آیتالله هادی عباسیخراسانی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در قم، با تأکید براینکه بیشک اقدام مأمون در انتصاب امام رضا(ع) در مقام ولایتعهدی، برآمده از دوستی و محبت نسبت به اهل بیت (ع) نبوده است، اظهار داشت: جنگ پنجساله مأمون با برادرش برای کسب حکومت و خونریزی که او در بغداد برای کسب خلافت میکند شاهدی است بر شدت دلبستگی او به قدرت و به این طریق فرضیه دوستی مأمون با اهل بیت (ع) به طور کلی رد میشود.
وی افزود: مأمون با این حرکت خود اولاً بهدنبال خاموشکردن قیامها و حرکتهای شیعیان در گوشه و کنار خلافت بزرگ عباسی بود، ثانیاً با فریب شیعیان مبنی بر اینکه امام شما ولیعهد حکومت من شده، به تحکیم پایههای قدرت عباسیان در ممالک اسلامی بپردازد.
این نویسنده و محقق حوزوی ادامه داد: از سویی مأمون با اینکار، امام رضا (ع) را که همواره یک کانون معارضه و مبارزه بوده را به خیال خود در کنترل خویش قرار میدهد و در عین حال بهتدریج میان امام و مردم فاصله میاندازد، حال آن که اتفاقاً برعکس حضور امام در خراسان و سخنرانیهای ایشان در جمع گسترده مردم سبب میشود تا ایشان مجال بهتری پیدا کنند تا مردم را با حقیقت اسلام و شیعه آشنا کرده و با ظرافتهای خاصی به هدایت آنها در برابر دستگاه ظالم بنیعباس بپردازند.
وی با بیان اینکه مأمون با هدف سوءاستفاده از فرآیند ولایتعهدی بهزعم خود جایگاه و منزلت امام را در میان ممالک اسلامی پایین بیاورد و به امامت ایشان لطمه زند، گفت: اما امام رضا (ع) همچون پدران طاهرینش به زهد و پارسایی نسبت به دنیا و دوری از کسب جاه و مقام مشهور بود و مأمون خواست با ولایتعهدی به مردم اعلام کند که کنارهگیری امام فقط به خاطر این است که دنیا از امام روی گردانده است که این مطلب بهصراحت در بیانات امام رضا (ع) در گفتوگو با مأمون مشخص است.
عباسی خراسانی اظهار داشت: با این همه، مأمون و دستگاه عباسی در رسیدن به این اهداف خود ناکام ماندند و امام رضا (ع) بهگونهای رفتار کردند که حتی مأمون نیز در مقاطعی به حقانیت اهلبیت(ع) و ظلم و ستمی که بر آنها رفته اشاره میکند.
وی خاطرنشان کرد: امام رضا(ع) با اقامه دین و احیاء سنت در مدت ولایتعهدی با توجه به جایگاهی که یافتند در مسیری خلاف خواست مأمون حرکت کرده و به نوعی بساط ظلم عباسیان و نفاق و دورویی آنها را برچیدند.
انتهای پیام/