شهرام کرمی در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم با اعلام این خبر که با استعفایش از دبیر جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان موافقت شده است گفت: من این جشنواره را عاشقانه دوست دارم، اما فکر میکنم باید مقداری بروزرسانی شوم، بدون شک از هیچ کمکی به این جشنواره دریغ نمیکنم.
وی تصریح کرد: متاسفانه در یک سال اخیر از نظر حمایتهای مالی اذیت شدیم، چراکه جشنواره روز به روز بزرگتر شد اما بودجه و امکانات آن تغییری نکرد و این مسئله کمی کار را دشوار کرد. متاسفانه با چنین وضعیتی نمیتوان نه پاسخگوی هنرمند بود و نه مردم، امیدوارم کسی که سکان این جشنواره را برعهده میگیرد، شرایط لازم برای ادامه کار برایش مهیا شود و من نیز در تمامی مراحل یاری گر او خواهم بود. جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان یک جشنواره بسیار شناخته شده است و متعلق به همه ایرانیان و کودکان هنر دوست همدان است.
کرمی در ادامه خواست که یادداشت منتشر شده وی در وبلاگش پایان بخش صحبتهای او در اینباره باشد، چراکه تمام حرفهایش را علی رغم تمام علاقهمندی خود به جشنواره تئاتر کودک و نوجوان را در آن زده است، متن یادداشت بدین شرح است:
خداحافظی با جشنواره تئاتر کودک و نوجوان
سه سال را به عنوان دبیر جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان کار کردم. سعی من این بود که اگر جشنواره با مسئولیت من رشد و تغییر نکرد لااقل از دورههای قبل عقب نماند. باید درباره آنچه با کمک دیگران انجام دادم و کیفیت آن هنرمندان و مخاطبان نظر دهند. ولی من عاشقانه از هیچ کاری برای بهتر برگزار شدن این رویداد دریغ نکردم. احساس وظیفهای بود که انجام دادم. لبخند رضایت بچهها در جشنواره و شور و شوق هنرمندان برای من بهترین پاداش بود که در طول سه دوره دبیری جشنواره کودک و نوجوان عاید من شد.
اما حالا... دیگر تحمل و توان ادامه این کار را ندارم. به چند دلیل که شاید برخی از این دلایل را در زمان دیگر روایت کردم. در این چند ساله انرژی زیادی از من برای این جشنواره گرفته شد. گروه زیادی با من همراه بودند. در شهر همدان از هنرمندان و مسئولان و استاندار و حتی امام جمعه شریف و بزرگوار شهر و شهرداری و شورای شهر از ما حمایت کردند که جشنواره را برگزار کنیم. هنرمندان هم که از هیچ کاری دریغ نکردند. عشق و علاقه مردم هم غیر قابل وصف است. جشنواره برای مردم همدان یک اتفاق ملی شده و هیچ شهری مثل همدان برای برگزاری یک رویداد هنری این اندازه همراه نیستند. جمعیت مخاطب صد هزار نفری از نمایشهای جشنواره استقبال میکردند و این رقم یک شگفتی است. هیچ کس در این شهر نبود که از برگزاری جشنواره راضی نباشد. همه میخواستند این جشنواره برای بچههای آنها برگزار شود. باید قدر این همه شوق را دانست. همین سال پیش به اتفاق گوردن واین هنرمندی از کشور آلمان به دیدار امام جمعه شهر رفتیم و با استقبال گرم ایشان همراه شدیم. امام جمعه انگشتر خود را در آورد و به مهمان آلمانی هدیه داد. شور و اشتیاق مهمان ما و مهربانی امام جمعه شهر برایم یک خاطره شد.
وقتی در یک شهر از مردم تا مسئولان همراه یک جریان هنری باشند باید از شوق فریاد زد که مردم ما شعور و فرهنگ را بیشتر از هر سرزمین دیگر ارزش میگذارند. وای کاش همه قدر این سرمایههای خوب و ارزنده را بدانیم.
اجرای تئاتر کودک در شهرک ولیعصر(عج) یا نام بومی آن دیزج همدان (از مناطق محروم استان) و استقبال کودکان همدانی
اما حالا... وقت این است که این جشنواره بومی شود. این یکی از دلایل من برای کناره گیری از مسئولیت جشنواره است. در دو سال اخیر بارها به این نکته در حرفها و مصاحبههایم تاکید کردهام. بومی شدن یعنی زمان آن است که حالا که همه چیز در این شهر برای برگزاری جشنواره مهیا میباشد دبیر و عوامل آن هم از ساکنان همین شهر باشند. و کسی سکاندار این جشنواره شود که بتواند وقت زیادی را صرف آن کند. چیزی که در این چند سال انرژی زیادی از من گرفت. بومی شدن این خاصیت را دارد که شور و شوق مردم و مسئولان با حضور یک دبیر از همان شهر و مردم و البته کسی با سابقه تئاتر میتواند منجر به برگزاری جشنوارهای با کیفیت بهتر گردد. این جشنواره بعد از بیست سال برگزاری از با سابقهترین جشنوارههای تئاتر کشور است. میتوان با اتکاء بر نیروهای داخلی همدان هم مانند شهر آوینیون در فرانسه با این جشنواره در دنیا شناخته شود.
اما جشنوارهای که بیست ساله میشود و این همه مردم از آن استقبال میکنند باید در بودجه و امکانات متحول شود. وقت آن است که این رویداد با ردیف بودجه مستقل برگزار گردد. در همه این سالها همیشه برای بودجه آن در بخش مرکز باید تلاش میکردم و همین کار سخت توان مرا میگرفت. وقتی یک رویداد هنری با این همه مخاطب یک شهر را متحول میکند این ارزش باید وجود داشته باشد که به اندازه یک دهم تیمی در فوتبال برای آن هزینه شود.
حالا که از این مسئولیت کنار میکشم و این را به مدیرکل هنرهای نمایشی هم اعلام کردم از صمیم قلب میخواهم این جشنواره مهم به راه و رشد خود ادامه دهد. دلم میخواهد حالا که به عنوان مسئول نیستم به عنوان یک گروه هنری در این جشنواره ارزشمند کاری را اجرا کنم. اگر فرصت شود شاید نمایش «خانه خورشید» را در جشنواره بیست و یکم کار کنم.
برای سربلندی این سرزمین مهر و مومن و مردمان هنرمندش و هنرمندان نجیب آن و جشنوارهای که به امید خداوند رحمان و رحیم به صد و هزار سالگی میرسد آرزوی موفقیت دارم.
انتهای پیام/