به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، تعبیر «کلُّ یومٍ عاشورا و کلُّ ارضٍ کربلاء» مدتهاست که توسط بسیاری از افراد به شکلها و در قالبها مختلف در مراسم عزاداری امام حسین(ع) مطرح میشود، در این میان عدهای قائل بر این هستند که این تعبیر از جانب معصوم(ع) است و عدهای چنین نظری ندارند، به همین مناسبت بنا داریم برای روشن شدن این موضوع پای درس امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب بنشینیم تا معنای آن را بهتر فهم کنیم.
امام خمینی (ره) در 4 مهر 1358 در جمع هیئت فاطمیون تهران سخنانی را درباره معناى جمله «کلُّ یومٍ عاشورا و کلُّ ارضٍ کربلاء» بیان کردند. ایشان فرمودند:
این کلمه «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» یک کلمه بزرگى است که اشتباهى مىفهمند، آنها خیال مىکنند که یعنى هر روز باید گریه کرد! اما این محتوایش غیر از این است، کربلا چه کرد، ارض کربلا در روز عاشورا چه نقشى را بازى کرد، همه زمینها باید آنطور باشند، نقش کربلا این بود که سید الشهداء(ع) با چند نفر جمعیت و عدد معدود به کربلا آمدند و در مقابل ظلم یزید و در مقابل دولت جبار و در مقابل امپراطور زمان ایستادند، فداکارى کردند و کشته شدند، اما ظلم را قبول نکردند و یزید را شکست دادند، همه جا و همه روز باید اینطور باشد، همه روز باید ملت ما این معنا را داشته باشد که امروز روز عاشوراست و ما باید مقابل ظلم بایستیم، و همین جا هم کربلاست و باید نقش کربلا را پیاده کنیم، انحصار به یک زمین و به یک افراد نداشته است، قضیه کربلا منحصر به یک جمعیت هفتاد و چند نفرى و یک زمین کربلا نبوده است، همه زمینها باید این نقشه را اجرا کنند و همه روزها غفلت نکنند. (صحیفه امام، ج10، ص122)
همچنین رهبر معظم انقلاب در این رابطه میفرمایند:
اینکه گفتند «کلُّ یومٍ عاشورا و کلُّ ارضٍ کربلاء» به معنای این است که زمان میگذرد، اما حوادث جاری در زندگی بشر، حقایق آفرینش دست نخورده است، در هر دورهای انسانها نقشی دارند که اگر آن نقش را به درستی، در لحظه مناسب و در زمان خود ایفا کنند، همه چیز به سامان خواهد رسید، ملتها رشد خواهند کرد و انسانیت گسترده خواهد شد. (بیانات رهبر معظم انقلاب در مراسم دانشآموختگی دانشگاه امام حسین(ع) (88/1/26)
حقیقتی که خاموش نمیشود
این چه حقیقتی است که گذشت زمان آن را خاموش نمیکند، بلکه روز به روز برجستهتر میکند؟ مثل حادثه کربلا، آن روز در آن بیابان خالی و بدون حضور دوستان و پُر از دشمنان، حسین بن علی(ع) و یارانش به شهادت میرسند، خانوادهاش اسیر میشوند و آنها را میبرند و تمام. امروز بعد از گذشت قرنها، همان حادثهای که باید در ظرف ده روز، پانزده روز اثری از آن نمیماند و یادی از آن نمیشد، ببینید چقدر برجسته است؛ نه فقط در بین میلیونها شیعه در کشورهای مختلف، در بین مسلمانان، بلکه در بین غیر مسلمانان، نام حسین بن علی مثل خورشیدی میتابد؛ دلها را روشن و راهنمایی میکند. (1388/11/28)
انتهای پیام/