منصور ابراهیمزاده در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در پاسخ به این سوال که دیده میشود برخی جلسات در خصوص اداره موزهها برگزار میشود که اعضای آنها از سطوح بالای مدیریتی کشور هستند اما معمولاً این شخصیتها در این جلسات حاضر نمیشوند و فقط به طور اسمی وجود دارند، اظهار داشت: جلسات زیادی را میبینیم خیلی سطح آنها پائینتر از موزههای بزرگ است باشد اما شوراهای مختلف شرکت میکنند، اما مسأله در اینجا، اهمیتدادن است.
وی افزود: در سال 1850 میلادی یکی از نمایندگان پارلمان انگلیس در پارلمان در سخنرانی خود شدیداً به دولت انتقاد میکند که این همه بودجه برای موزهها اختصاص دادیم ولی در مقابل برنامهریزیهای غلطی توسط دولت صورت میگیرد و این بودجهها به هدر میرود، به عنوان نمونه ساعاتی که برای موزهها گذاشتید همان ساعاتی است که کارگران در کارگاهها و کارمندان در ادارات خود و دانشآموزان در مدارس درس میخوانند، پس کی باید موزهها برای مردم اطلاعات ارائه دهند و موثر باشند و همین سخنرانی موجب میشود از سالی که هنوز ما موزه نداریم، یعنی 1850 میلادی، موزهها را دوشیفته کنند و تا 10 شب برنامه موزهها ادامه یابد و با این کار همه اقشار را به موزهها آوردند.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: متأسفانه مراکز آموزشی ما با مهارتها فاصله دارند و همه به مدرکگرایی روی آوردند و به مهارت و تجربه توجه نمیکنند لذا شاهد هستیم که فارغالتحصیل دانشگاه کاری نمیتواند انجام دهد، وقتی از یک نماینده مجلس که رئیس یکی از کمیسیونهای مجلس هم هست سوال شد چه باید بکنیم، جوابی داد که انسان را متأثر میکند و نشان میدهد که شاید خودش هم از موزهای بازدید نکرده است.
منصورزاده یادآور شد: دنیای امروز برای این موضوع تصمیم گرفته و آن را حل کرده است، سوال این است که موزهها پس برای چه هستند؟ ایکوم سال 1974 مطرح کرده که موزهها برای انتقال آموزش و پژوهش مهارتی و تجربهای هستند اما این مسأله هنوز هم در بین مسئولان جای باز نکرده است و کسی نمیگوید مدارس باید با موزهها هماهنگ شوند در حالی که بسیاری از کلاسها میتواند در موزه برگزار شود، یعنی آموزش با تجربه باید همراه باشد.
وی اضافه کرد: این کار در بین مسئولان نیست و اگر مصاحبهای هم با آنها داشته باشیم متوجه میشویم که تعداد کمی از آنها به موزهها رفتند، این در حالی است که در فرانسه طوری برخورد کردند و جا انداختند که کسی که پاریس میرود باید از موزه لوو هم بازدید کند ولی در ایران موزهها فراموششده هستند لذا باید این فرهنگ را در بین مسئولان جا بیندازیم.
منصورزاده با بیان این که موزهها در نگاه مسئولان کماهمیت جلوه کرده است، ادامه داد: چرا 95 درصد موزهها از دهه 60 به این طرف توسعه پیدا کرد، چون جوابگوی نیازهای جامعه بودند و فقط 5 درصد موزهها برای قبل از دهه 60 هستند و بازدیدکننده آن هم همین طور.
وی اضافه کرد: بیشترین بازدیدکنندگان دنیا امروز برای موزههاست و هیچ نهاد فرهنگی و غیرفرهنگی به اندازه موزهها مخاطب ندارد. در انگلیس هفتهای 3 موزه افتتاح میشود و نتیجه آن این است که 3 موزه نیروی مفید را جذب میکند و در مکانهای مختلف نقش فرهنگی دارد یعنی بیشترین مخاطب را جذب میکند و اشتغال هم ایجاد کرده است و هم افراد تحصیلکرده، و صاحب فکر و اندیشه فعال میشوند، اینها فرهنگ را توسعه میدهد.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: امروز در جوامع توسعهیافته موضوع فقر فرهنگی مطرح شده است یعنی محاسبه کردند در جاهایی که موزهها فعالند، رشد فرهنگی بالاست و جاهایی که فاقد موزه هستند، رشد فرهنگی و حتی اقتصادی پائین است لذا امروز کسانی که امکان رفتن به موزه را ندارند فقر فرهنگی دارند.
انتهای پیام/