گزارش مهدی آقاموسی طهرانی خبرنگار اعزامی خبرگزاری تسنیم از مدینه منوره:
مدینه شهر سختی است. همان بهتر که زیارت مکه و انجام اعمال عمره مفرده را بعد از زیارت مدینه تدارک دیدهاند. نفس کشیدن در مدینه سخت است. هوای اینجا مثل مکه شرجی نیست، اتفاقا فاصله مدینه تا جده و دریا زیاد است و هوای نسبتا معتدلی دارد اما فضای اینجا بشدت سنگین است.
راه رفتن در مدینه همه چیز را جلوی چشم میآورد، از مسجد مباهله و خانه رسول الله(ص) گرفته تا قبرستان بقیع، چاههای حفر شده بدست مولا علی(ع)، خانه حضرت زهرا(س) و ... چقدر خوب که دیگر باب جبرائیل، باب تشرف به حرم نبی مکرم نیست؛ مگر چند بار در روز میتوان در خانه حضرت زهرا(س) را دید و بدون اشک و روضه از آن گذشت؟ فضای مدینه سنگین است.
وقتی غربت مدینه فراگیر میشود، راهی جز شارع[خیابان] علی ابن ابیطالب(ع) باقی نمیماند. باید این خیابان را گرفت و تا انتها رفت. تا جایی که نخلهای باغ شیخ العمری دیده شود. دو رکعت نماز در مسجد شیعیان مدینه حال گرفته هرکسی را عوض میکند.
اعزام دانشجویان ایرانی چند روزیست که شروع شده و حالا جماعتی پاک و خوش اشک وارد مدینه شدند و اینجا عشق بازی میکنند.
بچهها گوشهای از حسینیه را پیدا کردند و با هم بازی میکنند و شعر میخوانند: «باز میشیم، بسته میشیم!»
این گروه از دانشجویان ایرانی روز دومشان است که وارد مدینه شدند و حالا به مسجد شیعیان آمدهاند تا در حسینیه امام حسن مجتبی(ع) روضه غریبی بشنوند و سبک شوند.
اشرب الماء و أذکر عطش الحسین(ع).
هیئت تمام شده و نوبت پذیرایی است. چای روضه مدینه خوردن دارد. تعریف چای نعنای مدینه را همه شنیدهاند. از چای نعنا و خرمای باغهای شیخ العمری نمیشود، گذشت.
این همان نخلهایی است که از شارع علی ابن ابیطالب(ع) میتوان نگاهشان کرد.
شیخ العمری رهبر شیعیان مدینه بود و در نهایت تنهایی و غربت مقاومت کرد تا داغ غریبی شیعیان امیرالمومنین(ع) در این شهر فراگیر نشود.
چقدر جای شیخ میان دانشجویان خوش ذوق ایرانی خالیست.
انتهای پیام/