به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، مشکلات دانشآموزان و مدارس عشایری گویی کلاف سردرگمی است که هیچ وزیری نمیتواند برای آن راه حلی پیدا کند، از تحصیل در زیر سقفهای لرزان و چادر گرفته تا معلمانی که مجبور به تدریس در کلاسهای چندپایه هستند، معلمانی که گاه با مجبورند برای تدریس به دانشآموزان عشایر همگام با آنها کوچ کنند.
مشکل ما سالهای متمادی در حوزه آموزش و پرورش این بوده که دانشآموزان را صرفا خلاصه در مناطق شهری میدانیم و همین موضوع باعث شده تا جمع کثیری از دانشآموزان عشایری و ساکن در مناطق محروم از عدالت آموزشی محروم بمانند دانشآموزانی که به تحصیل در زیر چادر با کمترین امکانات نیز راضی هستند و گاه چند پایه تحصیلی در یک کلاس درس جمع میشوند.یک چادر یا کانکس بدون حتی وسایل گرمایشی و سرمایشی تنها سرمایه دانشآموزان عشایر از به اصلاح عدالت آموزشی است این دانشآموزان حتی برای ادامه تحصیل نیز با مشکل مواجهند چرا که امکان ادامه تحصیل برای دختران در دوران دبیرستان یا حتی در دوران راهنمایی نیست.
معلمان عشایر نیز با مشکلات خاص خود دست و پنجه نرممیکنند از تدریس در کلاسهای چند پایه گرفته تا صعب العبور بودن مسیر و مشکلات معیشتی و رفاهی.
یکی از معلمانی که در مناطق عشایرنشین شهرستان عنبرآباد استان کرمان مشغول تدریس است در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم با اشاره به مشکلات متعدد معلمان عشایر عنوان کرد: بنده به عنوان معلم برای دانشآموزان عشایر کوچنده مشغول تدریس هستم اما به لحاظ وضعیت حقوقی هیچ تفاوتی با معلمانی که در شهرها مشغول تدریس هستند هیچ تفاوتی ندارم، با وجود اینکه با سختی کار روبه رو هستم و همراه با عشایر مجبور به کوچ هستم اما حدود 2 سال است که حق کوچ دریافت نکردهام.
وی افزود: کلاس درسم نیز به صورت چند پایه است که این موضوع انرژی و توان بسیاری را از من میگیرد در سال تحصیلی که گذشت برای دانشآموزان پایه چهارم، پنجم و ششم تدریس داشتم حالا شما تصور کنید که یک معلم در 45 دقیقه زمان هر کلاس چگونه میتواند برای دانشآموزان سه پایه تدریس داشته باشد؟حتی برخی از معلمان عشایر هستند که 6 پایه را در یک کلاس دارند.
این معلم با اشاره به مشکلات پایه ششم در مناطق عشایری گفت: تدریس برخی از دروس پایه ششم امکانات لازم را میخواهد در حالی که در مناطق عشایری این امکانات فراهم نیست چگونه میتوان برای دانشآموزان عشایر که داخل چادر هستند کامپیوتر اختصاص داد باید ادعا کنم که دانشآموزان عشایر در مقایسه با دانشآموزان مناطق شهری بیسواد هستند و اگر قرار باشد از پایه ششم به پایه هفتم بروند هیچ چیزی نمیدانند.
وی ادامه داد: بنده برای رسیدن به منطقه موردنظرم ساعت 5 صبح باید حرکت کنم در حالی که هیچ سرویسی نیز برای ما در نظر نگرفتهاند و در حالی که تمام این سختیها را تحمل میکنم در مقایسه با معلمان مناطق شهری حقوق بیشتری ندارم چرا حق کوچ معلمان عشایر دو سال است که پرداخت نمیشود؟ آیا مسئولان نمیدانند که ما با چه زحماتی فعالیت میکنیم؟
این چند خط بخشی از درد دل یکی از معلمان عشایر بود در حالی که دانشآموزان عشایر نیز جزء محرومترین دانشآموزان کشور به لحاظ امکانات آموزشی هستند.
عبدالرسول شکیبافر، مدیر کل مدارس عشایر و مناطق کمتر توسعه یافته وزارت آموزش و پرورش درخصوص مشکلات معلمان عشایر به خبرنگار تسنیم میگوید: حق کوچ معلمان عشایر که حدود دو سال است پرداخت نشده به دلیل عدم تامین اعتبار است که متاسفانه سال گذشته و امسال این اعتبار تامین نشد.
وی افزود: طی دو سال گذشته دستورالعمل ساماندهی تعداد دانشآموزان در کلاسهای عشایری را ابلاغ کردیم که بر این اساس تعداد دانشآموزان در کلاسهای عشایر کاهش یافت به گونهای که برای کلاسهای 6 پایه 10 تا 12 دانشآموز باید در کلاس حضور داشته باشند و علت برگزاری کلاسهای چندپایه در مناطق عشایری کمبود نیروی انسانی است و در مناطقی که معلمان داوطلب باشند میتوانیم کلاسهای عشایری را در دو شیفت برگزار کنیم.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، عدالت آموزشی تنها خواسته دانشآموزان عشایر از مسئولان است،موضوعی که گویی این روزها برآورده ساختن آن برای مسئولان به یکی از محالات بدل شده است.
انتهای پیام/