به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، به نقل از «دویچه وله» آلمان، بر اساس گفته برخی از مقامات، حکومت افغانستان صدها تن از جنگجویان غیررسمی را تحت رهبری فرماندهان محلی برای جنگ علیه طالبان در اطراف شهر قندوز استخدام کرده است. این نشاندهنده دشواری جنگ نیروهای امنیتی علیه طالبان است.
استخدام گروههای مسلح غیررسمی در شهر قندوز فراتر از آن است که قبلاً توسط حکومت و ناتو در جنگ علیه طالبان صورت گرفته بود.
همچنین این مساله بیانگر نوعی سازش حکومت اشرفغنی میباشد که در تلاش است تا از نفوذ «مجاهدینی» بکاهد که در زمان حکومت حامد کرزی پستهای کلیدی را در دست داشتند.
«اجمل عابدی» سخنگوی رئیسجمهور غنی در این خصوص گفت: استخدام جنگجویان در قندوز به مفهوم تجهیز دوباره مجاهدین نیست و این افراد شهروندان داوطلب گزینشی میباشند.
محاصره چندین هفتهای شهر قندز توسط طالبان باعث شد تا دولت افغانستان هزاران افراد مسلح غیررسمی را استخدام و به این منطقه اعزام کند.
علاوه برآن، گستردگی حملات طالبان و ناتوانی نیروهای حکومتی برای دفع این حملات نگران کننده بوده است.
دولتهای غربی بیش از 69 میلیارد دلار برای آماده کردن نیروهای امنیتی افغانستان هزینه کردهاند تا پس از خروج نیروهای بینالمللی بتوانند امنیت کشور را تامین کنند.
«محمد عمر صافی» والی قندوز گفت: طالبان مواضعی را در اطراف این شهر تحت کنترل خود دارند و همه روزه درگیریهایی بین دو طرف صورت میگیرد. عملیات نیروهای امنیتی علیه شورشیان دو هفته است که معلق مانده است.
مجاهدین یا جنگجویان مقاومت علیه اشغال اتحاد جماهیر شوروی سابق در دهه 1980 میلادی و پس از آن در زمان حکومت طالبان جنگیدند و رجوع به آنها برای برخی در داخل حکومت واضحاً یک راه حل است.
والی قندوز ادامه داد: نیروهای امنیتی افغانستان قادر به تامین امنیت هستند، اما این مردم (مجاهدین) منطقه را به خوبی میشناسند و بیشتر میتوانند موثر واقع شوند.
صافی افزود: در هفتههای اخیر حدود یک هزار جنگجو تحت رهبری فرماندهان مجاهدین استخدام شده و تسلیحات به دست آوردهاند و یک هزار جنگجوی دیگر نیز در انتظار به سر میبرند.
این جنگجویان نیروهای پلیس و ارتش ملی افغانستان را حمایت میکنند که در هفتههای اخیر 12 هزار تن از این نیروها در قندوز حضور داشتهاند و ممکن است در حال حاضر تعداد آنها کمتر شده باشند.
خطر قانونشکنی بیشتر
هرچند تقاضای کمک از گروههای مجاهدین در قندوز ممکن است معقول به نظر برسد، اما تحلیلگران میگویند ممکن است این تلاش نتیجه معکوس داشته و به استقرار مجدد فرماندهانی منجر شود که در گذشته به نقض حقوق بشر متهم شدهاند. منتقدان معتقدند که رقابتهای تاریخی میان این گروهها نیز میتواند منجر به نا آرامی دیگر و افزایش بیقانونی گردد.
«پتی گوسمن» تحلیلگر افغانستان در دیدهبان حقوق بشر میگوید: این جنگجویان مسلح غیررسمی در واقع به زورمندان پاسخگو هستند، نه به معیار و نظم سلسله مراتب.
همچنین «توماس روتیگ» عضو «شبکه تحلیلگران افغانستان» میگوید: ایجاد نیرویی غیر از نیروهای امنیتی ملی (ارتش، پلیس ملی و پلیس محلی) به مفهوم بیثباتی بیشتر خواهد بود.
وی ادامه داد: این فرماندهان ملیشهای حالا ممکن است از حکومت حمایت کنند، اما برنامه آنها در آینده هیچ اطلاعی نداریم.
این گروهها قرار بود که پس از شکست طالبان در نتیجه حملات نظامی امریکاییها در سال 2001 میلادی منحل شوند، اما بسیاری فرماندهان مجاهدین جنگجو و تسلیحات خود را نگه داشتهاند.
علاوه بر گروههای مجاهدین، ائتلاف نظامی بینالمللی تحت رهبری امریکا و سازمان استخبارات افغانستان، واحدهای مستقل محلی را برای دفاع از روستاها در مناطقی پرورش دادهاند که طالبان حضور دارند. گروههای حقوق بشری نقض حقوقبشر توسط این گروهها را مستندسازی کردهاند.
تقاضای کمک
عمر صافی والی قندوز میگوید که حکومت میتواند این نیروها را طرفدار خود نگهدارد و حکومت با استخدام این افراد بهتر میتواند آنها را زیر کنترل خود بیاورد.
صافی گفت: شمار بیشتر آنها (جنگجویان مجاهدین) از حکومت ناراضی بودند، پس ما خواستیم که آنها را در یک چهارچوب سازماندهی شده بیاوریم.
اما این جنگجویان احساس میکنند که این تقاضای کمک بسیار دیر است.
«مسعود چهاردره» فرمانده سابق مجاهدین که حدود 100 مرد مسلح را در خط مقدم نبرد در منطقه «تلوکه» رهبری میکند، گفت: ما مدت زیادی انتظار کشیدیم که حکومت شورشیان را عقب بزند، اما چنین نشد.
وی افزود: حکومت پا پیش گذاشت و از ما خواست تا به آنها در برابر حملات طالبان کمک کنیم. دولت سلاحهای قدیمی ما را با سلاحهای جدید عوض کرد.
«محبوب الله» یکی دیگر از فرمانده محلی سابق مجاهدین از موثر بودن مبارزه افرادش در قندوز صحبت میکند: تا حالا ما چندین تن از طالبان را کشتهایم و جنگ ادامه دارد.
انتهای پیام/.