یادداشت روز خراسان با عنوان «سامانتا پاور از حسن روحانی ناراضی است!» به قلم تهمینه بختیاری به شرح ذیل است:
info@khorasannews.com
سامانتا پاور از رویکرد اعتدال گرایانه دکتر حسن روحانی ناراضی است . او از اعتبار و جایگاه منطقه ای و بین المللی ایران ناراضی است. سامانتا از شرایط سیاسی نسبتا آرام در ایران نیز ناراضی است. این مساله را می توان در اظهارات اخیر او در اتهام زنی علیه ایران دریافت.
اظهارات سامانتا پاور نماینده آمریکا در سازمان ملل بعد از آن مطرح شد که شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل در نشست خود عضویت جمهوری اسلامی ایران در نهادهای وابسته به سازمان ملل را به تصویب رساند و به این ترتیب ایران در 5 نهاد وابسته به سازمان ملل متحد از جمله کمیته سازمان های غیردولتی، کمیته هماهنگی و برنامه ریزی، کمیسیون حقوق زن، کمیسیون جمعیت و توسعه و کمیسیون علوم و فناوری برای توسعه عضو شد.
سامانتا پاور، نماینده آمریکا در سازمان ملل این موفقیت جمهوری اسلامی ایران را برنتابید و بلافاصله با الفاظی توهین آمیز ایران را در شمار رژیم های سرکوبگر قرار داد. این نوع اتهام زنی و سیاه نمایی علیه ایران در کارنامه مقامات آمریکایی سابقه بسیار طولانی دارد.
مقامات آمریکایی همواره جمهوری اسلامی ایران را ناقض حقوق بشر می دانند، اما در شرایط فعلی این اتهام زنی، معانی دیگری را نیز به همراه دارد. در ماه های گذشته، مقامات آمریکایی به چندین اقدام ضد ایرانی دست زده اند که می توان به صادر نکردن ویزا برای حمید ابوطالبی، نماینده معرفی شده ایران در سازمان ملل و مصادره اموال بنیاد غیرانتفاعی علوی در منهتن که یک بنیاد غیردولتی و عام المنفعه می باشد اشاره کرد.
سیاست آمریکا در قبال ایران، از زمان پیروزی انقلاب اسلامی همواره کینه توزانه و خصمانه بوده است، اما این سیاست با توجه به توافق اخیر موقت هسته ای میان ایران و 1+5 می تواند به معنای این باشد که آمریکایی ها از آنچه که در نوامبر 2013 حاصل شد، خرسند نیستند.
به طور کلی در سیاست خارجی آمریکا، اصطلاحاتی همچون نقض حقوق بشر و مقابله با تروریسم، معنای شناوری دارد و هرگاه که استراتژی های آمریکا برای مقابله با رقیب به شکست بینجامد، مقامات آمریکایی به اتهام زنی علیه کشورها با استفاده از این اصطلاحات روی می آورند.
همانطور که مفهوم تروریسم و القاعده از سال 2001 تا 2014 بارها تغییر کرد و از مقابله با القاعده در افغانستان و تشکیل ائتلاف علیه آن به کمک نظامی و مالی به القاعده در سوریه و هم پیمانی با این گروه علیه بشار اسد، شناور بود، بر این اساس مفهوم نقض حقوق بشر نیز برای آمریکاییها در وضعیت شناور قرار دارد.
در واقع حقوق بشر به یکی از ابزارها و اهرمهای فشار در سیاست خارجی آمریکا بدل شده است، به گونه ای که هرگاه رفتار و رویکرد و مشی یک کشور در تعاملات بین المللی و اجرای منویات خود را نپسندد، آن کشور را متهم به نقض حقوق بشر می کند. با نگاهی گذرا به فهرست کشورهای ناقض حقوق بشر در وزارت خارجه آمریکا می توان دریافت که هر ساله نام چند کشور تکرار می شود و پنج عنوان ثابت در این فهرست وجود دارد که عبارتند از روسیه، چین، ونزوئلا، ایران و کوبا. در مقوله دموکراسی نیز همین رویه در استراتژی آمریکا مشهود است.
آمریکا در حالی ایران را به نقض حقوق بشر متهم می کند که مردم این کشور خود یکی از اصلی ترین قربانیان نقض حقوق بشر هستند. گروه تروریستی منافقین که در حال حاضر در پناه حمایت های مالی و سیاسی آمریکا و برخی از کشورهای غربی به آرامش رسیده اند، صدها اقدام تروریستی در ایران مرتکب شده اند. از سوی دیگر گروه های تروریستی جیش العدل که در مرزهای ایران و پاکستان فعالیت می کنند، نیز از حمایتهای مستقیم یا با واسطه از سوی برخی کشورهای هم پیمان آمریکا در منطقه برخوردار هستند.
در کارنامه حقوق بشری آمریکا، موارد متعددی را می توان دید. زندان گوانتانامو از نمونه های بارز نقض حقوق بشر و لکه ننگی بر دامن این کشور محسوب می شود. انتشار موارد متعدد شکنجه در این زندان و همچنین دیگر زندان های مخفی سازمان سیا در سراسر جهان، از موارد مهم نقض حقوق بشر توسط آمریکاست. در زمینه های جامعه مدنی نیز باید به بی توجهی به حقوق مسلمانان و تبعیض نژادی در این کشور اشاره کرد. آنها شهروند درجه دوم محسوب می شوند و از حقوق و مزایای شهروندان عادی برخوردار نیستند. کشته شدن تریوان مارتین، جوان سیاهپوست 17 ساله را می توان در این راستا ارزیابی کرد.
با واکاوی اظهارات سامانتا پاور می توان دریافت که در شرایط فعلی مهمترین دغدغه و نگرانی آمریکا، افزایش اعتبار و وجهه ایران در صحنه بین المللی است. در آخرین نظرسنجی نشریه آمریکایی تایم در مورد صد چهره تاثیرگذار جهان، نام حسن روحانی،رئیس جمهوری ایران بالاتر از نام باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا قرار گرفت، مساله ای که نشان دهنده تاثیرگذاری ایران در صحنه جهانی و کندتر شدن حربه ایران هراسی است.
در حال حاضر نیز عضویت ایران در پنج کمیته وابسته به سازمان ملل مخالف راهبرد آمریکا است. چرا که این کشور دهها سال است که از هیچ ابزاری برای منزوی کردن ایران در صحنه بین المللی فروگذار نکرده است، ولی بر خلاف خواسته خود، شاهد تقویت جایگاه ایران در عرصه بین المللی است. به عبارت دیگر آمریکا هر نقشه ای را که در چند سال اخیر، برای مقابله با ایران و ایزوله کردن این کشور اسلامی، طراحی کرده بود، در حال نقش بر آب شدن می بیند. نقض حقوق بشر، یکی از آخرین تیرها در کمان آمریکا برای انتقاد از ایرانی است که در حال حاضر با ظرافت بهانه برنامه هسته ای را از آمریکا برای پیشبرد پروژه ایران هراسی خود گرفته است.
غرب همواره ایران را به اعتمادسازی تشویق می کرد، اما در ماه های اخیر به تدریج برای جهانیان ثابت می شود که غرب بهویژه آمریکا، با اقدامات خود دیوار بی اعتمادی را گسترش می دهد.
انتهای پیام/