به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد مقدس، قطب الدین صادقی ظهر امروز در مراسم اختتامیه سومین جشنواره منطقهای تئاتر معلولین (کویر) در سالن آمفی تئاتر آسایشگاه معلولان ذهنی فتح المبین اظهار داشت: در دنیایی زندگی میکنیم که دستکم 600 میلیون انسان در کل جهان، به نوعی از معلولیت رنج میبرند به عبارت دیگر بیش از 8 درصد جمعیت دنیا معلول هستند که البته این جمعیت در ایران به 15 درصد میرسد.
وی بیان کرد: با چنین حجمی از جمعیت کشور که بیش از 10 میلیون نفر را در برمیگیرد، معلولان حق دارند که به عنوان بخش مهمی از جامعه، مطالبات و خواستههای خود را به مثابهی شهروندان درجهی اول، مطرح کنند.
صادقی هدف از حضورش در این جشنواره و اعتبار بخشیدن به آن را احساس وظیفه در مورد معلولین ذکر کرد و گفت: باید همه جامعه هنری به حکم وظیفهای انسانی، به کمک این گروه از شهروندان بشتابند.
وی گفت: با توجه به نگاه معیوبی که جامعه تا دهههای اخیر به این گروه از شهروندان داشته، گویا نوعی قهر و انزوا برای آنان ایجاد شده و هدف هنرمندان از پرداختن به آثار معلولین، آشتی دادن دوبارهی آنان با جامعه است.
رئیس هیئت داوران جشنواره تئاتر معلولان کویر گفت: این وظیفه هنر و هنرمند است که با روشهای مبتنی بر بلوغ فکری و درک و دریافتی متناظر با وظایف انسانی، صادقانه و واقعبینانه با موضوع معلولیت در جامعه برخورد کند.
صادقی افزود: معلولین نیز باید با پذیرش واقعیت وجودی و کالبدی خویش، چشم بر تواناییهای خودشان بگشایند و با درک واقعبینانهی شرایط محیطی، کم و بیش با این مسئله کنار بیایند.
وی در زمینه سطح هنری نمایشنامهها و تئاترهای اجرا شده در جشنواره گفت: دو خطر هموار متنهای نمایشی را تهدید میکند که نویسندگان و کارگردانان جشنوارههای معلولین باید خود را از این خطرها برهانند.
صادقی عنوان کرد: خطر نخستین اینکه متنهایی که ایدههای کلی، نگاههای فلسفی و بحثهای کلان هنری را نمایندگی میکنند به درد کار معلولین نمیخورد.
وی خاطرنشان کرد: باید به متنهایی بپردازیم که خود مسئله معلولیت و نیازهای آنان را مطرح میکنند.
رئیس هیئت داوران جشنواره تئاتر معلولان کویر تصریح کرد: همیشه این بیم وجود دارد که دغدغههای ذهنی و انتزاعی نویسنده و کارگردان، کار را از اهداف ملموس و حقیقی معلولین دور سازد و کاری در خور سطوح خواص فکری را ارائه دهد که مخاطب بسیار خاص دارد و گرهی هم از کار معلولین نمیگشاید.
صادقی گفت: مشکل و خطر دیگری که در متنهای نمایشی جشنوارههای معلولین به چشم میخورد قوی بودن وجهه اشکانگیزی و برانگیختن حس ترحم مخاطبین است.
وی افزود: به جای ناسور کردن زخمهای احساسی و نشاندن اشک بر دیدگان مخاطبین، باید شور و امید زندگی را به جامعه معلولین ببخشیم و نگاه جامعه را به این سمت ببریم.
صادقی با تأکید بر این نکته که اشکانگیز بودن صرف نمایش، به معنای خوبی یا بدی آن نیست گفت: معلولین شایستهی ترحم نیستند بلکه در هر جا و هر طبقهی اجتماعی که باشند شایسته احتراماند.
وی از ترحم به عنوان بدترین احساس نسبت به یک معلول نام برد و گفت: در تئاتر و نمایش باید از طریق کشف استعدادها به معلولین فرصت ابراز وجود داده شود و آنها بتوانند در بستر این هنر همچون جریان خروشندهی آب، جاری شوند.
صادقی با تصریح این نکته که اغلب نمایشنامههای جشنواره دارای اشکال بود گفت: نمایشنامه باید خوراک دراماتیک کافی در اختیار بازیگر قرار دهد و این جز از متونی که به دغدغههای واقعی معلولین بپردازند برنمیآید.
وی با یادآوری اینکه برخی معلولین برند جهانی بازیگری دارند گفت: باید به مدد تکنیکهای برتر بازیگری و آموزش دقیق و علمی هنر تئاتر، قدرت گروههای هنری را که در زمینه معلولین کار میکنند بالا برد.
صادقی از سازمان بهزیستی خواست به عنوان متولی معلولان، کلاسهای آموزشی در رشتههای مختلف هنری برای توانخواهان دایر کند.
وی با اشاره به اینکه رشتههای محتلف هنری در درمان معلولیتها تأثیر بسیاری دارند گفت: بهزیستی اگر میخواهد جدیتر از گذشته به این موضوع بپردازد و به توانمندهای فرهنگی هنری معلولین دست پیدا کند باید آموزش هنر را در دستور کار قرار دهد.
انتهای پیام/