به گزارش خبرگزاری تسنیم بلومبرگ نوشت: ایران در شرایطی رهبری مجمعی از بزرگترین صادرکنندگان گاز جهان را بر عهده گرفت که محموله های انرژی خودش در خارج از کشور به دلیل تحریم های آمریکا و اروپا با مشکل مواجه شده اند.
بیژن زنگنه وزیر نفت ایران امروز در حاشیه نشست 13 کشور عضو اوپک گازی در تهران گفت، عادلی، رئیس کل اسبق بانک مرکزی ایران و سفیر سابق این کشور در کانادا و انگلیس به دبیرکلی مجمع کشورهای صادرکننده گاز که دارنده 60 درصد ذخایر گازی جهان است انتخاب شده است. عادلی جایگزین لئونید بوخانووسکی، دبیر کل سابق اوپک گازی شده است. کاندیداهای دیگری از روسیه و لیبی برای کسب این کرسی با عادلی رقابت می کردند.
تحریم های تجاری آمریکا و اتحادیه اروپا علیه ایران صادرات نفت خام این کشور را نسبت به سال 2011، به نصف کاهش داده و در حال تاثیرگذاری بر پروژه های صادرات گاز کشور است. ایران یکی از سه کشور عضو مجمع کشورهای صادرکننده گاز است که واردکننده گاز است و این در حالی است که رقابت بین این گروه و کشورهایی چون استرالیا و آمریکا بر سر صادرات ال ان جی شدت یافته است.
بر اساس گزارش آماری شرکت بی پی، که سال گذشته ذخایر گازی ایران را بیش از ذخایر گازی روسیه برآورد کرد و البته مورد اعتراض شرکت گاز پرم روسیه قرار گرفت، ایران به عنوان سومین تولید کننده بزرگ گاز جهان، در مجموع واردکننده گاز به شمار می رود.
نیل بوریج، تحلیلگر مسائل انرژی در هنگ کنگ در این باره گفت، «آنها (ایرانی ها) پس از روسیه، بیشترین سهم را از لحاظ قدرت تاثیر گذاری بر تحولات این صنعت دارند.»
بر اساس گزارش بانک جهانی، ایران در سال 2011، 11.4 میلیارد متر مکعب (400 میلیارد فوت مکعب) گاز را به صورت بلا استفاده سوزاند. این میزان گاز سوزانده شده در ایران معادل یک چهارم تقاضای کره جنوبی، بزرگترین خریدار ال ان جی در جهان پس از ژاپن است. بر اساس ارزیابی مجله بلومبرگ، ارزش این میزان گاز حدود 7.3 میلیارد دلار بر اساس قیمت بازارهای آسیایی است. ایران گاز استخراج شده به همراه نفت خام را به دلیل نبود زیرساخت های لازم جهت فرآوری و صدور به بازارهای جهانی، می سوزاند.
تحریم ها موجب تاخیر در توسعه میدان پارس جنوبی شده است. شرکت های رویال داچ شل، رپسول و توتال طرح های ال ان جی در ایران را رها کردند و این کشور را از خریداران، پول و تخصص موردنیاز برای فرآوری و فروش گاز محروم ساختند.
پروژه ال ان جی پارس جنوبی، که شل و رپسول در سال 2010 از آن کنار کشیدند، ظرفیت سالانه ای بالغ بر 16.2 میلیون تن یعنی حدود 5 درصد ظرفیت فعلی تولید گاز جهان را دارا بود. شرکت توتال نیز که در سال 2009 از پروژه پارس کنار کشید قرار بود سالانه 10 میلیون تن تولید داشته باشد.
از بین 4 پروژه ال ان جی در ایران، پیمانکاران ایرانی تنها یکی را به پیش برده اند که ظرفیت تولید 10.5 میلیون تن را دارد و به ایران ال ان جی معروف است. این پروژه در نزدیکی بندر عسلویه واقع شده است. رسانه های ایران در سپتامبر سال گذشته گزارش دادند، پس از تعلیق قرارداد با شریک چینی، دولت ایران به تنهایی در حال کار بر روی یک پروژه 3.3 میلیارد دلاری است.
رابین میلز، رئیس شرکت مشاوره منار در دوبی گفت، کاهش تحریم ها شرکت های نفتی بین المللی را به فعال شدن مجدد در پروژه های ال ان جی ایران تشویق خواهد کرد.
زک آلن، رئیس شرکت پان اوراسیان انترپرایزز، گفت، انتخاب عادلی «یک مزیت برای ایران است تا بتواند جایگاهی را بر روی میز برای خود به دست بیاورد و سریعا قد علم کند و به دولت و مسئولان صنعتی ایران در سطح جهانی امکان دسترسی بدهد.» وی افزود: «فرصت ها برای ایران و سرمایه گذاران خارجی بسیارند.»
بوریج گفت، حتی بدون تحریم ها، جذب شرکت ها برای سرمایه گذاری در صنعت گاز ایران همراه با چالش خواهد بود. کشور ایران دارای تاریخی از ملی سازی دارایی های نفت و گاز است و باید شرایط قراردادی جذابی را برای اعطای تضمین بلند مدت به سرمایه گذاران خارجی پیشنهاد کند.
وی افزود: من بعید می دانم که ما در کوتاه مدت شاهد اتفاق بزرگی باشیم.»
آلن در توصیف عادلی گفت: «ظاهرا آنها شخصی را انتخاب کرده اند که به کار کردن در مناصب بالا عادت دارد تا بتواند توسعه صادرات منابع گازی فراوان ایران را تسریع بخشد. کسی که منابع ارزی فراوانی را برای آنها تامین خواهد کرد.»
انتهای پیام/ 122