به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری الوعی، کشیده شدن پای گروههای تروریستی مسلح سوریه به ترکیه، تنها یک نگرانی و پیشگویی در این زمینه نبود، بلکه حکومت ترکیه آماده است تا هدف بعدی موج تخریب و تجزیه متناسب با هجمه جدید صهیونیستی - آمریکایی علیه کشورهای منطقه و ملت ای آن باشد.
دولت «رجب طیب اردوغان» دیر هنگام متوجه شد که قربانی مداخله و حتی نابودی بحران سوریه شده است و امروز بعد از گذشت قریب به سه سال از این مداخله، پیامدهای منفی آنچه که به دست خود در مرزهایش کاشته است، را درو میکند.
در زمان حمله آمریکا به عراق در سال 2003 میلادی ترکیه از ایفای هر گونه نقش محوری منع شد و امروز آمریکا و رژیم صهیونیستی اجازه نمیدهند که آنکارا نقش منطقهای خود در راستای منافع خویش ایفا کند و یا حتی به صورت اندک در تحقق بلند پروازیهای «رجب طیب اردوغان» و حزبش، حزب «عدالت و توسعه» در رهبری منطقه سهیم باشد؛ بلکه نقشی را ایفا میکند که شایسته یک حکومت منطقهای دارای شأن نیست و هم اکنون نقش آن منحصر به گشودن مرزهایش بدون رعایت امنیت خود یا حاکمیتش بر خاک این کشور است، از این رو پیمان ناتو، مستقل از حاکمیت کشور میزبان برای آموزش عناصر مسلح و ذخیره تجهیزات جنگی و خوار و بار مراکز را تاسیس کرده است.
دولت ترکیه توهم نزدیکی و دوستی با نیروهای جهادی سلفی تندرو با برداشت خاصاشان از اسلام را داشت، از این رو تمام تلاش خود را برای استقبال از آنها و فراهم کردن شرایط آسان برای عبور آنها به سوریه جهت تغییر نظام سوریه به منظور گسترش نفوذش در منطقه متمرکز کرد، ولی نتیجه نهایی طور دیگری رقم خورد، از یک سو زیر ساختهای اقتصادی سوریه نابود، تولید تعطیل و نهادهای دولتی و شهرها و روستا تخریب و شهروندان این کشور آواره شدند و از سوی دیگر ترکیه در مقایسه با امتیازهایی که در روابط سیاسی، بازرگانی و فرهنگی سابق با سوریه از آن برخوردار بود، خسارتهای هنگفتی متحمل شد.
بعد از اینکه درگیریهای اخیر میان شاخههای مختلف گروههای تروریستی مسلح سوریه به غالب شدن «جبهه اسلامی» که گروههای آن تحت تسلط و حاکمیت دولت ترکیه نیستند، منجر شد؛ مناطق مرزی بلافاصله به پایگاههای عناصر مسلح که عمق خاک ترکیه را تهدید میکند، تبدیل شد.
علاوه بر این پایگاههای دیگری در مناطق شمالی مرزهای ترکیه و سوریه وجود دارد که قدرت گروههای کُرد سوریه مرتبط با کُردهای ترکیه را تقویت میکند.
ناظران بر این باور هستند که نزدیکی ترکیه به عراق و اقلیم کردستان و به طور ویژه با ایران در چارچوب پشیمانی دولت ترکیه در شتابزدگی در اتخاذ مواضع اشتباه در قبال بحران سوریه و نگرانی از نفوذ گروههای سلفی جهادی تندرو در سوریه به داخل ترکیه به ویژه بعد از مناقشات اخیر میان ارتش ترکیه و گروه تروریستی «داعش» در مرزهای ترکیه و سوریه میباشد.
نگرانی و ترس ترکیه تنها منحصر به انتقال عناصر تروریستی مسلح به ترکیه نیست، بلکه دولت ترکیه نگران صدها شهروند ترک است که بدون خواست و اراده نظام در ردیف عناصر بیگانه به صفوف مخالفین مسلح در سوریه پیوستهاند.
برخی سیاستمداران ترک این نگرانی را دارند که آنها بعد از اینکه رادیکالتر و در جنگ با تجربهتر شدند به خاک ترکیه حمله کنند، این مواضع در چارچوب روشهایی است که اپوزیسیون سوریه برای کنار زدن حزب عدالت و توسته از حکومت، در انتخابات ریاست جمهوری در سال آینده به کار میگیرد.
طولانی شدن بحران سوریه، شرایط مناسب را برای انتقال شعلههای جنگ به کشورهای مجاور به خصوص ترکیه را فراهم کرده است، علاوه بر این شرایط بیثبات عراق، لبنان و اردن از سالها پیش این آمادگی را دارد که با یک جرقه منفجر شود و امروز بعد از موفقیت حمله به سوریه و قرار دادن این کشور در آستانه تقسیم و تجزیه، شرایط در ترکیه به شدت دشوار شده است و امکان بهره گیری از مسائل نژادی و مذهبی در این مورد وجود دارد تا شرایط این کشور نیز به سطح سوریه، عراق و و لبنان برسد.
بسیاری از تحلیلگران و مفسران این سناریو را دور از انتظار میدانند؛ چرا که آنها باور ندارند که جنبش صهیونیسم دارای اهداف توسعه طلبانه قابل تحقق باشد و از این موضوع غافل هستند که امکان بنا نهادن آن بر روی ویرانههای رژیمهای عربی و اسلامی که برای اسرائیل حیاتی هستند، وجود دارد.
نابودی کشورهای بزرگ منطقه مثل مصر، ترکیه و ایران شرط اصلی موفقیت طرح توسعه طلبانه صهیونیستی است، شرطی که عدم درک این واقعیت توسط رهبران سیاسی و رقابت آنها در ایفای نقشهای تردید برانگیز در بازی فریب استراتژیک، به تحقق آن کمک می کند.
انتهای پیام/