به گزارش خبرگزاری تسنیم، ابراهیم کارخانه ای* در یادداشتی در روزنامه حمایت با عنوان «تاکتیک مذاکرات را تغییر دهید» نوشته است:
روز گذشته مذاکرات هسته ای در وین پایان یافت اما همان گونه که قابل پیش بینی بود، توافق ژنو تا 10 تیر ماه سال 94 تمدید شد و طرفهای مذاکره برای دستیابی به توافق قرار است گفت وگوها را به زودی آغاز نمایند. این در حالی است که رئیس جمهور آمریکا دو روز پیش در گفت وگو با شبکه «ای بیسی» بدون اشاره به تعهدات آمریکا در توافق ژنو، از پایبندی ایران به این توافقنامه و تعلیق بخش گسترده ای از فعالیتهای هستهای ایران ابراز خرسندی کرده و در تناقضی آشکار با آنچه که در مفاد توافقنامه موقت آمده است، به تصریح می گوید: «ساختار تحریم ها تغییر نمی کند!»لازم است در اینجا مختصراً مفاد توافق ژنو در آذر 92 را مرور کنیم:
الف: تعهدات ایران
1 - توقف غنی سازی 20 درصد و خنثی کردن خطر ذخایر اورانیوم 20 درصد غنی شده پیشین، ضمن داشتن اجازه غنی سازی 5 درصدی 2- ادامه کار تأسیسات هسته ای در ایران بدون آن که ایران توسعه جدیدی در آنها ایجاد کند 3 - پذیرش بازرسی های بیشتر آژانس بین المللی انرژی اتمی بر تأسیسات هسته ای ایران و ...
ب: تعهدات 1+5
1 - عدم اعمال تحریم جدید 2- تعلیق برخی تحریمها در زمینه طلا و فلزات گرانبها، خودروسازی ایران، صادرات پتروشیمی ایران 3- صدور مجوز بازرسی ها و تعمیرات خطوط هوایی ایرانی به منظور ارتقای سطح ایمنی پروازها 4- محدود نکردن سطح فروش نفت ایران از وضعیت کنونی 5- چهار میلیارد و 200 میلیون دلار از پول های مسدود شده ایران در خارج کشور به ایران مسترد می شود و 15 میلیارد دلار از درآمدهایش در طول این مدت به حسابهای مسدود شده اش در خارج از کشور ریخته خواهد شد 6- چهار صد میلیون دلار به صورت کمکهای تحصیلی دولتی از صندوقهای ایرانی محدودی مستقیما به موسسات آموزشی شناخته شده در کشورهای ثالث انتقال می یابد تا هزینههای تحصیلی دانشجویان ایرانی تسویه شود 7- تعاملات انسان دوستانه با ایران تسهیل می شود. تعاملات انسان دوستانه، تعاملات مربوط به غذا، کالاهای کشاورزی، دارو، درمان و ابزارآلات پزشکی است.
اما آیا 1+5 به تعهدات خود پایبند بود؟ بیش از 100 مورد تحریم جدید طی 10 ماه گذشته، پاداش پایبندی ما به تعهداتمان در ژنو بود! به فهرست تحریم های اعمال شده می توان اشاره کرد:
- 8 آذر 92، تحریم اتحادیه اروپا علیه 17 شرکت ایرانی
- 21 آذر 92، تحریم 4 شرکت خارجی و 5 نهاد ایرانی از سوی آمریکا
- 4 بهمن 92، وضع جریمه 152 میلیون دلاری به بانک کلیراستریم آلمان از سوی آمریکا
- 8 بهمن 92، جریمه بانک روسی «بانک ماسکوا» از سوی آمریکا
- 17 بهمن 92، تحریم 18 شرکت و 14 فرد ایرانی از سوی آمریکا
- 17 بهمن 92، تحریم یک شهروند تبعه ترکیه از سوی آمریکا
-17 بهمن 92، تحریم چند تن از اعضای سپاه پاسداران از سوی آمریکا
- 9 اردیبهشت 93، تحریم 8 شرکت چینی و 2 شرکت در دبی از سوی آمریکا
- 19 تیر93، درخواست جریمه 500 میلیون دلاری از کومرتس بانک، دومین بانک بزرگ آلمان از سوی آمریکا
- 22 تیر 93، جریمه 8 میلیارد و 900 میلیون دلاری بانک فرانسوی بیانپی پاریباس از سوی آمریکا
- 7 شهریور 1393، تحریم بیش از 25 فرد و شرکت ایرانی و غیرایرانی از سوی آمریکا
-16 مهر 93، اصرار اتحادیه اروپا بر تداوم تحریم شرکت ملی نفتکش ایران
- 29 مهر 93، ممنوعیت سرمایهگذاری در نفت و انرژی در ایران از سوی کنگره ایالتی پنسیلوانیای آمریکا
- 15 آبان 93، منع پرداخت هزینه استفاده از خدمات پروازی و عبور از مسیر هوایی ایران توسط شرکتهای هوایی غیر آمریکایی از طریق موسسات مالی آمریکایی
- 17 آبان 93، تحریم سه موسسه بانکی، آموزشی و یک سرمایه دار ایرانی از سوی اتحادیه اروپا
- 23 آبان 93، تحریم مجدد دانشگاه شریف و شرکت سورینت از سوی انگلستان
بنابراین قرار بود در مقابل اعتمادسازی فزاینده و اجرای تعهدات در توافق ژنو، از امتیازاتی برخوردار شویم. غربی ها حتی پیش فروش تحریم هایی که هنوز موجود نبودند و ممکن بود در آینده وضع شوند - آن هم تنها بخشی که مسئله هسته ای ایران را هدف قرار میداد - را هم جزو امتیازات حساب کردند. بنابر این تحریم های وزارت دارایی آمریکا و اروپا مغایر دو بخش از توافنامه ژنو، مغایر اصل حسن نیت و اصل وفای به عهد و در نتیجه نقض حقوق بین الملل، مغایر با روح توافق ژنو مبنی بر کاهش و لغو تحریم ها و همچنین نقض صریح ماده 18 عهدنامه 1969 وین است . آنچه واقعیت دارد این حقیقت است که آمریکا و غرب به دنبال نتیجه گیری از گفتگوهای هسته ای نیستند، زیرا منافع آنان در گرو ادامه مذاکرات است و مذاکراتی که منتج به لغو تحریم ها گردد، به هیچ عنوان مدّ نظر آنان نیست. طرف غربی همواره در تلاش است تا اهرم هسته ای را برای اتهام زنی دائم به ایران، همیشه در اختیار ایران داشته باشد و به بهانه موضوع هسته ای، اهداف خود و فشار بر کشورمانرا پیگیری و عملیاتی کند. زیرا آنان هدفی بالاتر از مذاکرات را در پس برنامه های خود دیده اند. بر این اساس، این موارد برای ایجاد مانع در مقابل زیاده خواهی ها در مذاکرات آتی پیشنهاد می شود: منع پذیرش هرگونه امتیاز و تعهد جدید از سوی تیم مذاکره کننده هستهای ایران، واریز مستقیم کلیه وجوه مورد مطالبه ایران از طریق بانکی به بانک مرکزی در ایران، عدم دخالت گروه 1+5 در نحوه هزینه وجوه آزاد شده، تعهد گروه 1+5 به اجرای مفادی از توافقنامه ژنو که تاکنون عملیاتی نشده است، الزام گروه 1+5 به جبران خسارت آن بخشی از توافقات که در دور یکسال گذشته به آن عمل نشده است، اختیار فسخ توافق نامه به عنوان«تضمین» در صورتی که گروه 1+5 به هر مورد از تعهدات خود عمل نکند و یا هرگونه تحریم جدیدی علیه ایران اعمال شود. نکته پایانی اینکه، ادامه وضعیت موجود صد در صد به نفع آمریکاست زیرا تحریم ها همچنان پابرجا خواهد ماند و از طرفی پیشرفت هسته ای ایران، در حالت فریز شده به حیات نباتی خود ادامه می دهد. آنان در طول بیش از 10 سال مذاکره با جمهوری اسلامی ایران، هرگز نتوانستند چنین امتیازاتی را از ایران بگیرند و تصمیمات روزهای اخیر در وین، وضعیت مناسبی برای گروه 1+5 به وجود آورده است. با توجه به اینکه خواسته های ما به حداقل های خود و یا به عبارت گویا تر به خطوط قرمز نزدیک شده است، بنابر این تنها راه مقاومت و ایستادگی قهرمانانه در مقابل زیاده طلبی های آمریکا است و برای تحقق این راهبرد باید تاکتیک های جدیدی جایگزین تاکتیک های فعلی بشود.
* رئیس کمیته هسته ای مجلس
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.