به گزارش خبرگزاری تسنیم، برخی متحدین نفتی آمریکا در منطقه طی هفته های جاری سیاستی را علیه ایران در پیش گرفته اند که گفته می شود، نه به ابتکار این کشورها بلکه به سفارش و بر اساس برنامه ریزی غرب بوده است. این سیاست، افزایش حجم تولید نفت و در نتیجه کاهش قیمت طلای سیاه به منظور تقلیل درآمدهای نفتی ایران است؛ روندی که به عقیده غرب و متحدین نفتی آمریکا در منطقه، می تواند ایران را ناگزیر به تغییر سیاست هسته ای و قبول پیشنهادهای غرب در زمینه محتوای توافق جامع هسته ای شود.
طی هفته های جاری، کاهش شدید و تدریجی قیمت نفت در بازارهای جهانی، که وضعیتی بی سابقه و دور از انتظار داشته است، عمدتاً ناشی از افزایش سهم عربستان در بازارهای جهانی نفت قلمداد می شود. مقامات عربستان بر اساس رویکردی که اخیراً در رقابت آشکار توام با خصومت در برابر ایران (به عنوان یک سیاست منطقه ای) اتخاذ کرده اند، از اهرم نفت هم برای صدمه زدن به منافع ایران استفاده کرده اند. برآورد این مقامات اینست که ایران از نظر اقتصادی به شدت به درآمدهای نفت وابسته است و سیاست خارجی کشور نیز به قدرت مالی ناشی از این درآمدها بستگی تام دارد.
در نتیجه این برآورد، ایران با کاهش شدید درآمدهای نفتی نه تنها در محیط داخلی دچار آسیب پذیری میشود بلکه ممکن است شدت و جدیت خود در پیگیری سیاست خارجی معطوف به راهبردهای منطقه ای را تعدیل کند. بر اساس آنچه منابع تحلیلی غربی نیز در این زمینه ارائه کرده اند، این رویکرد و اهرم فشار «عربی» به مثابه مکملی برای تقویت سیاست های «غربی» علیه ایران عمل می کند. زیرا ایران را وادار می کند تا در خصوص مساله هسته ای هم قادر به ادامه مقاومت نباشد و به توافق موردنظر غرب با محتوایی که آمریکا درنظر دارد، تن دهد.
والاستریت ژورنال از جمله منابع رسانه ای و تحلیلی آمریکایی است که این پیام را تولید و گسترش داده است. بر اساس تحلیل این منبع خبری، "کاهش شدید قیمت نفت، ایران را ناگزیر به امتیازدهی مذاکرهکنندگان هستهای ایران در برابر 1+5 خواهد کرد. انتظار نمیرود قیمت نفت در آینده نزدیک، روند افزایشی درپیش بگیرد که این امر میتواند اثری فلجکننده بر بودجه دولت ایران داشته باشد، بودجهای که 60 درصد از منابع مالی خود را از صادرات نفت تأمین میکند".
مقامات عربستان با خودکشی اقتصادی و نفتی، فشار ناشی از کاهش درآمدهای نفتی خود در اثر افزایش بی رویه تولید و عرضه نفت را «تحمل پذیر» شمرده اند. این کشور حاضر شده در قبال ایراد صدمه شدید بر اقتصاد ایران، زیان های خود در اثر کاهش قیمت نفت را بپذیرد. زیرا این زیان ها را موقتی و به منظور دستیابی به منافع راهبردی تلقی می کنند.
اما پرسش این است که نگاه ایران به این پدیده و روند چیست؟
دکتر روحانی در واکنش به این مساله، اظهار داشت: «بهرغم اینکه دستهای توطئهگر در منطقه و جهان، قیمت نفت را کاهش دادند و تصور میکنند برای ایران اسلامی و مسیر توسعه کشور مشکلی فراهم کردند، ملت ایران بدانند که دولت در هفته آینده بودجه را بدون کسری تقدیم مجلس شورای اسلامی خواهد کرد».
رئیس جمهور در نخستین سفر استانیاش به گلستان (11 آذر) در پاسخ تلویحی به فشار نفتی عربستان افزود: «با وجود فشارها و مشکلاتی که برخی تصور میکنند در زمینه اقتصادی داشته باشیم، ما در سال جاری بودجههای استانی سراسر کشور را بهطور کامل پرداخت کردهایم در حالی که در سالهای گذشته اتفاق نیفتاده که دولت تا آذرماه، تمامی بودجه عمرانی استانها را پرداخت کرده باشد.»
بر این اساس، ایران که سالها تحریم غرب را تحمل کرده و به خواسته های زیاده خواهانه آنها تن نداده است، در برابر فشار نفتی عربستان هم مقاومت را کنار نخواهد گذاشت. از این رو، عربستان با اقدامات کوتاه مدت نخواهد توانست ایران را به توافقی ناعادلانه با غرب وادار کند که سالها از پذیرش آنها ابا داشته است. بر این اساس، هرچند بهبود شرایط اقتصادی و لغو تحریم ها به عنوان اولویت های سیاست خارجی دولت محسوب می شود اما عربستان بیش از آنکه تصور می کند ایران را به زانو در می آورد، خود متحمل خسارات غیرقابل جبران خواهد شد. زیرا ایران قصد ندارد این فشارها را بر تصمیمات راهبردی خود در زمینه مذاکرات هسته ای دخیل کند.
از این رو، منتفع اصلی شرایطی که عربستان در حوزه نفتی ایجاد کرده است، دولتهایی هستند که با چنین بهانه ای، نفت ارزان را خریداری و چرخه تولید و فعالیت صنایع خود تزریق می کنند. به واقع، غرب با چنین راهبردی که عربستان بازیگر اصلی آن محسوب می شود، منافع اقتصادی خود را چندبرابر کرده است. به یاد داشته باشیم که غربیها از هر فرصتی برای منفعت طلبی استفاده می کنند و دریغ که برخی دولتهای متحد آمریکا هم آگاهانه به بازیگری در راستای تحقق منافع آنها حتی به زیان منافع ملی خود پرداخته اند. اما تاریخ گواهی می دهد که ایران به عنوان ملتی آزاده و مستقل، پیروز این میدان های رقابت و نبرد دیپلماسی نفتی، اقتصادی و هسته ای خواهد بود.
انتهای پیام/پ