عزیزالله مهدیان در گفتوگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، افزود: در طول سالهای قبل از دولت نهم و دهم علیرغم اینکه ضرورت بود در بخش مسکن روستایی اقدامات موثری انجام شود، اما به دلایل مختلف از جمله تسهیلات و تضامینی که بانکها میخواستند طرح با موفقیت روبرو نشود. حداقل اعتباراتی که داده میشد جذب نشد.
وی با یادآوری اینکه این مشکل باعث شد تا در برنامه دوم و سوم توسعه یعنی ظرف 10 سال در مجموع 193 هزار واحد نوسازی شود، تصریح کرد: پیشبینی میزان اعتبارات نوسازی مسکن روستایی در آن زمان 300 هزار واحد بود که حاکی از تحقق 64 درصد برنامههای دولتهای وقت در این بخش است.
به گفته وی، عمدهترین مشکل این بخش مربوط به مسائل پرداخت تسهیلات، عدم همکاری بانکها، نداشتن ضامن روستائیان برای دریافت تسهیلات و در نهایت نرخ سود تسهیلات یعنی نرخ عرف بانکها بود.
معاون بازسازی بنیاد مسکن با بیان اینکه سود تسهیلات مسکن روستایی در برنامه دوم و سوم توسعه 14 درصد بود، گفت: البته هفت درصد از سود این تسهیلات را دولت بهصورت یارانه به حساب متقاضی واریز میکرد.
*وام 90 هزار تومانی مسکن روستایی
مهدیان در ادامه با اشاره به اینکه رقم تسهیلات مسکن روستایی در سال اول برنامه دوم توسعه 90 هزار تومان بود، اظهار کرد: در ادامه این تسهیلات به 200، 250 و 300 هزار تومان افزایش یافت که البته این مبالغ در آن زمان ارقام قابل توجه و موثری در مسکن روستایی بود.
وی با بیان اینکه آخرین تسهیلاتی که در این بخش در سال 83 پرداخت شد 3 میلیون تومان بود، افزود: پیشبینی شد با توجه به میزان واحدهای فرسوده که بر اساس سرشماری سال 75 حدود 3.7 میلیون واحد اعلام شده بود باید در تنظیم برنامه چهارم توسعه حداقل سالانه 200 هزار واحد نوسازی شود که با احتساب واحدهایی که مردم میسازند کل مسکن روستایی کشور نوسازی شود.
وی با تاکید بر این در این راستا از سال 84 که اولین سال برنامه چهارم توسعه بود سالانه نوسازی 200 هزار واحد پیشبینی و اعتبارات آن به بانکها ابلاغ شد، گفت: سال اول طرح توجیه بانکها برای پرداخت تسهیلات زمان برد و به همین دلیل عملا اعتبار سال 84 در سال 85 اجرایی شد.
مهدیان با بیان اینکه سال 85 میزان تسهیلات از سه میلیون به 5 میلیون تومان افزایش یافت، افزود: سود این تسهیلات 5 درصد بود که دو تفاوت با تسهیلات قبلی داشت. یکی آن که دولت یارانه تسهیلات را بهصورت یکجا به بانک پرداخت میکرد و بانکها نیز با مردم قرارداد 5 درصدی منعقد میکردند. تفاوت دوم نیز این بود که دولت بازپرداخت تسهیلات را تضمین کرد و هر سال تضمیننامه توسط معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیسجمهوری به بانک مرکزی داده میشد.
معاون بازسازی بنیاد مسکن انقلاب یادآور شد: این مسئله باعث شد تا بانکها بپذیرند که تسهیلات را با سفتههای زنجیرهای (سه نفر روستایی با سفته ضامن یکدیگر میشدند) پرداخت کنند و دیگر نیازی به ضامن معتبر و مورد قبول بانک نبود.
مهدیان ادامه داد: البته خیلی از استانها این اقدام دولت را جدی نگرفتند و از مردم ضامن معتبر خواستند، با این حال اکثر تسهیلات با سفتههای زنجیرهای به روستائیان پرداخت شد.
وی با بیان اینکه از سال 84 به بعد سالانه اعتبار 200 هزار واحد تامین شده است، گفت: البته در بعضی سالها اعتبارات بیشتر بوده بهعنوان مثال در سال 86 حدود 250 هزار واحد و سال 89 حدود 400 هزار واحد پیشبینی شد.
وی در پاسخ به این پرسش که چه تعداد از این تسهیلات تحقق پیدا کرد، گفت: 222 هزار واحد از اعتبارات سال 86 و از سال 89 نیز تاکنون 379 هزار واحد عقد قرارداد شده که هنوز هم بر اساس توافق با بانکها از همان سهمیه سال 89 پرداخت میشود.
معاون بازسازی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی اظهار کرد: برای سال 91 حدود 255 هزار و 400 واحد سهمیه بود که در حال حاضر هم در حال عقد قرارداد پرداخت تسهیلات آنها هستیم. در مجموع از سال 84 تا سال 91 برای یک میلیون و 887 هزار واحد اعتبار تامین شده است که مبلغ آن 16800 میلیارد تومان بوده است.
مهدیان با بیان اینکه در سال 90 و 91 سقف تسهیلات به 12.5 میلیون تومان رسیده است، گفت: بر اساس قانون سالانه باید 15 درصد به تسهیلات مسکن روستایی افزوده شود که با توجه به عدم افزایش این تسهیلات در سالهای 90 و 91 پیشنهاد افزایش 30 درصدی تسهیلات به دولت ارائه شده است تا به این ترتیب برای سهمیه سال 92 میزان تسهیلات مسکن روستایی حداقل به 16 میلیون تومان افزایش یابد.
انتهای پیام/