وزرای خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس که از تنشهای داخلی به شدت رنج برده و در آستانه از هم پاشیدگی قرار دارند، در پایان اجلاس اضطراری خود در جده بدون اینکه آمریکا و رژیم صهیونیستی را به خاطر جنایات 51 روزه در غزه و کشتار مردم فلسطین مورد سرزنش قرار دهند و شقاوتهای تروریستهای تکفیری داعش را محکوم کنند با صدور بیانیهای، ادعای نخ نما شده خود درباره جزایر سهگانه ایرانی را تکرار و چشم خود را بر روی واقعیتهای تاریخی بسته نگاه داشتند. این وزرا در بیانیه خود براهمیت عاری شدن منطقه از سلاحهای کشتار جمعی از جمله سلاحهای هستهای تاکید کردهاند اما هیچ اشارهای در این بیانیه به رژیم صهیونیستی به عنوان تنها دارنده این سلاحهای مرگبار در منطقه نشده است. شرکت کنندگان در نشست جده همچنین با موضعگیری درخصوص تحولات یمن، از سیاستهای دولت این کشور در برابر مردم معترض حمایت و بر پشتیبانی مجدد از گروههای مسلح مخالف دولت سوریه تأکید کردند.
بیانیه این شورا، قبل از اینکه نیاز به تحلیل و پاسخگویی داشته باشد و پیش از آنکه محتاج رمزگشایی باشد، به تنهایی به خاطر برخورداری از محتوای سیاه و کلیت جاهلانهای که دارد و نشان میدهد امضا کنندگان آن از درک لازم برای تشخیص اولویتهای جهان اسلام و خطرهائی که به طور جدی منافع ملتهای مسلمان را در معرض تهدید قرار داده عاجز بوده و کماکان بنا دارند بر طبل جهل و گمراهی بکوبند، فاقد خصیصه اهمیت برای پاسخگویی است ولی تداوم کجرویهای این شورا، انگیزهای است که این بیانیه تکراری بیپاسخ نماند و بیپایه بودن آن در تاریخ ثبت شود. قطعاً عاقلانهترین و مورد انتظارترین بیانیه برای این اجلاس به اصطلاح پراهمیت و اضطراری که با هدف کاهش مشکلات داخلی اعضای شورا و حل و فصل موضوع اختلافات قطر و عربستان و دیگر اعضا تشکیل شده بود، یافتن راهحلی برای خروج از بن بست و احتضار موجود این سازمان کهنه، فرتوت و بیخاصیت بود ولی از آنجا که این نشست در پایان دادن به اختلافات داخلی و پرداختن به مسائل اصلی جهان اسلام مثل همیشه عاجز گشته و نمیخواست این شکست را برملا کند، ترجیح داد مثل همیشه از ترجیعبند "جزایر اشغالی" استفاده نموده و حاضر نشود به موضوع مهمی همچون "فلسطین اشغالی" و جنایت 51 روزه آمریکا و رژیم صهیونیستی در غزه اشاره نماید.
نگاهی مختصر و گذرا به کارنامه این شورا و فلسفه تشکیل آن، به خودی خود گویای فلاکت این سازمان و این نکته است که اعضای آن در دوران جنگ تحمیلی رژیم صدام بر ایران، در اجابت درخواست صدام از آنها که برای تأمین هزینههای جنگ خواستار وام شده بود، چند برابر وام درخواستی، کمکهای بلاعوض به او دادند و با واریز کردن دلارهای بادآورده نفتی به حساب بانک مرکزی عراق تلاش کردند برای صدام پشتوانهای قوی با هدف تأمین استراتژی آمریکا و رژیم صهیونیستی در جهت مهار انقلاب اسلامی ایران باشند. طبعاً از چنین شورایی توقع اقدام برای حمایت از آرمان فلسطین و مردم مظلوم غزه، انتظاری بیهوده و غیرمنطقی است. سران مرتجع عرب این ننگ را که خودشان و سازمانها و اتحادیههای تحت نفوذشان در این 51 روزی که زنان و کودکان غزه آماج شدیدترین حملات صهیونیستها بودند فقط به یک تماشاچی ساکت و صامت تبدیل شده بودند، باید به کجا ببرند؟ شرمآورتر اینکه شیوخ مرتجع در این جنایت به بیطرفی اکتفا نکردند بلکه با هماهنگیهای پشت پرده با رژیم صهیونیستی، برای تنگتر کردن محاصره کامل غزه تلاش داشتند. رژیم کودتائی قاهره از ارسال مواد غذایی، دارو و تجهیزات پزشکی برای مردم روزهدار و مجروحین غزه جلوگیری کرد و شیوخ مرتجع اطراف خلیج فارس و آل سعود نیز با حمایتهای همهجانبه اما پنهانی خود، رژیم صهیونیستی را برای ادامه جنایاتش تشویق کردند.
واقعاً ننگ است که شورای همکاری خلیج فارس که از ثروتمندترین مالاندوزان جهان هستند، حتی یک دلار برای دفاع از ملت فلسطین و مقابله با جنایات رژیم صهیونیستی هزینه نکردند و در عوض سه سال تمام هزینه جنگافروزیها و قساوتهای تروریستهای تکفیری را تأمین کرده و در پایتختهای کشورهای عربی برای این تروریستها دفتر و امکانات رفاهی اختصاص دادند. طبعاً از چنین شورایی همسو با منافع غرب که کارنامه آن در مسائل و مصائب جهان اسلام در مقابل چشمان حیرت زده ملتها قرار دارد و به جای حل و فصل مشکلات اساسی امت اسلامی در جهت دلالی برای صهیونیستها و جاده صافکنی برای دشمنان اسلام عمل میکند، توقع زیادی است که بخواهد در تشخیص دوست از دشمن و ترجیح منافع مسلمانان جهان بر منافع دشمنان اسلام، از راه نوکری غرب و صهیونیسم برگردد و بتواند به خیانتهای 33 ساله خود پایان دهد.
کاملاً روشن است که آنچه در اجلاس سران شورای همکاری خلیج فارس درباره جزایر سه گانه ایرانی نوشته و اعلام کردهاند، یک تلاش مذبوحانه برای به فراموشی سپردن جنایات 51 روزه رژیم صهیونیستی در غزه است. این بیانیه، به سفارش صهیونیستها و حامیان غربی آنها تهیه و منتشر شده تا قدری از فضاحت صهیونیستها و همدستان غربی و عرب آنها بکاهد و زمینه را برای میدانداری جدید ارتجاع عرب در منطقه فراهم سازد. اما بیداری بیسابقه ملتها در اثر جنایات رژیم کودک کش صهیونیستی و سکوت حامیانه سران ارتجاع عرب، مجالی برای این قبیل میدانداریها باقی نگذاشته و اکنون زمینه برای قیام ملتها علیه حاکمان خائن بیش از هر زمان دیگری فراهم است.
انتهای پیام/