصه ، زین پس در خردادماه یاد استاد جلیل شهناز در کنار استاد حسن کسایی سبز میشو، اما بزرگان و دوستدارنش در غم هجران او زانوی غم بغل گرفته و هوای چشمانشان بارانی است.
جهان پیر است و بیبنیاد از این فرهاد کش فریاد...
روحش شاد و یادش گرامی
انتهای پیام/ الف