به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، بررسی آسیبهای جامعه منتظر ظهور، گامی مهم و اساسی برای نزدیک شدن به این جامعه است. زیرا جامعه مهدوی در زمان ظهور امام زمان(عج) تشکیل می شود اما شیعیان با تلاش خود می توانند به جامعه زمینه ساز یا جامعه منتظر ظهور دست پیدا کنند. خبرگزاری تسنیم در سلسله گفت و گوهایی به آسیب شناسی جامعه منتظر ظهور پرداخته است که نخستین گفت و گوی با حجتالاسلاموالمسلمین حمید رضا مظاهری سیف، مؤسس و رئیس انجمن فرهنگی معنویت نوین و رئیس موسسه علمی فرهنگی بهداشت معنوی انجام شده است.
موسسه بهداشت معنوی با مأموریت آسیبشناسی جنبشهای معنوی نوین از سال 1389 به فعالیت پرداخته است و حجت الاسلام مظاهری سیف علاوه بر فعالیتهای علمی و تبلیغی، به فعالیتهای تخصصی در حوزه عرفانهای نو ظهور مشغول است و تمرکز اصلی کار خویش را بر افشای ماهیت فرق انحرافی و نحلههای نو ظهور گذارده است و با تأسیس موسسه بهداشت معنوی، گامی مناسب در جهت مقابله با این جریانات و برگرداندن قربانیان این فرق به زندگی عادی برداشته است.
جناب مظاهری سیف، به عنوان سؤال نخست، به نظر شما مهمترین خطری که جامعهٔ ما را (به عنوان جامعهای منتظر ظهور) تهدید میکند و غفلت از آن بیشتر است، چیست؟
بزرگترین خطر جامعه ما دو چیز است، نخست اینکه از امید به ظهور نوعی ارضای روانی پیدا کنیم و با آن خوش باشیم و در نتیجه هیچ حرکت تحول آفرینی انجام ندهیم. دیگر اینکه مدعیانی که هر روز از گوشهای سربلند میکنند کار را به جایی برسانند که باورها به شک تبدیل شود و شخصیت امام زمان صرفاً یک توهم تلقی گردد.
مکانگرایی در مورد امام زمان (عج) و اعتقاد به ظهور، چگونه میتواند آفت و آسیبی در مهدویت و در جامعه منتظر باشد؟
ما باید توجه داشته باشیم که از دیدگاه معنوی زمین با زمین فرق میکند. مثلاً زمینی که یک پیامبر و ولی خدا در آن دفن است محل نزول فرشتگان و عنایت خداست و بلکه تکهای از بهشت و گذرگاهی است که آن شخص الهی را به بهشت برزخی رسانده است. در مقابل زمینی که یک انسان پلید را در بر گرفته دروازه دوزخ است و روح شخصی که در آنجاست از این نقطه به جهنم برزخی رفته است.
به همین خاطر در روایات داریم که قبر انسان باغی از باغهای بهشت یا حفرهای از حفرههای جهنم است. بنابراین باید توسلها و توجهها و برنامههای معنوی باید در مکان مناسبی صورت گیرد. ولی برای شناختن مکان مناسب شایعه کافی نیست دو چیز لازم است یکی تأیید علمای دین و افراد موثق و دیگر سیرة مؤمنین. بنابراین جایی که تاکنون هیچ خصوصیتی نداشته و آگاهان و معتمدین هم آن را تأیید نکردهاند نمیتواند مکان مقدسی تلقی شود.
فلسفه منع توقیت و تعیین وقت برای ظهور را در چه میدانید؟
آمادگی برای ظهور بسیار مشکل است، به ویژه اینکه با اصلاح یک نفر یا ده نفر هم قضیه حل نمیشود و باید جهان به مرحلهای از آمادگی و پذیرش برسد. اگر زمان ظهور مشخص میشد و از ابتدا میگفتند که هزار و پانصد سال دیگر فرج امام فرامیرسد، روح یأس بر دلها حاکم میشد و شور توجه و توسل و دعای فرج از بین میرفت. بنابراین عدم تعیین وقت سبب میشود که دعاهای امیدوارانه زیاد شود و این امر گذشته از تأثیر سازنده در شخص، یکی از عوامل مهم تعجیل فرج است.
علت دیگر عدم تعیین وقت آن است که اگر زمان معلوم بود دشمنان نیروی خود را متمرکز میکردند و در زمان مشخص کاملاً آماده بودند و این موضوع کار امام را بسیار مشکل میکرد، اما عدم تعیین وقت موجب فرسایش نیروی دشمن در طول زمان و حتی یأس آنها از حقیقت وجود امام زمان(عج) و ظهور ایشان میشود.
جامعهٔ جوان مهدوی و منتظر، چگونه و با چه راهکاری میتواند از انحرافاتی که در این راه در کمین اوست، رها کند؟
در مقالههای متعدد این موضوع را توضیح دادهام که ماهیت ظهور امام زمان گذر از حیات دنیا به حیات طیبه است. برای روشن شدن مطلب و مشخص شدن تکلیف این دو مفهوم را توضیح میدهم. قرآن کریم دو نوع زندگی را تعریف کرده است: یکی زندگی سرشار از فریبهای شیطانی و وسوسههای نفسانی که حیات دنیاست و دیگری زندگی پاکی که بر اساس ایمان و تقوا استوار است. (سوره نحل آیه 98)
حیات دنیا در زندگی شخصی یک فرد باقی نمیماند، زیرا انسان هوس ران از حدود خود فراتر میرود و به دیگران تعرض و ستم میکند. به این ترتیب حیات دنیا به جامعه کشیده شده و جامعه را به دو گروه سلطهگر و سلطهپذیر تقسیم میکند. تا وقتی که سلطهگران سلطهگری میکنند و سایر مردم سلطه و ستم آنها را میپذیرند و از فریفتگان فریب میخورند، نظام حیات دنیا پایدار است. اما هنگامی که سلطهپذیران و مستضعفان بیدار شوند و علیه سلطهگران و مستکبران اقدام کنند، گذر از حیات دنیا به حیات طیبه اتفاق میافتد و همین که جهان آماده این تحول شود ظهور اتفاق افتاده است. در حقیقت مردمی که به راه این تحول رو میآورند راهی را یافتهاند که امام قرنها بر سر آن راه منتظر انسانها بوده تا به او برسند.
بنابراین رسالت ما این است که از وضعیت سلطهپذیری به وضعیت جهادی برسیم و این جهاد، مجاهدهای همه جانبه در بعد درونی و شخصی و نیز بعد اجتماعی است. هر حرکتی که ظلم را رسوا کند، و سلطهپذیران را به قیام وادارد و نیرومند سازد، اقدامی آماده کننده است که انتظار واقعی را شکل میدهد. باید فریاد کشید، در مقابل ظلم ایستاد و نقاط قوت سلطهگران را به نقاط ضعف تبدیل کرد. اگر دانش در اختیار آنهاست باید از آنها بگیریم، اگر نفوذ سیاسی دارند باید از بین ببریم اگر قدرت اقتصادی دارند باید قدرتمندتر از آنها شویم.
اگر مردم دنیا گسترة ستم را نمیدانند باید به آنها آگاهی بدهیم، اگر سرگرم هوسهای کوچکی هستند که نظام سلطه در آنها برانگیخته باید آنها را وارسته کنیم، اگر آرزوهای پوچ سرگرمشان کرده باید روح بلند ایمان را در آنها بدمیم، تمام اینها جهاد است و موجب برهم زدن ساختار سلطهگر – سلطهپذیر در حیات دنیا و گذر به حیات طیبه میشود و امروز رسالت جوان ایرانی که وارث انقلاب اسلامی و خون شهداست، گسترش جبهه مجاهدین در تمام دنیا و خارج کردن مردم سلطهپذیر دنیا از وضعیت سلطهپذیری و رساندن آنها به وضعیت جهادی است.
تنبلی و فراخ رفتاری، به نوعی از آفات بارز جامعهٔ ماست. چگونه میتوان از آموزهٔ مهدویت در رفع آن بهره جست؟
امید، عمل را به دنبال میآورد و کسی که عمل میکند بالاخره به نتیجه میرسد. اگر بتوانیم جوانان را با ماهیت ظهور و رسالتی که در قبال این حقیقت دارند آشنا کنیم، انگیزههای بزرگی برانگیخته میشود و نیروهای عظیمی به جریان میافتد. شناخت و امیدواری کلید تحول است.
گفت و گو از: سیدعلی پورطباطبایی
انتهای پیام/ آ