به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، همزمان با برقراری آتش بس در سوریه، تروریستها به کمک رژیم صهیونیستی جبهه جدیدی را علیه سوریه در جولان گشوده و در همان حال، تروریستها با حملات سنگین موشکی به سوی شهرهای سوریه، عملاً به کشتار غیرنظامیان پرداختند.
ارتش سوریه، حمله مشترک تروریستها و ارتش صهیونیستی در قنیطره را دفع کرده و تلفات سنگینی را به تروریستها تحمیل نموده است. رژیم صهیونیستی با پذیرش انبوه تروریستهای مجروح و انتقال آنها به بیمارستانهای فلسطین اشغالی، عملاً نقش «تدارکاتچی تروریستها در پشت جبهه» را برعهده گرفته و به هدایت عملیات نظامی تروریستها نیز سرگرم است.
این پدیده یکبار دیگر همدستی اشغالگران صهیونیست با تروریستهای اجیر شده از 85 کشور را به وضوح به نمایش گذاشته است. اگر به فرض محال، هیچ دلیل و سندی برای نشان دادن همدستی و همراهی تروریستها با اشغالگران صهیونیست در اختیار نباشد، عملکرد مشترک این دو گروه تروریستی قدیم و جدید به خوبی مسائل پشت پرده را بازگو میکند و اهداف مشترک آنها را آشکار میسازد.
آنچه در این میان اهمیت بیشتری دارد، وجود «حامیان مشترک» و «دشمنان مشترک» است که آنها را نیز باید در نظر گرفت. این بدان معنی است که محصولات مشترک حامیان تروریسم در مقطع زمانی کنونی، همگی از همین موارد محسوب میشوند که تمامی تلاش و برنامهریزی آنها پیشاپیش حرکتی محکوم به شکست و ناکامی است. آنها عملاً شانس چندانی برای موفقیت در عرصه سیاسی منطقه ندارند و حتی در مورد رژیم صهیونیستی هم با آنکه دشمنان اسلام حدود یک قرن برای شکلگیری، دوام و قوام و قدرتیابی آن تلاش کردهاند، هنوز نتوانستهاند کوچکترین زمینهای برای ریشه دوانیدن آن فراهم سازند.
اما چرا این روزها شاهد شکل گیری انواع گروهکهای تروریستی در سطح منطقه و حتی فرامنطقه هستیم؟ پاسخ این سئوال را نمیتوان در یک جمله بیان کرد لکن روشن است که اسرائیل و شبکههای تروریستی، دو روی یک سکهاند و عملاً تشکلهائی برای جا انداختن موجودیت و جایگاه رژیم اشغالگر صهیونیستی در منطقه تلقی میشوند و در واقع هر دو مکّمل یکدیگرند و هردو در یک مسیر گام بر میدارند.
آنچه این روزها شاهدیم، از یکطرف نشانگر ضعف و ناتوانی روزافزون تروریستها در سطح منطقه و فرامنطقه است و از سوی دیگر ناکامی میان تروریسم در تامین و تضمین اهداف و برنامههای استکبار در قلمرو دنیای اسلام است که ورود مستقیم حامیان تروریسم به سوریه، به وضوح ابعاد نگرانیهای حامیان تروریسم از روند تحولات منطقه را بازگو میکند.
با این حال، لازم است حضور مستقیم عوامل شبکههای جاسوسی آمریکا، انگلیس، فرانسه و اسرائیل در جبهه وسیع تروریستها از نخستین روزهای شروع فعالیت گروههای تروریستی در عراق و سوریه را نیز مدنظر قرار دهیم. چرا که نقش و تاثیر همین شبکههای جاسوسی غرب و رژیم صهیونیستی به خوبی قابل رصد کردن است و در بسیاری از موارد به وضوح قابل ردیابی نیز هست. اگر امروز همین شبکههای جاسوسی، با احساس نگرانی درخصوص ناتوانی و شکست قطعی و غیرقابل بازگشت تروریستها در منطقه، مستقیماً وارد صحنه شدهاند به جای تروریستها نقش آفرینی کنند و نگذارند آخرین پایگاههای تروریستی به سادگی فرو بریزد. نیروهای مقاومت و ارتش صهیونیستی با سرکوب سریع رنجرهای صهیونیست و تروریستهای خونآشام در جبهه جولان، آنچنان ضربات مرگباری بر آنها وارد کردهاند که صدها تروریست مجروح و ناکام بر روی دست حامیان تروریسم مانده است. اینکه صهیونیستها از این تجربههای ناموفق چه نتایجی را بگیرند و فردا چگونه عمل کنند، جای تردید است لکن در یک نکته کمتر میتوان تردید کرد و آن اینکه ستاره اقبال تروریستها در سوریه و عراق افول کرده بطوری که حتی با همدستی و حمایت اشغالگران صهیونیست هم قادر به احیای شبکههای تروریستی و ادامه استقرار آنها در منطقه حایل بین سوریه و فلسطین اشغالی نیستند.
صهیونیستها امیدوار بودند که حتی پس از استقرار کامل ارتش و دولت سوریه در تمامی خاک سوریه و پایان یافتن فتنه تروریستی در این کشور هم بتوانند با حمایت خود، یک نوار امنیتی مورد حمایت خود را در مرز مشترک سوریه با فلسطین اشغالی با استقرار تروریستها در این منطقه، ایجاد نمایند. این تجربه را صهیونیستها در جنوب لبنان هم داشتند. آنها با استقرار مزدوران سرگرد شورشی «سعد حداد» برای سالها توانستند یک منطقه حایل تحت عنوان «کمربند امنیتی» در جنوب لبنان ایجاد نمایند که البته با قدرتنمائی نیروهای مقاومت حزبالله لبنان، آن توطئه خنثی شد و آن منطقه حائل مورد نظر اشغالگران به کلی از بین رفت.
امروز هم با قدرتنمائی نیروهای مقاومت و ارتش سوریه در جولان و قنیطره کمترین امیدی برای اشغالگران صهیونیست و تروریستها باقی نمانده و این توطئه مشترک آنها در نطفه خفه شده است و با تلفات سنگینی که آنها متحمل شدهاند، قطعاً دریافتهاند که در محاسبات خود، یکبار دیگر دچار اشتباه شدهاند و کوچکترین امکان موفقیتی در این زمینه نخواهند داشت.
انتهای پیام/