به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، پنجشنبه آخر سال که میآید، دلت آخر میشود، میخواهی تمام ثانیههایی که تا حالا گذشته به عقب برگردد و به روزهایی بازگردیم که دوست داشتیم چندین بار در زندگی تکرار شوند.
اگرچه روزهای نفسگیری نیز در زندگی وجود داشتند که برای تمام شدن آنها لحظه شماری میکردیم، اما انگار پایان سال که میآید همان روزهای سخت نیز برایمان ساده میشود، به هر حال هر چه که هست میگذرد به قول قدیمیها همین که میگذرد خوب است...
یک سال خورشید به دور زمین چرخید و در این چرخش اتفاقات بسیاری افتاد، اتفاقهایی شیرین که دلمان در آن قنج میرفت و تلخ که با اشک همراه بود.
روزهایی که در سال گذشته در چنین زمانی عزیزان و اساتید در کنارمان بودند اما حالا نیستند.
عمو زاون در کنار ما نیست
سال گذشته در این موقع زاون قوکاسیان که طرفداران و ما کم سن و سالتر ها به او عمو زاون میگفتیم، در کنار ما بود و سال نو میلادی و همچنین عید باستانی ایران را شروع کرد.
حالا اما از رفتن استاد زاون یک ماه میگذرد و حالا در کنار مادرش در قبرستان ارامنه در خاک آرمیده است، زاون قوکاسیان منتقد و صاحبنظر سینمای ایران با وجود اینکه رشته تحصیلیاش شیمی بود در عالم هنر فعالیت کرد.
از جمله فعالیتهای او را میتوان به تالیف کتابی درباره فیلم "چشمه" آربی آوانسیان ، 20 کتاب درباره سینماگران چون بیضایی، کیمیایی، کیارستمی، فرمانآرا، سینایی، گلاب آدینه، رضا ارحام صدر، فاطمه معتمد آریا،مجید انتظامی و کتابی با نام "بردی از یادم" درباره لورتا نوشین نیز اشاره کرد. یادش گرامی...
احمد ادیب معاون صنایع دستی اصفهان نیز رفت
احمد ادیب خادم فرهنگ و میراث فرهنگی اصفهان نیز بیش از 20 سال خدمت صادقانه خود در میراث فرهنگی اصفهان خدمات بسیار ارزندهای در راستای حفاظت از میراث گرانقدر فرهنگی، ترویج و توسعه هنرهای سنتی و صنایع دستی و حمایت از هنرمندان و خادمان فرهنگ اصفهان انجام داد.
وی در تمامی دوران خدمت خود در سمت معاون صنایع دستی اصفهان نیز لحظهای از تلاش دلسوزانه در جهت ترویج فعالیتهای هنری، نمایشگاهی و رونق بخشیدن به صنایع دستی استان اصفهان دریغ نکرده و تا جایی که توان و امکانات داشت از هنر و هنرمند حمایت میکرد، یادش گرامی....
5 شهیدی که با هم آسمانی شدند
امنیت این مرز و بوم در دستان مردان نیروی انتظامی است که با دلی همچون شیر از سفیدی روز تا سیاهی شب در حال پاسبانی و اهدای امنیت به مردم هستند.
چندی پیش اشراری خبیث امنیت شهرستان گلپایگان را دچار تشویش کرده بودند و در آن درگیری 5 شهید برای حفظ امنیت جان و مال مردم جانفشانی کرده و آسمانی شدند؛ جای خالی این 5 نفر در کنار سفره هفتسین در کنار خانواده بسیار احساس میشود احساسی که در آن یک بغض سنگین نهفته است. یادشان گرامی....
تنها هنرمند گلابتونسازی اصفهان درگذشت
استاد عباسعلی فولاد گر استاد برجسته و هنرمند گلابتون ساز اصفهانی نیز چندی پیش از بین ما رفت.
استاد فولادگر در سال 1373 در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان فعالیت خود را آغاز نمود و تنها کارگاه تهیه و تولید گلابتون در سراسر کشور و جهان را در موزه هنرهای زیبای اصفهان پایهگذاری و احیا کرد؛ استاد در طی این سالها در نمایشگاههای مختلف شرکت کرده و با همت والا سعی در معرفی، حفظ و اشاعه این هنر اصیل داشت؛ یادش گرامی....
هنوز هم جای خالی شهدا در کنارمان حس میشود
35 سال از رفتن تکتک آنها میگذرد در این سالها مادران، همسران و فرزندانی که در نبود عزیزانشان برای دفاع از خاک و وطن خود رفتهاند دوری بسیاری کشیدهاند.
حتی همین دوری و انتظار اینکه ای کاش در کنارمان بود خودش یک ایثار است، ایثاری که یک مادر و همسر در نبود فرزند و همسرش سپری میکند، درست است که با خدا معامله کرده و معامله با او بدون شک بدون ضرر است اما دوری سخت است....
این را باید همیشه بدانیم که ما به شهدایی که برای دفاع از تمامیت کشور خود برای کوتاه نمودن دست رژیم بعث عراق از کشور مردانه و دلاورانه جنگیدند به آنها دین داریم، دینی که ادای آن سخت است.
هیچگاه یاد شهدا از ذهنمان نمیرود و همیشه از جانفشانیها و فداکاریهایشان در ذهنمان جاری است؛ یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد....
همنشینی در زیارت اهل قبور
اما پیر و جوان ندارد، وقتی آخرین پنجشنبه سال رابه گلزار شهدای اصفهان و یا باغرضوان میروید، همه در حال همنشینی با رفتگان و شهدای خود هستند.
یکی از آیـینهای کهن پـیش از نوروز یاد کردن از درگذشتگان است و ایرانیان درهر جایی از کشور به این مناسبت در آخرین پنجشنبه سال به زیارت اهل قبور میروند.
شستن قبور با گلاب و پرپر کردن گل بر سر مزارها، حال عجیبی دارد، به ویژه اگر عزیزت تازه از دست رفته باشد، هنوز داغی نوبد او را احساس میکنی.....
در گلستان شهدا دیدن بوسه پدر و مادرها بر مزار فرزند خود و دیدن این صحنه بدون اینکه بغض کنی دل میخواهد.
پنجشنبه آخر سال بر روی هر مزاری یک سبزه است که اهالی خانواده در حال خواند قرآن و دعا برای درگذشته خود هستند.
سنت نیکوی ایرانیان در پنجشنبه آخر سال نشان از توجه آنها به از دست رفتگان است و اینکه در روزهای پایان سال هنوز هم به یاد آنها هستند و چه نیکو است که این سنت و رسم پسندیده همچنان حفظ و نگهداری شود.
انتهای پیام/ آ