به گزارش گروه سایر رسانه های خبرگزاری تسنیم، «اعراب منتظر باشند، غزه پایان کار نیست...»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛سیل هجوم وحشیانه اسرائیل به مردم بی دفاع غزه و کشتار زنان و کودکان، جدای از هرگونه گرایشات دینی، اعتقادی، سیاسی و قومیتی، به عنوان جنایت علیه بشریت شناخته می شود. قصد وارد شدن به مسئله اشغال فلسطین را نداریم، که این موضوع نیازی به قلم فرسایی ندارد، بحث درمورد ریختن خون صدها انسان از جامعه بشری می باشد.
جامعه ای که امروز در هزاره سوم از پیشرفت بشری و در اوج تمدن قرار گرفته و داعیه به سلطه درآوردن علوم و فنون برای حفظ آسایش و کرامت بشری را دارد. امروز جامعه جهانی حقوق بشر را در رأس هرم خواسته ها و دستاوردها قرار داده تا گوهر وجودی انسان به خاطر مسائل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، و بروز اختلافات دینی، اعتقادی، قومیتی و جنگ های احتمالی، مورد خدشه و رنجش قرار نگیرد.
اما آنچه امروز درغزه مشاهده می شود، چیزی جز انکار و کتمان حقوق انسانی نیست. امروز معیار انسانیت در غزه تغییر کرده و جای خود را به زور و قدرت داده است. یعنی هرکس زور و بنیه نظامیش بیشتر باشد می تواند راحت تر و بیشتر زندگی کند!. امروز در غزه نفس انسانیت مورد تجاوز قرار گرفته و جامعه جهانی چشم وگوش براین فریادها و زجرهای مردم بی دفاع بسته اند.
شرایط حاکم بر غزه تا کنون به فاجعه ای منجر شده که در سکوت و یا عدم عکس العمل در خور این جنایات با بیش از هشتصد شهید، که بیشتر آنها زنان و کودکان هستند و عکس های دلخراشی که حتی قابل چاپ نیستند، هر انسانی را با هرگونه گرایش و منش به فکر وا می دارد. اما چه شده که کشورهای حامی حقوق بشر واکنشی نشان نمی دهند و ازهمه تعجب آورتر اینکه چرا هیچیک از کشورهای عربی صدایشان هم درنمی آید؟!
آیا بروز نا امنی در سوریه و تبدیل شدن آن به باتلاق جنگ و کشتار بی دلیل بود؟ برهم خوردن ثبات و تضعیف سوریه به عنوان ستون فقرات مقاومت درمقابل اسرائیل و خلع سلاح آن آیا درراستای تحقق حقوق بشر بود یا تضمین امنیت اسرائیل؟
آیا با آنکه مصر همواره بارویکردی محافظه کارانه با رژیم عبری تعامل داشته، امروز دچار فقر و بی ثباتی سیاسی گردیده علتش چیست؟ آیا می توان پروژه محو و معدوم سازی اخوان را صرفاً اتفاقی بدون پیشینه تلقی کرد؟
سربرآوردن داعش و تشکیل حکومت خودساخته اسلامی با حمایت و تکیه برکدام منابع مالی و تسلیحاتی امکان پذیر بود؟ داعشی که امروز علی رغم به ظاهر اسلامی بودنش هیچ اعتقادی به مسئله فلسطین ندارد و پرچم آن را زیرپا لگدمال می کند! آیا درمان و مداوای زخمیان داعشی در بیمارستان های اسرائیل به خاطر حس انسان دوستانه مقامات تل آویو است؟.
آیا سکوت مبهم و بهت آور اعراب به سبب بی خبری آنها ازجنایات رژیم صهیونیستی است یا ترس از گرفتار شدن به عاقبتی همچون سوریه و عراق است که مهر خاموشی بردهان آنها زده است. متاسفانه دولت و حکومت های مستقر درتمام کشورهای عربی و به ویژه اعراب خلیج فارس به قدری متزلزل و شکننده است که تمام آنها ثبات خود را ملزم به حمایت آمریکا می دانند و برای جلب توجه در نقشه های بازی خاورمیانه خوش رقصی می کنند. اعراب نمی خواهند باور کنند که درپشت پرده دست دوستی دادن به اسرائیل، موجب درامان ماندن از کینه ها و بغض های این رژیم عبری نخواهد شد.
آنچه مسلم است هدف اسرائیل از چنین کشتار فجیع و گسترده ای، صرفاً برای خون خواهی سه نوجوان صهیونیست یا جلب رضایت شهرک نشینان یهودی نبوده و نیست!.
به نظر میرسد این رژیم برای روبه رو شدن با شرایط جدیدی در منطقه در آینده نه چندان دور در صدد از بین بردن اراده مقاومت مردم غزه و فشار آوردن بر حماس و حذف او از صحنه معادلات خاورمیانه است. چنین حملات بی رحمانه و همه جانبه از دریا، زمین و آسمان به مردم غزه در راستای شکستن مقاومت مردم فلسطین و زهرچشم گرفتن از اعراب است تا یک وقت درصدد به جوش آمدن غیرت عربی برنیایند. هرچند که این غیرت سال هاست جای خود را به همدستی با غرب و رعایت منافع سیاسی داده است...!
انتهای پیام/