به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم،«به احزاب بپیوندید»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم حامدحاجی حیدری است که در آن می خوانید؛تحزب، در یک نظام اخلاقی وظیفه گرا که اغلب ما به آن عادت داریم، قدری غیر قابل هضم است. اغلب، افراد می پرسند که اگر من عضو یک حزب شوم، و حزب تصمیمی گرفت که اخلاقاً از نظر من موجه نبود، آیا همچنان باید به اقتضای کار تشکیلاتی، از آن کار حمایت کنم؟
یا بر عکس، اگر اقدامی را بسیار لازم و وظیفه تشخیص دادم، ولی حزب، در مورد انجام آن اقدام، به توافق نرسید، همچنان باید در تشکیلات بمانم و از تصمیم حزب پشتیبانی کنم؟
خب؛ این پرسش مهمی است، و کلید حل آن در دو موضوع است؛ یکی حیطه عمل حزب، و دیگری، اهمیت کار جمعی برای پیشبرد اهداف اخلاقی و سیاسی.
توضیح این که افراد با عضویت در حزب و پذیرش مرامنامه آن، برای حیطه عمل حزب، چارچوب هایی را می پذیرند که افراد در خارج از آن چارچوب ها، آزاد هستند و تصمیم خود را می گیرند. به عبارت دیگر، تنها در یک چارچوب معین، رفتار تشکیلاتی مستلزم همراهی با تصمیمات حزبی است. وانگهی، در برخی موضوعات هم، احزاب متعارف، با مسکوت گذاردن تصمیمات، عملاً دست اعضا را برای تصمیم سازی شخصی باز می گذارند.
نهایتاً این که افراد می توانند وارد کار تشکیلاتی شوند، در خارج از چارچوب های مرامنامه ای حزب به فعالیت های خود با تصمیم شخصی ادامه دهند، در شکل گیری تصمیمات تشکل حضور فعال داشته باشند، و اگر با همه این تدابیر، باز حزب به تصمیمی رسید که فرد به نحو مبرمی نتوانست اخلاقاً خود را در همراهی با آن مجاب کند، آن وقت، و در مواقعی که بسیار احتمال وقوع آن اندک است، تصمیم به خروج از تشکیلات می گیرد. در نتیجه، می توان به اغلب افراد، عجالتاً توصیه کرد که با مطالعه مرامنامه احزاب مختلف، به یکی از آن ها که اصولاً برایشان قابل قبول تر است، بپیوندند، و با این تدبیر، ضریب تأثیر خود را بر رویدادهای سیاسی کشور بیفزایند.
ولی، نکته مهم تر، نکته دوم است، که افراد با درک اهمیت کار جمعی در پیشبرد اهداف اخلاقی و سیاسی، باید این روحیه را در خود بپرورند که تک روی را جز در موارد بسیار بسیار بسیار خاص مذموم شمارند، و تعدیل خویش برای پیوستن به حرکات جمعی را نحوی فضیلت به حساب آورند. همان طور که قرآن کریم می فرماید، "اصبروا و صابروا و رابطوا...". در واقع، گاه در مورد یک تصمیم با حزب اختلاف داریم و نمره این اختلاف، فی المثل پنج درجه است. اما، نکته مهم آن است که از یک دید وسیع تر، مشی و رویه حزب به ترتیبی است که در اغلب موارد، همراهی با آن و کمک به تحقق اهداف جمعی آن ارزش چندین برابری دارد. فرآیند یک حزب کارآمد، هر یک از اعضا را قادر می سازد تا حتی، نسبت به با استعدادترین افرادی که به تنهایی فعالیت می کنند، عملکرد بهتر و مثبت تری داشته باشند. البته، این به آن معنا نیست که باید با همه رفتارهای یک حزب کنار آمد، ولی باید برای اصل کار تشکیلاتی هم فضل و فضیلتی در نظر گرفت و آن را هم در محاسبات خود گنجاند.
در همین راستا و در نتیجه، نکته سومی نتیجه گرفته می شود، و آن اینکه چیزی که در متن و فرآیند احزاب می گذرد، در بهبود مشارکت سیاسی و حزبی مردم تأثیرگذار است. اگر احزاب روندهای صحیحی طی کنند، مردم، در سبک و سنگین کردن تک روی و کار حزبی، تصمیم به تعدیل خود می گیرند. در واقع، تعدیل خود در جریان عضویت در احزاب، باید ارزش خود را به مردم نشان دهد. ارزش عضویت در یک حزب خوب این است که دسترسی به نتایج به دست همه فعالان سیاسی عضو تشکل تحقق می پذیرد. یک تشکل صحیح و سالم، با تعیین هدف های معنی دار و واقعی، و نحوه دستیابی به موفقیت، هم افزایی ها را میسر می سازد. یک حزب با عملکرد مناسب، مدام سهم خود را در تحولات کل کشور برآورد می کند، و می تواند روندهای رو به بهبود را ترسیم نماید، و به اقدامات هماهنگ اعضا جهت بدهد.
پس، راهبران سیاسی باید قدرت فعالیت به سازمان سیاسی خود ببخشند. برای این منظور، چند توصیه برای راهبران احزاب سیاسی داریم:
1. تعیین یک هدف شفاف برای تشکل سیاسی؛
2. اولویت بخشی به این اهداف در قیاس با سایر ملاحظات حزبی، از جمله ملاحظات سازمانی؛
3. ایجاد یک الگوی ارتباطی قوی درون سازمانی و در رابطه با جامعه؛
4. ایفای نقش تشکل در همه مسائلی که به اهداف و آرمان های تشکل مربوط می شود؛
5. تمرکز بر برقراری ارتباطات و گفتگوها با نیروهای موثر بر فضای سیاسی و اجتماعی کشور؛
6. تسهیل برپایی جلسات و کنگره های موثر در درون تشکل و ایجاد امکان ابراز نظر برای اعضا؛
7. به کارگیری تنوع ها و تعارض های درونی و بیرونی حزب به نفع اهداف حزب، از طریق بالا بردن مهارت های گفتگو و ارتباط؛
8.آماده ساختن سازمان سیاسی برای حرکت و اقدام نهایی برای دستیابی به نتایج.
فعال نبودن و بی تصمیمی احزاب در بسیاری از مسائل مهم کشور ما به فقدان عملکرد مناسب در فرآیندهای پیش گفته بر می گردد و همین هم باعث می شود که مردم اقبال مناسبی به کار حزبی نداشته باشند.
اگر مردم راجع به مسائلی گفتگو کنند، و احزاب در مورد آن ساکت باشند، معلوم می شود که کار از جایی ایراد دارد. بسیاری از تشکل ها از درک مناسب نقش خود ناتوان هستند؛ دلیل این امر، تمرکز بر اهداف فرعی و عدم توان در کنترل این تمرکز است؛ بنا بر این، امکانات و توجهات صرف موضوعات بی ربط و نامناسب می شود. در عوض، فعالان سیاسی باید در ارتباط با اهداف مشترک و مشخص عمل کرده، و به ارتباطات مستمر با همه نیروهای موجود بپردازند (توأم با برداشت های آزاد از آندریاس وتر).
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها