به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، این جملات، حرف یک انسان معمولی نیست، بلکه سخن اشرف انبیای الهی و رحمة للعالمین، حضرت محمد(ص)آخرین فرستاده بزرگ خداوند برای هدایت بشریت است.
با این سخن و به عبارت بهتر دستورالعمل و توصیه مهم، تکلیف ما در برابر مسلمانانی که در معرض ظلم و ستم دشمنان امت اسلام قرار دارند، روشن میشود.
مسئله فلسطین و اشغال آن از سوی صهیونیستهای غاصب که حدود هفت دهه از مصایب و رنج ملت فلسطین میگذرد، تنها مسئله امت اسلام نیست و یک مسئله دیگر هم که کم اهمیت نیست، مسئله کشمیر است که متاسفانه به فراموشی سپرده شده است، منطقهای که بخش تحت اشغال و کنترل غیر مسلمانان، در معرض فجایع و ظلم فراوان قرار دارد که از سال 1947 که اشغال شده نقض حقوق مسلمانان بیدفاع همچنان ادامه دارد.
هر چند مسئله فلسطین در ظاهر مورد توجه رسانههای عربی و اسلامی قرار دارد، ولی مسئله کشمیر مسلمان حتی همین مقدار اهتمام و توجه کشورهای عربی و اسلامی در سطح ظاهری و رسانهای را به خود ندیده است.
با توجه به این فراموشی و بیتوجهی امت اسلام، وظیفه هر مسلمان آزاده است که اقدامات ظالمانه و هولناک غیر مسلمانان نسبت به مردم مسلمان منطقه کشمیر را رسوا کنند و مسئله کشمیر را در هر مناسبت یادآوری کرده و به هر حادثه و رخدادی که در این منطقه به وقوع میپیوندد، واکنش نشان دهند.
بر این اساس و بر اساس وظیفه شرعی و اخلاقی و انسانی خود باید آنچه را که غیرمسلمانان بر سر مسلمانان مظلوم کشمیر میآورند، یادآوری و برای کمک به آنها چارهاندیشی کنیم، مسلمانانی که تنها به جرم مطالبه حقوق مشروعشان آن هم به صورت مسالمت آمیز، با گلولههای جنگی روبرو میشوند، در حالی که معاهدهها و قطعنامههای بین المللی بر حق تعیین سرنوشت این منطقه از کره زمین یعنی کشمیر که اکثریت مطلق آن را مسلمانان تشکیل میدهند، تصریح کرده است.
تقریبا روزی نیست که با وجود سانسور رسانههای مدعی جریان آزاد خبررسانی یعنی غربیها و متاسفانه کوتاهی و سهلانگاری رسانههای اسلامی، خبری از شهادت یا زخمی شدن یا ضرب و شتم مسلمانان کشمیر شنیده نشود.
کشمیر کجاست؟
ممکن است بخش قابل توجهی از افکار عمومی کشورهای عربی و حتی اسلامی حتی با نام کشمیر هم آشنا نباشند چه برسد به اینکه از فجایع و مصایبی که بر سر مسلمانان این منطقه وارد میشود، آگاهی داشته باشند.
کشمیر منطقهای در شمال غربی شبهجزیره هند است که از ایالت جامو و کشمیر تحت کنترل هند، ایالت گلگت-بلتستان و کشمیر آزاد تحت کنترل پاکستان و منطقه اقصای چین تحت کنترل جمهوری خلق چین تشکیل میشود. این منطقه عمدتاً کوهستانی است و رشتهکوه قراقروم شامل قله کی2 دومین نقطه مرتفع کره زمین و چندین قله مرتفع دیگر در آن قرار دارند.کشمیر یکی از حوزههای اصلی نفوذ زبان فارسی بوده است.
ایالت هندی جامو و کشمیر حدود 101٬437 کیلومتر مربع وسعت دارد و در سرشماری سال 2011 بیش از 12 میلیون نفر جمعیت داشتهاست. پایتخت تابستانی آن سرینگر مرکز تاریخی منطقه و پایتخت زمستانی آن جامو است. منطقه تحت کنترل پاکستان از کشمیر آزاد به پایتختی مظفرآباد با مساحت 5٬619 کیلومتر مربع و ایالت گلگت بلتستان با مساحت 72٬496 کیلومتر مربع تشکیل میشود و مساحت مناطق عمدتاً خالی از سکنه تحت کنترل چین هم 42٬685 کیلومتر مربع است.این منطقه تا پیش از استقلال هندوستان در سال 1947 یک دولت سلطنتی تحت قیمومیت استعمار انگلستان داشت. در جریان جدایی پاکستان از هند هر دو کشور مدعی حکومت بر این منطقه بودند که به وقوع چندین جنگ بین این دو کشور انجامید.(نقل از ویکیپدیا)
به گفته سید علی موسوی طلبه کشمیری، جواهر لعل نهرو، نخست وزیر وقت هند، به مردم کشمیر وعده داده بود که با برگزاری انتخابات ایالتی حق تعیین سرنوشت سیاسی و اجتماعی مردم این منطقه را به خودشان واگذار کند.نهرو، برای حل منطقی این مسئله و دادن وجهه قانونی و بین المللی به آن، این موضوع را در سازمان ملل مطرح و در آنجا این مسئله را ثبت کرد.
با این وعده جواهر لعل نهرو مردم این منطقه، که سالها خواستار استقلال از هند و پاکستان بودند و به برگزاری تظاهرات و اعتراضات مسالمت آمیز دست زده بودند، این بار با تشویق و تهییج گروههای سیاسی و اجتماعی آزادی خواه و با خوش بینی در انتخابات سال 1987 شرکت کردند.اما نتایج انتخابات کاملا خلاف پیش بینیها و برآوردهای میدانی و بر خلاف آنچه اکثریت مردم به آن اعتقاد داشتند، بود که این مسئله سبب خشم گسترده در کشمیر و آغاز درگیریهای پراکنده شد و در ادامه به بروز جنگ داخلی بین ارتش، نیروهای نظامی هند و برخی گروههای کشمیری انجامید و در نهایت حکومت هند توانست با استفاده از برتری نظامی و اطلاعاتی خود این جنبش مسلحانه را تضعیف و آرام کند و این قیام مسلحانه در سال 2004 با کشته شدن حدود دویست هزار نفر مجبور به سکوت شد. گفته می شود هزاران نفر از مردم در جریان این نهضت ناپدید شدند و متاسفانه تعداد زیادی از زنان و دختران توسط نیروهای هندی مورد تجاوز قرار گرفتند و پس از آن درگیریها بین گروههای موسوم به آزادی بخش و ارتش هند به صورت پراکنده و مختصر به مناطق مرزی و جنگلی محدود شد.
با وجود صدور قطعنامههای مکرر از سوی سازمان ملل درباره حق تعیین سرنوشت منطقه کشمیر که طی سالهای 1948میلادی(12 آوریل)،13 آگوست 1948 و پنجم ژانویه 1949 تصویب شد، با این حال این قطعنامهها برای وادار کردن اشغالگران غیر مسلمان برای احترام گذاشتن به خواست اکثریت مردم این منطقه یعنی مسلمانان برای استقلال و پایان سلطهگری و اشغالگری بر این منطقه کافی نبوده و سبب توقف سرکوب و ظلم و خفقان علیه مسلمانان و اخراج و آوارگی آنها و تلاش اشغالگران برای تغییر بافت جمعیتی این منطقه نشده است و متاسفانه جامعه بین المللی ومدعیان دفاع از حقوق بشر اعتنایی به رنج و درد مردم مسلمان این منطقه نشان نمیدهند.
با وجود این همه ظلم و رنج و مصایبی که بر مسلمانان بیدفاع منطقه کشمیر میرود و ادامه نقض حقوق آنها، واکنشهای دولتهای اسلامی همسطح این مسئله مهم نبوده است و تقریبا اکثر کشورهای عربی و اسلامی واکنشی به این مسائل نشان ندادهاند.
هر چند مسئله کشمیر طی حدود هفت دهه اخیر تقریبا مورد بیتوجهی اکثریت رسانهها و کشورهای جهان قرار گرفته، با این حال بحرانهای منطقهای چند سال اخیر سبب غفلت و بیاعتنایی بیشتر مجامع و نهادهای منطقهای و بین المللی و رسانههای اسلامی و عربی شده است، طی یک هفته اخیر این منطقه در پی اقدام نیروهای امنیتی هند در کشتن برهان وانی رهبر 21 ساله گروه آزادیخواه جنبش مجاهدین و دو همراهش شاهد درگیریهای خونین میان نیروهای امنیتی و مردم مسلمان بوده است و در سایه سکوت رسانهای، مسلمانان بیگناه به خاک و خون کشیده شدهاند.
به گفته یک شهروند کشمیری، نیروهای امنیتی هند با خشونت تمام به روی مسلمانان این منطقه آتش گشودند و در این منطقه حکومت نظامی اعلام کردهاند و مردم یک هفته است که به اعتصاب سراسری دست میزنند، کسب و کار مردم فلج شده و دستکم 40 نفر از مردم شهید و دستکم 1700 نفر زخمی شدهاند.
دولت هند اجازه انتشار گزارشهای دقیق از صحنه درگیریها را نمیدهد و ارسال گزارشها و اخبار مربوط به تحولات کشمیر هم به دلیل کنترل شدید شبکههای ارتباط اجتماعی در فضای مجازی به سختی انجام میشود.
در گزارشهای بعدی به ابعاد بیشتری از عمق فاجعه و مصایب و رنج بیپایان مسلمانان بیدفاع کشمیر میپردازیم.
ادامه دارد...
انتهای پیام/