به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، محسن رنانی در نشست خسارتهای تاخیر در پیوستن به WTO اظهارکرد: تقسیم کار در دنیای جدید بر اساس مزیت نسبی کشورها نیست بلکه و بر اساس پویاییهای ملی و قابلیت های انسانی کشورهاست یا به عبارت دیگر براساس توانایی کشورها در ایجاد مزیتهای رقابتی توزیع برای خودشان صورت میگیرد.
او با اشاره به این که نباید با غفلت از ضرورت الحاق به موقع اجازه بدهیم در اقتصاد آینده تنها وظایفی حاشیه ای به ایران محول شود، بیان کرد: با الحاق به سازمان تجارت جهانی احتمال ایجاد مشکلات زیادی در اقتصاد کشور در کوتاه مدت وجود دارد اما جدا ماندن از نظام جهانی و دور نگه داشتن کشور از جریان ادغام جهانی اقتصادی کمکی به آینده کشور نخواهد کرد و تنها گزینه های ما را محدود و فرصت های ما را مفقود می کند.
وی ادامه داد: نوعی عدم اجماع و تردید در پیوستن به اقتصاد جهانی در نظام تدبیر کشور ما حاکم است که ناشی از یک خطای استراتژیک در فهم ما از نظام اقتصادی جهانی است وآن این است که گمان می کنیم فرایند جهانی شدن زیر مجموعه و بخشی از نظام سلطه است درحالی که چنین نیست و در واقع باید بگوییم نظام سلطه، زیر مجموعه اقتصاد جهانی است و تعلل و تاخیر ما در پیوستن به اقتصاد جهانی به این معنی است که بخش های بزرگتری از منافع اقتصاد جهانی به کشورهای مسلط تخصیص یابد.
این اقتصاددان یادآور شد: مزیت عقب ماندگی به آن معنا است که کشورهای خط شکن هزینه تجربه های جدید و هزینه خطاهای مربوط به مسیر توسعه را پرداخت کردهاند و کشورهای دیگر می توانند بدون پرداخت هزینه، از تجربهها و دستآوردهای آنها بهره ببرند و اگر هوشیار باشند فرصت های تازه ای را به چنگ آورند.
نویسنده کتاب «بازار یا نابازار» افزود: فضای اقتصادی وسیاسی کشور باید در دوران بلندی باثبات وامن باشد تا سهم مدیران کارآفرین که خالق فرصت های تازه هستند و مزیتهای جدید در سرمایهگذاری را برای دیگران ایجاد میکنند افزایش یابند.
رنانی گفت: مزیت اصلی در اقتصاد جهانی شده جدید در حوزه علم و فعالیت های دانش بنیان است قرار دارد و ما تنها زمانی می توانیم به این مزیت ها دست یابیم که بتوانیم تعامل مثبت با جهان داشته باشیم و بتوانیم با جهان گفت و گو کنیم. توانایی گفتوگو محصول هوش عاطفی، اجتماعی و فرهنگی یک ملت است که متاسفانه این توانایی در جامعه ما و در نظام تدبیر ما پایین است و جامعه ما از مشکل «اختلال ارتباطی» رنج میبرد.
او بیان کرد: دردنیای جدید فنآوری به مرز تکینکی رسیده که اگر به سرعت تکلیف خودمان را با اقتصاد جهانی روشن نکنیم توانایی های لازم برای حضور موثر در اقتصاد جهانی را کسب نمی کنیم و فرصتهای سرمایه گذاری و ورود به حوزه های جدید فناوری از دست می رود و مرز عقب ماندگی پایدار رانده می شویم.
عضو هئیت علمی دانشگاه اصفهان با اشاره به این که دنیا به دنبال طراحی مزیت های پویا است، یادآورشد: از سه دسته دولت در نظام جهانی سخن به میان آمده که می توان به دولتهای توسعه خواه، توسعه مردد و توسعه خوار اشاره کرد. تنها دولت های توسعه خواه هستند که می توانند در نظام جهانی جدید نقش جدی و کلیدی بازی کنند. تردید در امر توسعه موجب تردید در پیوستن به اقتصاد جهانی می شود و عملا فرصت های توسعه هم از دست می رود.
رنانی افزود: بعد از تلاش دولت برای خروج از تورم و حل و فصل مناقشه، باید مساله اول کشور مساله برنامه ریزی برای الحاق تدریجی و حساب شده در اقتصاد جهانی باشد و البته مساله اشتغال هم باید در چنین چارچوبی حل و فصل شود.
نویسنده کتاب «چرخه های افول اخلاق واقتصاد» با تاکید بر این که «اگر به موقع جهانی نشویم دیگر به موقع ایرانی نخواهیم بود» گفت: اشتغال، محصول یک عملکرد کل نظام سیاسی و اقتصاد است که باید هشت فرایند را به کار بیندازد تا اشتغال تولید شود و با وام دادن یا تزریق پول نمی توان اشتغال آفرید.
نویسنده کتاب «اقتصاد سیاسی مناقشه اتمی ایران» افزود: اتاق بازرگانی می تواند با استفاده از ظرفیت خود در راستای ایجاد وفاق عمومی در سیاستمداران کشور در مسیر الحاق قدم بردارد که برگزاری نشست های عمومی و طرح مسئله از سوی بخش خصوصی می تواند در برجسته سازی ضرورت های پیوستن به اقتصاد جهانی موثر باشد.
این اقتصاددان با بیان این که اصلاح نظام بانکی کلید خروج اقتصاد کشور از رکود کنونی است، یادآور شد: بدون وجود یک نظام بانکی که ماموریت اصلی اش حمایت از بخش تولید در فرایند جهانی شدن است، فرایند پیوستن اقتصاد ما شکست می خورد.
رنانی گفت: در کوتاه مدت مخالفت با ورود ایران به اقتصاد جهانی برای آمریکا مفید خواهد بود اما این موضوع در بلند مدت تاثیر عکس خواهد داشت یعنی در بلند مدت حتی کشورهای غربی هم از پیوستن ایران به اقتصاد جهانی بهره می برند.
در بخش دیگر این نشست عسگراولادی گفت: در اوایل انقلاب بحث الحاق به نظام جهانی بارها بیان شد اما به دلایل عدم رابطه با غرب که دچار براخلاقیها بود،انحصار در اقتصاد و عدم مدیریت سامانده، عملی نشد و بارها در دولت قبل خواستار آن بودم تا به جای فریاد هولوکاست شرایط برای الحاق به WTO فراهم شود.
همچنین حریری در این نشست بیان کرد: اقتصادهای بزرگ دنیا در WTO حضور دارند که با سپری کردن 3 تا 15 سال از حضور، هیچ کشوری تا به امروز از این نظام خارج نشدهاست.
انتهای پیام/