علی حاتمینژاد در گفتوگوی تفصیلی با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس اظهار کرد: تئاتر مانند سینما نیست که هزینههای کلان بردارد و از آن طرف درآمدهای کلانی برای اهالی خود داشته باشد و در شرایط فعلی در موقعیتی قرار داریم که آنچه از اجرای تئاتر بدست میآوریم به دکور کاری که میخواهیم نمیرسد.
حاتمینژاد با تأکید بر این که تئاتر به حمایت نیاز دارد تصریح کرد: تئاتر خصوصی خوب است و زمانی رونق پیدا میکند که مردم خود به سالنها مراجعه کنند و درآمد ناشی از تئاتر به اندازهای باشد که کارگردانان بتوانند هزینههای خود را جبران کنند و برای کارهای بعدی خود آماده شوند.
وی عنوان کرد: نسبت به سالهای گذشته به مراتب بودجه اندکی که به تئاتر اختصاص داده میشد کمتر شده است و متأسفانه در شرایطی هستیم که بودجه تئاتر صفر است و کارگردانان تئاتر باید با هزینه شخصی و تنها با اتکا به سرمایههای شخصی نمایشهای خود را اجرا کنند.
حاتمینژاد خاطرنشان کرد: تئاتر فرزند ناخوانده است و متأسفانه به هنرمندان این هنر به چشم خودی و غیرخودی برخورد میشود، در بخش خصوصی هم هنوز حمایت قابل توجهی دیده نمیشود و در این شرایط مسئولان میتوانند دست کم از طریق فراخوان برای حمایت از تئاتر بخش خصوصی را فعال سازند.
این کارگردان و نویسنده تئاتر افزود: شکلگیری انجمنها حرکت به سمت خصوصیسازی بود و تشکیل انجمنهای مردم نهاد توسط دولت به منظور کنارهگیری دولت از بخش خصوصی بود اما متأسفانه امروز شاهدیم که مسئولان به این بخش اعتماد ندارند و هنرمندان تئاتر از همین مسئله ضربه میخورند.
حاتمینژاد با اشاره به این که وظیفه دولت باید نظارت و نه دخالت باشد بیان کرد: وقتی به سمت تئاتر سفارشی میرویم خلاقیت در کار کاهش مییابد و تنها زمانی که یک متن به صورت خودجوش نوشته میشود میتواند بیشترین تأثیر را بر روی مخاطب داشته باشد.
وی از دو سریال فاخر در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران یاد کرد و در این باره گفت: سریالهای هزاردستان و امام علی (ع) نمونههای موفقی بودند که توانستند مخاطبان بسیاری را به خود جذب کنند.
نویسنده نمایشنامه "من تمامی مردگان بودم" افزود: در تئاتر سفارشی موضوعات بیش از اندازه کلیشهای شدهاند و کار به جایی رسیده است که نویسنده به آنچه نوشته است باور ندارد بنابراین وقتی کار به روی صحنه نمایش اجرا میشود مخاطب نیز با ان ارتباط تنگاتنگی برقرار نمیکند و نمایش برایش باور پذیر نیست.
حاتمینژاد هدف تئاتر را تعالی انسان دانست و درباره ضرورت نقد اجتماعی در تئاتر عنوان کرد: جامعه امروز خیلی چیزها را فراموش کرده است و از آن جمله نقش دین در زندگی اجتماعی است و در این میان منتقد کسی است که با طرح این مسائل جویای راه حلهایی برای درمان دردهای اجتماعی است.
وی تصریح کرد: تعالی انسان از دین میآید و هنر هم در چنین جایگاهی قرار دارد بنابراین آنچه مهم است طرح این موضوعات به شکلی است که بتواند بیشترین تأثیر را روی مخاطب داشته باشد.
حاتمی نژاد با بیان این که خراسان سرزمین فرهنگ و هنر است افزود: به نسبت ظرفیتهای جایی که در آن زندگی میکنیم کارهای هنری قدرتمندی را شاهد نیستیم و از انجا که تئاتر توصیه شده هنرمندان تئاتر را به جایی برده است که خلاقیت آنان را کمرنگ میکند.
این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: تئاتر مشهد امروز در حد یک اسم است و با وجود این که مشهد شهری است که هرگز نمیخوابد و در آن موضوعات خوبی برای نمایش وجود دارد از ظرفیت موجود در این شهر هرگز به درستی استفاده نکردهایم.
وی اظهار کرد: بسیاری از ما خیلی وقت است به حرم مطهر نرفتهایم و از دغدغههای زائران بیخبر هستیم در صورتی که به واسطه حضور امام رضا (ع) در مشهد مقدس یک دنیا قصه خوب وجود دارد که تنها از طریق مواجهه مستقیم با این فضا میتوان به این سوژهها دست یافت.
حاتمینژاد با تأکید بر این که تئاتر خصلتی وارداتی در کشور ما دارد گفت: ریشه نمایش در میان مردم ما ریشهای دیرینه است و وقتی به گذشته نگاه میکنیم شاهد بسیاری از نقالیها، پردهخوانیها و تعزیهها هستیم.
وی دغدغههای انسانی را دغدغههایی مشخص دانست و افزود: ذات تئاتر پرداختن به همین دغدغههای مختلف و متنوع است و تنها با پرداختن به دغدغههای انسانی است که میتوان تئاتر اجتماعی قدرتمندی را برای جامعه به نمایش گذاشت و انتظار داشت تا تغییراتی را در فرهنگ ایجاد کند.
نویسنده نمایشنامه "من تمامی مردگان بودم" با تأکید بر این که نسل جدید تئاتر مشهد نسلی جسور است گفت: تغییر در دغدغههای هر نسل هنری امری طبیعی است و نباید هیچگاه راه را برای طرح مسائل و موضوعات جدید ببندیم، نسلهای تئاتر نیز باید با یکدیگر همکاری داشته باشند.
حاتمینژاد بیان کرد: نسلی که به طور تقریبی از آغاز دهه هشتاد کار خود را در تئاتر مشهد شروع کرد همکاری بیشتری داشت و ما شاهد اختلافی میان خودمان نبودیم در حالی که نسل دهه نود از آن انسجام درونی برخوردار نیست و به همین منظور امیدوارم تا نسل جدید بتواند خود را پیدا کند.
وی با تأکید بر این که حاشیههای تئاتر زیاد شده است تصریح کرد: تنگنظریها، نداشتن یک جمع واحد و همدل سبب شده است تا امروز در فضای تئاتر شاهد حاشیههایی باشیم که به شدت به بدنه این هنر آسیب وارد میکند، تفاوت اندیشه خوب است اما زمانی که هنرمندان رو در روی یکدیگر باشند و با هم به گفتو گو بپردازند.
حاتمینژاد افزود: متأسفانه امروز حمایتی که انتظار میرود از تئاتر شود را نمیبینیم و باید از طریق رسانهها به مسئولان مختلف بگوییم که آنها نیز میتوانند با حمایت از این هنر در ارتقای فرهنگی جامعه موثر باشند زیرا حمایت از تئاتر تنها وظیفه اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی نیست و نباید باشد.
وی خاطرنشان کرد: به عنوان مثال اداراتی مانند آموزش و پرورش، بهزیستی، میراث فرهنگی و بسیاری دیگر از ادارات و سازمانها میتوانند با حمایتهای خود از این هنر تأثیرات کوتاه مدت و بلند مدت این هنر فرهنگساز را مشاهده کنند.
این نمایشنامه نویس مشهدی عنوان کرد: وقتی حرف از رفاه شهروندی میزنیم سلامت روانی هم مورد نظر ماست و این سلامت روانی را میتوان از طریق ارائه نمایش برای مخاطبان تئاتر ایجاد کرد که البته اقدام موثر و مفیدی است.
حاتمینژاد خاطرنشان کرد: به عنوان مثال دادگستری به عنوان نهادی که برای جلوگیری از جرم و جنایت رسالتی تعریف شده دارد میتواند از هنر تئاتر برای درمان بسیاری از دردهای اجتماعی بهرهمند شود.
انتهای پیام/