به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، سیل عزاداران سرور و سالار شهیدان امروز همچون بارانی که از آسمان می بارد در خیابان های منتهی به حرم های احمدی و محمدی به هم پیوسته و در عزا و ماتم سرورشان سوگواری می کنند.
آسمان می بارد و فارس هم می بارد و این چه حکمتی است که عاشورای تشنه لبان کربلا پس از حدود 1400 سال بارانی است و این باران، غم ها و سوگ ها را به یاد دستان بریده عباس و گلوی تیرخورده علی اصغر امام حسین(ع) هزاران برابر می کند.
ابرهای تیره و تار در فارس خورشید را در نهان خود دارند، همچون 10 محرم 61 هجری قمری که تیرها و نیزه ها آسمان را تیره و تار کرد.
آری، آسمان می بارد اما کسی آب نمی نوشد، آبی که دستان عباس را غسل داد و امروز همه وجود عزادارانش را.
به ظهر که نزدیک می شویم باران شدید تر می شود و انگار دل قطره های باران آگاهند و شرمگین از نبودنشان در صحرای کرب و بلا و چه حیف که نبودند و اگر بودند تنها عباس بس بود برای سپاه زر و سیم ابن سعد.
ظهر نزدیک است و نمی دانم پس از ساعتی دیگر که سرها بر نیزه ها است و کاروان حسین در راه اسیری، آسمان با خود چه می کند؟
انتهای پیام/ ب