محمدرضا وصفی مدیر اداره مجامع و تشکلهای وزارت ارشاد در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به مثبت ارزیابی کردن سفر هیأت ناشران و چاپخانهداران ایرانی به افغانستان گفت: یکی از مشکلات اصلی که نویسندهها، شاعران، فیلمسازان، مستندسازان و بهطور کلی نخبگان فرهنگی افغانستان به آن در خلال این سفر اشاره کردند، این بود که این عده برای دریافت ویزای سفر به ایران، با مشکل مواجه هستند.
انتقاد نخبگان فرهنگی افغانستان از صفهای طویل صدور ویزای ایران
وصفی ادامه داد: نخبگان فرهنگی افغان اذعان داشتند که کشورهای اروپایی بهراحتی به آنها ویزا میدهند، اما برای دریافت ویزای سفر به ایران، کشورهای همسایه مجبور هستند مدتها مانند کارگران در صف دریافت ویزا بایستند و این موضوع متأسفانه بسیار برایشان آزار دهنده بود، بهدنبال طرح این مباحث مسئولان سفارت ایران که در جلسه حضور داشتند، قول دادند شرایطی را فراهم کنند تا قبل از اینکه به هرکدام از این نخبگان، نامه ویژه رایزن فرهنگی برای دعوت به ایران ارائه شود، امکانات ویژهای در نظر گرفته شود تا تردد راحتتری به ایران داشته باشند.
عموم نخبگان افغان پرورشیافته دانشگاهها و حوزههای علمیه ایران هستند
دبیر جایزه جهانی کتاب سال تصریح کرد: طی این چند روز، با بخش قابل توجهی از جامعه نخبه افغانستان روبهرو بودیم، عموم این نخبگان تحصیلکردگان دانشگاهها و حوزههای علمیه ایران هستند، اکثر مسئولان عالیرتبه کشور افغانستان تحصیل کرده بهترین دانشگاههای دنیا بهویژه ایران هستند، بنابراین جا دارد در زمینه برخورد با اهالی فرهنگ این کشور کار ویژهای رخ دهد.
مرزهای سیاسی مانع از دیده شدن بخشی از هویتمان شده است
وصفی تصریح کرد: اما آن چیزی که جالب توجه است، این است که تمامی افرادی که با هیأت ارشاد به این کشور سفر کردند، اعتراف و تأکید داشتند، که هیچ احساس غربتی در این کشور ندارند و میگفتند: بخشی از فرهنگ خودمان را میبینیم، لذا به نظر میرسد این مرزهای سیاسی مانع از این شده که ما طی سالیان بسیار بخشی از خودمان را در این سوی مرز ببینیم.
برخی تصورات ما حجابی برای شناخت صحیح از مردم افغانستان شده است
مدیر بخش بینالملل نمایشگاههای کتاب تهران افزود: معمولاً ما حس میکنیم که از مردم افغانستان بسیار میدانیم و همین موجب ایجاد حجاب عجیب و غریبی شده است، این حجاب موجب شده ما نتوانیم بهدرستی مردم این کشور را شناخته و درک کنیم، برای نمونه ما در این سفر دریافتیم که کشور افغانستان اگرچه ممکن است بهلحاظ اقتصادی و اجتماعی بهدلیل تاریخ پرفراز و نشیب خود و جنگهای داخلی و خارجی دچار عقبافتادگی باشد، اما از نظر فرهنگی با همه مشکلاتی که روبهرو بوده رشد قابل توجهی دارد.
وی با بیان این مطلب که اعضای اتحادیه ناشران و چاپخانهداران بر لزوم تکرار این جلسات تأکید داشتند، گفت: باید سفرهای مختلفی را به شهرهای مختلف هر دو کشور میان نخبگان فرهنگی دو کشور برقرار شود.
صدور ویزای فرهنگی برای ایرانشناسان، اسلام شناسان و فعالان فرهنگی افغانستان و پاکستان بسیار کارگشاست
وصفی در پاسخ به این پرسش که با توجه به این وعده مسئولان سفارت ایران در افغانستان، آیا قرار است ویزایی بهعنوان ویزای فرهنگی به نخبگان افغان داده شود، گفت: ویزای فرهنگی تعبیر بسیار جالبی است، من تاکنون این تعبیر به ذهنم نرسیده بود، شاید یک سوژهای شود برای کمک به ملت افغانستان، با توجه به اینکه ما ویزای سیاسی و ویزای عادی داریم، چقدر خوب میشود اگر بتوانیم برای ایرانشناسان، اسلام شناسان و فعالان فرهنگی افغانستان و پاکستان نیز ویزای فرهنگی صادر کنیم، متأسفانه نگاهی برای شکل دادن به یک سرفصل جدید تا به حال در این زمینه وجود نداشته است. حتی میتوان به فعالان فرهنگی ویزاهای طولانیمدت فرهنگی ارائه کرد، و دیگر اینگونه نباشد که به فعالان فرهنگی افغانستانی ویزای یکساله ارائه کنیم.
مردم افغانستان با وجود تحقیر در ایران عاشق کشور ما هستند
مدیر دفتر مجامع و تشکلهای ارشاد با اشاره به این مطلب که فعالان فرهنگی افغانستان عاشق ایران هستند، گفت: بهرغم اینکه همیشه نگاه غمانگیزی در چهره این افراد بود، و بهرغم اینکه بهگفته خود بارها در ایران تحقیر شدهاند، اما عاشق ایران هستند، این عشق به ایران را با لبخندی تلخ بر زبان میآوردند. برای نمونه معاون استاندار شعر غزنه، آقای احمدی شخصی است تحصیلکرده حوزه علمیه قم، که با عشق و علاقه خاصی به پذیرایی از هیئت ایرانی پرداخت، آقای احمدی تعریف میکرد: زمانی که وارد مرز میشوم، بارها شده که متأسفانه نیروهای مرزی با یک لحن خیلی بدی میگفتند" افغانی، بیا جلو مدارکت را نشان بده، و یا از او میپرسیدند: مواد مخدر با خودت داری یا نه؟، احمدی این سخنان را با لبخندی تلخ بیان میکرد و میگفت: با این حال من عاشق ایران هستم. این فرد که در غرنه استاد دانشگاه است و معاون استاندار، میگفت: زمانی که این برخوردها با من انجام میشود، پیشِروی هموطنانم که من را میشناسند، از خجالت آب میشوم. چرا باید ما ایرانیها چنین برخوردی با همسایگان شریفمان داشته باشیم؟
وصفی بار دیگر با اشاره به تعبیر «ویزای فرهنگی» آن را جالب خواند و گفت: ایکاش بتوان این ویزا را محقق کرد، چرا که فعالان فرهنگی به هر حال یک میراث بزرگی را با خود بههمراه میآورند، ما باید گذشته مشترک تاریخی خود را پاس بداریم، ما زمانی که از گذشته یاد میکنیم، باید به آنها افتخار کنیم، چرا که اینها در گذشته بخشی از هموطنان ما بودهاند، نیروهایی هستند که ما روزگاری در این کشور تربیت کردیم، خیلی خوب بود ما ویزاهای مخصوص به آنها میدادیم و امیدوارم این مشکلات حل شود.
انتهای پیام/*