به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شگفتیهای فراوانی در جریان رزم، شهادت و تشییع شهدا وجود داشته و دارد. شگفتیهای منظمی که برای جنگ با همه خشونت و ناملایماتش یک وجه ساختار شکن به نام زیباییهای جنگ میسازد که فقط در نبردهایی همچون جنگ هشت ساله ما رؤیت شده است. چیزی که از جنگ ما چیزی به نام هشت سال دفاع مقدس ساخت. "محمد رضا عصارزاده" از اتفاق زیبایی که در روز تشییع پیکر شهید احمدی برایش افتاد چنین روایت میکند:
زمستان بود و برف میبارید. تابوت پیچیده در پرچم سه رنگ، در مراسم تشییع شهید روی دست مشایعت کنندگان تا معراج شهدا پیش میرفت. صدای لااله الا الله جمعیت در فضا پیچیده بود و فریادهایی که؛ "این گل پرپر از کجا آمده/از سفر کرب و بلا آمده" دانههای برف نام شهید را که با خط درشت نوشته شده بود نپوشانده بودند. روی تابوت نوشته بود "شهید مسعود احمدی".
آن روز پس از تشییع شهید احمدی، برای تشییع پیکر پاک شهید دیگری که تازه به حرم رسیده بود آماده شدیم. بارش برف بند آمده بود و تابوت روی دست مشایعت کنندگان پیش میرفت. با دیدن نام نوشته بر تابوت درجا خشکم زد. دوباره همان صحنهها و دوباره همان فریادهایی که؛ "این گل پرپر از کجا آمده/از سفر کرب و بلا آمده" دوباره همان نام و نشان "شهید مسعود احمدی" بود. گویی خواب بودم و به خواب تشییع دوباره تابوت شهید احمدی را میدیدم.
وقتی مراسم تشییع به پایان رسید، ستاد معراج شهدا از یکی بودن نام دو شهید مطلع شدند. و پس از بررسیها تازه فهمیدم پیکر پاک دو شهیدی که در آن روز تشییع میشدند، یک نام داشته و پسر عموی یکدیگر بودند. کسی چه میداند شاید با همدیگر یک شبه راه رسیدن به بهشت را پیموده باشند که حالا هر دو در یک روز پیکر مطهرشان تشییع شده است.
انتهای پیام/