به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم، یکی از موضوعاتی که در سالهای اخیر بین جامعه رواج یافته و طرفداران زیادی نیز پیدا کرده است، مبحثی با عنوان طب اسلامی یا در معنای کلی ارتباط بین آموزههای اسلامی و طب است. شاید هر کدام از افراد جامعه در سطوح و جایگاههای مختلف به نحوی با این مسأله روبهرو شده باشند.
طرح این مطلب با توجه به اهمیت جایگاه بهداشت و سلامتی و اعتقادات مذهبی مردم ایران از این حیث قابل بررسی و تامل است که علی رغم سروصدای زیادی که گاهی اوقات در گوشه و کنار شنیده میشود و تلاشهای مختلفی که برای تبیین جایگاه آن شده است، هنوز حدود و مختصات آن مشخص نیست و گاهی مردم به اشتباه تنها به خاطر مواجهه با مواردی که برچسب دینی دارند و به دلیل عمق اعتقادات مذهبی، در چاهی میافتند که نه تنها دین مسبب آن نیست بلکه چنین مجوزی را صادر نکرده است.
از طرفی جامعه علمی ما نیز فارغ از نیاز و نوع نگرش جامعه و اتفاقاتی که در آن میافتد و به دلیل تاثیری که از روش و منش غربی مواجهه با مسائل علمی پذیرفته است، نه تنها گام مثبتی برای روشن شدن مسأله برنداشته است، بلکه حتی طرح چنین مطالبی را بعضاً به دور از شأن خود میداند یا به آنها تقدسی ماورایی داده و مسائلی جدا از حیطه علم میشمارد.
عده دیگری هم که پرچم به اصطلاح طب اسلامی را برداشتهاند و از خلأ استفاده از منابع اسلامی در حوزه بهداشت و سلامت حرف میزنند.
نکته قابل تأمل این است که متاسفانه آنچه در متن جامعه پراکنده شده و توجه همه را به خود جلب میکند، غالباً از پایه و اساس علمی محکم و استواری برخوردار نیست و در مواردی به دلیل تعارض با مسائل علمی و روش زندگی مردم باعث وهن دین میشود.
به عبارتی آنچه در حال حاضر موجود است ملغمهای از همه برداشتها و دریافتهای اشخاصی است که در این زمینه نظر و ایدهای برای خود دارند. نفس این اختلاف نظرها مهم نیست، زیرا در بسیاری از مسائل علمی کارشناسان فن دچار اختلاف نظرهایی هستند، اما علم راه خود را به پیش میبرد. مهم نتیجهای است که از این تفکرات و عملکرد متعاقب آن دامنگیر جامعه میشود.
به عبارت روشنتر، امروز در جامعه متعاقب برخی برداشتهای ناقص یا حتی اشتباه از مطلب شاهد نظرات و توصیههای مختلف در ابعاد وسیع در جامعه هستیم و در پی آن اقدامات درمانی صورت میگیرد که موجب بروز مشکلات سنگین جسمانی و بیشتر از آن بستر فکری جامعه میشود و موجب عدم اعتماد افراد به دین و آموزههای دینی میشود.
طب اسلامی مجموعهای است که به طب نبوی موسوم است و طب اسلامی بی تردید یکی از مهم ترین دستاوردهای تمدن اسلامی است و تا به امروز دستاوردهای زیادی کسب شده است و مسلمین تا به امروز پیوسته از ثمرات آن برخوردار گردیده اند و طب اسلامی صورتی از پزشکی است که تقدس آمیز است و در آن معالجه جسم و روح توأماً مورد نظر است. یعنی طبی است که در آن عناصر روان تنی مهم در برخی امراض معین تشخیص داده شده است.
البته منحصر کردن مباحث طب اسلامی در تـغذیه و روشهای درمانی به هیچ عنوان به نفع جریان طب اسلامی نیست. در واقع طب اسلامی یک تابلو است که راه رسیدن به تمدن اسلامی را نشان میدهد و طب اسلامی فقط نیامده است که ادعا داشته باشد که برای بیماری خود فلان کار را انجام بده بلکه طب اسلامی آمده است که بگوید راه حقیقی و رشد انسان در آموزههای الهی است.
طب اسلامی میخواهد بگوید که برای شناخت انسان که موضوع علم طب است هیچ راهی جز سؤال از خدایی که خالق انسان است وجود ندارد و راههای دیگر بیراهههایی هستند که دشمنان حقیقت و ائمه ضلالت برای انحراف انسان از صراط مستقیم ساخته و پرداختند.
انتهای پیام/