اواسط اردیبهشت ماه، محسن قمصری، مدیر امور بینالملل شرکت ملی نفت ایران در پاسخ به پرسشی درباره بدهی 5.3 میلیارددلاری یک شرکت اماراتی گفت: «بدهی شرکت اماراتی بابت خرید میعانات گازی از ایران مربوط به خود آن شرکت است و به اروپا ربطی ندارد. خریدار این میعانات را برای پالایشگاههایی در خود امارات برده است و خریدار مستقیم محمولههای میعانات محسوب میشود نه واسطه آنها».
فارغ از ابهاماتی که در خصوص دریافت تضامین لازم از این شرکت اماراتی برای بازگشت این پول، وجود دارد؛ موضوعات دیگری نیز درباره این موضوع، قابل تامل است که عبارتند از:
1- ایران میعانات گازی تولیدی خود را به امارت صادر می کند تا در پالایشگاه های این کشور به عنوان خوراک مورد استفاده قرار گیرد و موجب تولید فرآورده های نفتی مانند بنزین شود و نهایتا بخشی از بنزین وارداتی ایران از این کشور حوزه خلیج فارس تامین شود.
2- بیش از 60 درصد میعانات گازی تولیدی ایران یعنی 300 هزار بشکه در روز صادر می شود و با راه اندازی فازهای 15، 16 و 17، 18 پارس جنوبی در سال جاری، حجم صادرات میعانات گازی به بیش از 450 هزار بشکه در روز (بیش از 70 درصد کل تولید) افزایش می یابد. این در حالی است که حجم میعانات گازی مصرفی در پالایشگاه های کشور کمتر از 50 هزار بشکه در روز است و بعد از گذشت 8 سال از آغاز ساخت پالایشگاه 360 هزار بشکه ای میعانات گازی ستاره خلیج فارس، هنوز حتی یک فاز از این طرح عظیم پالایشی نیز به بهره برداری نرسیده است و وعده راه اندازی فاز اول آن تا پایان سال جاری از سوی وزارت نفت داده میشود. طرح استراتژیکی که هر روز تاخیر در افتتاح آن، عدم النفع 20 تا 30 میلیون یورویی برای کشور دارد و درآمد سالیانه آن بین 6 تا 7 میلیارد دلار برآورد می شود.
3- با توجه به موارد فوق، ضرورت دارد وزارت نفت به جای تلاش برای افزایش حجم صادرات میعانات گازی و درگیر شدن با مشکلات آن، تکمیل و راه اندازی پالایشگاه میعانات گازی ستاره خلیج فارس را به صورت ویژهای دنبال کند تا در نتیجه فاز اول آن تا پایان امسال و کل این طرح تا پایان دولت یازدهم به بهره برداری برسد و با عدم خام فروشی میعانات گازی، حداکثر ارزش افزوده از این ماده باارزش در داخل کشور کسب شود.
* محسن دانشمند- کارشناس انرژی
انتهای پیام/