امیراسماعیل آذر شاعر و استاد دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، با اشاره به شعر فاطمی از تعداد اندک اشعار فاطمی در ادبیات فارسی سخن گفت و افزود: بیشترین شعرهای آیینی نخست متعلق به پیامبر اعظم(ص) است، پس از آن اشعار درباره حضرت علی(ع) است و اشعار عاشورایی در مرتبه بعدی قرار دارند. در حوزه شعر عاشورایی ما شعر فراوان داریم.
وی افزود: اما شعر فاطمی با وجود درونمایههای عمیق و مضامین بکر و دست نخورده با کمیت چندانی روبرو نیست، شعرفاطمی بهترین مضامین را برای خانوادهها دارد، اگر خانواده و عنصر زن را قبل از حضرت فاطمه(س) بررسی کنیم، خواهیم دید، نقش زن در تاریخ بعد از حضور این بانوی معزز اسلام جا باز کرده است، وقتی که سخنان حضرت پیامبر(ص) را درباره این بانوی گرامی اسلام میشنویم و میخوانیم، میبنیم که زیباترین تعابیر درباره این حضرت به کار رفته است، تعابیری چون فاطمه پاره تن من است، او روح من است، او بزرگترین بانوی عالم است و...
آذر با اشاره به مضامین بکری که میتوان در شعر فاطمی از شخصیت، سیره و رفتار حضرت فاطمه(س) وام گرفت، گفت: دامنه شعرهای فاطمی سروده شده در طول تاریخ بیشتر در توصیف خلاصه میشود،گرچه هیچ کس از شاعر انتظار یک مورخ را ندارد، اما دانستن حقایق تاریخی کمک میکند، تا ما شعرمان را نیز از این حقایق سیراب کنیم، ما شاعران نباید از تاریخ روزگار حضرت فاطمه(س) دور بیافتیم، زیرا اطلاعات تاریخی میتواند شعر ما را آبیاری کرده و بر رونق آن بیافزاید.
وی ادامه داد: متأسفانه شعرهای فاطمی ما عمدتاً توصیفی هستند، شعر توصیفی زیباست، گویای احساس شاعر است، اما لازم است که احساس را با دانش گره زد و بر اعتلای شعر فاطمی افزود. اکنون کمیت اشعار فاطمی پس از انقلاب تا حدودی قابل دفاع است، اما شعرهای نابی که در ذهن بماند و مخاطب را تکان دهد، بسیار اندک است. شعرها بیشتر معمولی است.
آذر در پایان سخنان خود به سابقه سرودن شعر فاطمی در ادبیات عرب اشاره کرد و گفت: نخستین شعرها در زمان ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) سروده شد، که از نظر بلاغت زبانی در حد بسیار مطلوبی نیز به سر میبرند.
انتهای پیام/