به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان؛ نهم ذیحجه را روز عرفه گویند؛ این روز از روزهای مهم برای مسلمانان و از جمله شیعیان است؛ گر چه عید نامیده نشده، اما همچون عید خوانده شده است.
روز عرفه از ایام باشکوه و عظیم است. روزی است؛ که درهای آسمان را برای پذیرش تضرعهای عاشقانه بندگان ذات اقدس الهی میگشایند و باز هم آن فاعل با عشق خواهان بازگشت اشرف مخلوقاتش به بارگاه امنش است.
آری باز هم فرصت برای بازگشت انسان به اصل و جایگاه اعلی اولیهاش را فراهم میکند، چه قدر بزرگوار است و بزرگوارانه رفتار میکند.
چقدر ظلم کردیم! چقدر نادیده گرفتیم آن همه رحمت را! ولی باز هم میخواندمان، دعوتمان میکند و میخواهد همچو شب قدر به ارزش و منزلت خود نایل شویم.
آری روز عرفه، روزی است که حق تعالی بندگان خویش را به عبادت و اطاعت خود دعوت کرده و سفره جود خود را برای آنها گسترانیده است؛
شیطان را در این روز در غل و زنجیر میکشد و باز هم زمینه پیروزی انسان را بر نفس فراهم میکند.
روز عرفه، روز شناخت است؛ عرفه روزی است که خدای سبحان بندگان خود را به عبادت و اطاعت خویش فرا میخواند و خوان کرم و احسان و لطف خود را برای آنان میگسترد و درهای مغفرت و بخشش و رحمتش را بر روی آنان می گشاید.
دل در جوشش ناب عرفه وضو می گیرد و در صحرای تفتیده عرفات جاری می شود؛ آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است.
لبها ترنم باطراوت دعا به خود گرفته و چشمها امان خود را از بارش توبه از دست داده، دل، بی قرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) شده است.
پنجره باران خورده چشم ها از ضریح اجابت تصویر میدهد و این صحرای عرفات است که با کلمات روحبخش دعای امام حسین (ع) و اشک عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش میکند؛ اشک و زمزمه ما را نیز بپذیر، ای خدای عرفه.
در این روز حجاج بیت الله الحرام با وقوف در صحرای عرفات با خدای خویش به مناجات میپردازند و دعای عرفه امام حسین(ع) را قرائت می کنند.
آری عرفه فرصتی برای بندگی عاشقانه است، زمزمه های نیایش بندگان در روزی عظیم همچون روز عرفه از هم اکنون قابل شنیدن است؛ روزی که خداوند بندگانش را مورد لطف و رحمت بی پایان خویش قرار می دهد.
حضرت ابراهیم (ع) در عرفات
در صحرای عرفات، جبرئیل، پیک وحی الهی، مناسک حج را به حضرت ابراهیم (ع) نیز آموخت و حضرت ابراهیم (ع) در برابر او می فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ؛ شناختم، شناختم.
مسلمانان نیز در گوشهگوشه این کره خاکی در این روز همه با هم نجوا کردند:«خدای من، من به گناهانم اعتراف می کنم، آنها را ببخش، منم که بد کردم، منم که خطا کردم، منم که تصمیم به گناه گرفتم، منم که نادانی کردم.»
مسلمانان با شرکت در آیین پرفیض و ملکوتی دعای عرفه، با ریختن اشک عشق، از معبود خود طلب عفو کرده و برای گناهان گذشته خود از ذات اقدس الهی طلب مغفرت کردند.
صحرای عرفات همایش شناخت و خودسازی امام حسین (ع)
حضرت سیدالشهدا، امام حسین (ع) نیز بعد از ظهر روز عرفه همراه با فرزندان و گروهی از اصحاب از خیمه های خود در صحرای عرفات بیرون آمدند و روی به دامن «کوه رحمت» نهادند و در سمت چپ کوه روی به کعبه، همایشی تشکیل دادند که موضوع آن به مناسبت روز عرفه (روز شناخت)، شناخت و سازندگی بود؛ این همایش، تنها جنبه علم و معرفت نداشت، بلکه شناخت توأم با عمل و سازندگی و تزکیه و خودسازی بود.
روز عرفه چنان اهمیت دارد که با شب قدر برابری میکند؛ امام صادق(ع) فرمود: اگر شخصی گناهکار نتواند در شبهای با برکت ماه رمضان، بویژه شبهای قدر، خود را در معرض نسیم رحمت الهی قرار دهد و آمرزیده شود، تا سال آینده بخشوده نمیشود مگر اینکه عرفه را درک کند و از امتیازات آن روز بهره گیرد.
اینک عرفه نزدیک می شود؛ روزی که سرها خالصانه به درگاه معبود به سجده می رود و خداوند متعال با رحمت بی پایان خویش استغفارها و توبه های بندگانش را پذیرا می شود و با کرامت نامتناهی خویش روح و جانی دوباره به بندگانش می بخشاید...
باشد که همه از این فرصت ارزشمند بهره معنوی ببریم ...
انتهای پیام/م