به گزارش گروه "رسانهها" خبرگزاری تسنیم، «در خطر انقراض» لقبی است که حدود 13 سال است با نام یوزپلنگ آسیایی گره خورده، اما با گذشت این سالها مسئولان سازمان حفاظت محیطزیست نتوانستهاند سایه انقراض را از سر این حیوان دور کنند، زمانی که برای اولینبار شرایط بحرانی یوزپلنگ رسانهای شد کارشناسان جمعیت این گونه را حدود 30 قلاده برآورد میکردند.
این درحالی است که براساس اطلاعاتی که سال 92 منتشر شد جمعیت یوزپلنگ ها 50 قلاده برآورد می شود. اما با توجه به اهمیت این گونه مسئولان باید آمار به روز شده تری از شرایط آنها ارائه دهند.
به نظر می رسد آنچه سبب شده نتوان آمار مشخصی از یوزها ارائه کرد کمبود ابزارهایی مانند دوربین تله ای است.
حاشیه کویر مرکزی را باید زیستگاه اصلی یوزپلنگ ها دانست، پناهگاه حیات وحش میاندشت، پارک ملی توران، پارک ملی کویر و مناطقی مانند راورکرمان، سیاه کوه، کالمند، نایبندان و طبس نیز از زیستگاه های سریع ترین گونه جهان است.
تخریب زیستگاه را باید عامل اصلی وضع بحرانی یوزپلنگ ها دانست، زیرا مسئولان برای مدت ها توسعه را در اولویت برنامه های خود قرار داده بودند توسعه هایی که بدون رعایت مسائل زیست محیطی اجرا می شد، این روند سبب شد جاده ها و معادن زیادی در زیستگاه های یوزپلنگ احداث شده و دسترسی مردم به مناطق حفاظت شده افزایش پیدا کند. هرچند دامداران ناآگاه و سگ های گله از دیگر عوامل مرگ یوزپلنگ ها در کشور به حساب می آید، اما تصادف های جاده ای نقش پررنگ تری در این میان دارد.
براساس اطلاعاتی که سازمان حفاظت محیط زیست منتشر کرده در فاصله سال های 86 تا 93 در کشور 527 مورد تلفات گوشتخواران به ثبت رسیده، نکته اینجاست که در این میان 390 مورد از مرگ و میرها به دلیل تصادفات جاده رقم خورده است ، براین اساس باید تاکید کرد تصادفات جاده ای عامل مرگ حدود 70 درصد گوشتخواران کشور است. درباره یوزپلنگ ها نیز می توان گفت در دهه 80 تصادفات علت 40 درصد از مرگ و میرهای یوزپلنگ ها بود.
با توجه به انتشار خبرهایی که از تلفات یوزپلنگ ها در کشور منتشر شده می توان گفت در 13 سال گذشته به شکل میانگین هر سه سال دو قلاده یوزپلنگ را از دست داده ایم.
منبع: جام جم
انتهای پیام/