به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، مردم مازندران، ماه مبارک رمضان را در حالی آغاز کردند که روزه اولی ها مانند همیشه بر سر سفره افطار متبرک شمرده می شوند.
ماه مبارک رمضان ماه توبه، ماه محو گناهان، ماه سلام و اسلام بوده که مردم مازندران با امید به دست آوردن بازگشت به خویشتن از راه پیروزی بر طاغوت نفس، روزهشان را آغاز کردند.
ماه رمضان در فرهنگ عامه ایرانیان جایگاه ویژهای دارد و در تمامی شهرهای کشور ماهی مقدس است.
از جمله آداب و رسوم و اعتقادات مردم در این ماه، نذورات مختلفی است که مردم به آن توجه خاصی دارند. مردم مازندران برای برآورده شدن آرزوها و ارتباط معنوی با خدا سه روز مانده به ماه مبارک رمضان را روزه میگیرند.
در مازندران افرادی که حاجتی داشته باشند، برای برآورده شدن آن نذر ختم انعام میکنند و برای این کار از کسانی که در قرائت قرآن تبحر دارند دعوت میکنند و به هنگام خواندن قرآن مقداری نمک، چند قرص نان و چند ظرف آب در سینی بزرگی میگذارند و در مجلس قرار میدهند.
پس از خواندن سوره انعام افراد روزه خود را با غذاهایی که در سینی قرار دارد، باز میکنند و نان های باقیمانده را به عنوان تبرک در سفره نان قرار میدهند تا برکت پیدا کند و در ادامه صاحب مجلس سفره افطار را پهن میکند.
قدیم در مازندران رسم بود افرادی که فرزند پسر میخواستند نذر میکردند که در طول ماه مبارک رمضان مردم را برای خوردن سحری بیدار کنند، به این صورت که یک پیت حلبی خالی به گردن خود میآویختند و با چوب به آن ضربه میزدند تا مردم برای سحری بیدار شوند که البته این رسمها هم اکنون از بین رفته است.
نذر حلوا
نذر حلوا از دیگر نذورات مردم این منطقه بوده که در شب 15 ماه مبارک رمضان همزمان با میلاد امام حسن مجتبی (ع) زنان به عنوان نذر قند، چای، خرما و زغال به مسجد میبرند که این کار تا پایان ماه مبارک رمضان ادامه دارد.
در کنار این مواد حلوا، آش، زولبیا و بامیه سنتی، فرنی، آبگوشت و باقلای پخته با پلو به میان روزهداران می برند.
قدیم در ساری در زمان افطاری هر کسی که نذر داشت مجمعهای از کل نذورات خود را به عنوان افطاری درست میکرد و به زندان شهر میبرد.
در خصوص عزاداری مردم مازندران از شب نوزدهم تا آخر ماه رمضان میتوان گفت که مردم استان در این شبرها در مدح امام علی (ع) شعر میگویند و مردم نذورات خود را به صورت پول داخل کشکول میگذارند، در آن شب خرما، شربت زعفرانی و فرنی به عنوان نذورات به روزهداران داده میشود.
روزهسری
کسانی که در مازندران برای نخستین بار به سن تکلیف میرسند و روزه میگیرند تا زمانی که از جانب بزرگترها به عنوان روزهسری هدیهای نگیرند، افطار نمیکنند.
معمولاً این هدایا شامل چادر نماز و طلاجات برای دختران، پول و انواع نقرهجات قدیمی برای پسران است.
سحر و افطار
مازندرانی ها بر این اعتقادند که سحر را نمی خوابند، زیرا نماز نافله شب میخوانند و به ویژه مناجات حضرت امیر در مسجد امیر را به نام مولا یا مولا زمزمه میکنند.
مردم مازندران یا با صدای خروس و یا با سحرخوانی آوازخوانان خود را برای سحر آماده میکنند.
سحرخوانان با صدای بلند میخواندند: سحر شد بپا خیز هنگام نماز است و همسایه ها نیز با این آواز دیگران را برای سحری در صورت خواب بودن بیدار میکردند.
قرائت مناجات ابوحمزه ثمالی و خواندن یک جز از قرآن توسط باسوادان از دیگر سنت های مردم مازندران بوده است.
غذاهای مرسوم رمضان
ساک با کوکو، تخم مرغ و برنج و در قدیم نیز قرقناق از غذاهای محلی مازندران بود که اعتقاد داشتند خوردن این غذاها در طول روز مانع گرسنگی و ضعف میشود.
دعوت از اقوام و فامیل به افطاری یکی از مهم ترین مراسمی بوده که مردم مناطق مازندران به آن پایبند هستند.
وداع با ماه مبارک رمضان
این مراسم در مازندران از شب 27 ماه مبارک رمضان برگزار میشود. در این شب ها مداحان و مبلغان دینی ندای خوش الوداع با رمضان، الوداع شهر نور و القرآن را سروده و با اشعار زیبایی از سرودههای محلی با ماه رمضان وداع میکنند و برای ورود به ماه شوال و بزرگترین عید اسلامی آماده می شوند.
در این ماه فوت کردن به قند و بستن گره به نخ هنگام خواندن دعای جوشن کبیر و دادن آن به مریض برای شفا نیز رسم است.
مردم مازندران در شب ضربت خوردن حضرت علی (ع) خوردن شیرینی را حرام میدانند.
نگارنده حسین قربانی
انتهای پیام/