به گزارش خبرگزاری تسنیم از جهرم، شهر زیبایی که به قول «تاورنیه»؛ سیّاح معروف، شایسته است «جنگل نخل» نامیده شود، در 166 کیلومتری جنوب شرق شیراز واقع شده و به نزدیکترین بنادر خلیج فارس (بندر لنگه) از طریق «لارستان» راه دارد.
جهرم به معنای جای گرم است. در جنوب ناحیه مرکزی استان فارس و بین شهرستانهای فسا، داراب، فیروزآباد و شیراز قرار دارد و از دشتهای مرتفع (دست کم 900 متر) پدید آمده و به وسیله کوههای اطراف احاطه شده است. از نظر آب و هوایی، تابستانی گرم و زمستانی ملایم و مطبوع دارد به طوری که در سردترین ایام، دمای هوا ممکن است به صفر درجه سانتیگراد برسد.
این شهرستان سابقه تاریخی بسیار طولانی دارد چنانکه آثاری از زمانهای مختلف از جمله ساسانیان، صفویان و زندیان در آن بر جای مانده است.
فردوسی؛ شاعر نامدار ایران زمین نیز از جهرم نام برده است. از جمله ضمن بیان داستانهایی که از اردشیر بابکان نقل میکند، میسراید:
که بر شهر جهرم بُد او پادشا به جهرم یکی مرد بود کی نژاد جهاندیده با داد و فرمانروا کِجا نام او مهرک نوشزاد
امامزاده «فضل بن موسی بن جعفر علیهالسلام » بنا به قول مشهور در این شهرستان مدفون است.
بر اساس آمار موجود در اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان جهرم، این شهر زیبا و با معنویت به مانند صدفی سبز، 61 تن از فرزندان و نوادگان خاندان عصمت و طهارت (ع) را در سینه خود جای داده است. امامزاده حسین (ع) و امامزاده فضل (ع) مشهورترین آنها میباشند.
فضل بن موسی چگونه به جهرم آمد؟
کاروانی از اهل بیت همراه با حضرت فاطمه معصومه (س) جهت زیارت و دیدار با امام علی بن موسی الرضا(ع) از مدینه عازم ایران شدند که خبرشهادت امام رضا(ع) درنزدیکی شهر قم به ایشان رسید.به دستور حضرت معصومه (س) کاروان راهی شهر قم شدو طولی نکشید که ایشان بر اثر بیماری درگذشتند و یا بنا به برخی اقوال بر اثر مسمومیت به شهادت رسیدند و از طرفی دستگاه حاکم دستوری را به والیان شهر های مختلف صادر کرد تا اهل بیت(ع) را در هر کجا مشاهده نمودند فورا به شهادت برسانند.
به این ترتیب امامزادگانی که همراه با حضرت معصومه(س) به ایران آمده بودند، به ناچار متفرق شدند و هر کدام به منطقهای عزیمت کرده، به صورت ناشناس به زندگی ادامه دادند امّا تعداد زیادی از آنها شناسایی شدند و به شهادت رسیدند.عدهای از این بزرگواران نیز راهی استان فارس شدند که احمد بن موسی (شاه چراغ) مشهورترین آنها است.
پدران ما از پدرانشان و آنان نیز از نسل قبل از خود نقل میکنند که فضل بن موسی (ع) به جهرم آمد و در بیرون از شهر در منطقه خارقان سکنی گزید. منطقه خارقان (شهرک فاطمیّه) که در گذشته از شهر فاصله زیادی داشته است به علت وجود قنات معروف خارقان زمینهای کشاورزی بسیاری داشت، امامزاده فضل (ع) به صورت ناشناس به کشاورزی می پردازد.
به مرور زمان مردم به این امامزاده بزرگوار علاقهمند شدند و آوازه علم و تقوای وی در سرتاسر شهر پیچید تا اینکه حاکم شهر نیز از آن باخبر شد و هنگامی که از هویت واقعی وی آگاه شد،گروهی را مأمور به شهادت رساندن ایشان کرد.
سرانجام یکی از مأمورین هنگامی که فضل بن موسی بن جعفر (ع) از شدّت خستگی از کار روزانه در کنار جوی آب به خواب رفته بود، با ضربات «بیل» ایشان را به شهادت رسانید. فردای آن روز کشاورزان متوجّه پیکر مقدّس او که مظلومانه به خون غلطیده بود، شدند و در همان مکان (خارقان) به خاک سپردند.
امروز مرقد پاک ایشان زیارتگاه اهل دل و عاشقان دل سوختهای است که از مکانهای دور و نزدیک برای ادای احترام به آن محل مقدّس مشرّف میشوند و در شبهای جمعه با دریایی از شوق و با اشک چشم، ضریح مقدّسش را شستشو میدهند.
این زیارتگاه دارای گنبد آجری ساده و بلند و ساختمان آن نیز شامل بقعهای کوچک و ساده بوده که درون آن فاقد تزیینات و کاشی کاری است. سنگ قبر این امامزاده در سال 808 هجری قمری به دستور سلطان محمد سلجوقی در اصفهان ساخته شده و به جهرم انتقال داده شدهاست. ساختمان زیارتگاه نیزمربوط به قرن 9 هجری است.
گردآوری از حجتالاسلام زینالعابدین دستداده
عکس از مهدی رحمانیان
انتهای پیام/ ق