به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، به راستی که بقای اسلام، مرهون شهادت امام حسین (ع) در راه خداست و بدون جریان عاشورا و سیدالشهداء (ع) قرنها پیش، بنی امیّه، اسلام را از بین برده بودند؛ پس همواره حیات دین به زنده نگه داشتن یاد و خاطره ی عاشوراء وسیدالشهداست. بنابراین، ذکر مصیبتهای امام حسین (ع) و برگزاری هرگونه عزاداری آن حضرت، از جمله شعائر الهی است که شیعیان و دوستداران اهلبیت پیامبر (ع) بدان امر شدهاند و روشنیبخش این راه و مهمترین دلیل، برای برپا داشتن مجالس سوگواری سالار شهیدان، سیره ائمه معصومین (ع) در این باره است.
اهلبیت (ع)، اهتمام ویژهای به عزاداری و گریه بر امام حسین (ع) داشتهاند و این مطلب نیز در روایات فراوان نقل شده است. مرحوم شیخ صدوق، در کتاب الامالی (1)، روایتی جامع امام رضا (ع) را با سند صحیح (2)، معروف به «حدیث ریان بن شبیب»، که به نوبه خود، یکی از بهترین و جامعترین بیانات معصومین (ع) در فضیلت، ثواب و آداب ماه محرم و عاشورای حسینی (ع) است.
مرحوم شیخ صدوق محدث نامدار شیعه از ریّان بن شبیب نقل میکند که روز اول ماه محرم خدمت حضرت امام رضا مشرف شدم، امام (ع) خطاب به من فرمود: «اِنْ کُنْتَ باکِیاً لِشَیْءٍ فَابْکِ لِلْحُسِین». (وسایل الشیعه ج10 ص 324)
در همین راستا، رهبر معظم انقلاب مورخ 83/4/16 در تحلیل تاریخ اسلام چنین فرمودند:
«امام رضا (ع) که بعد از آمدن بنىعباس است، چرا به ریانبنشبیب دستور مىدهد مصیبتنامه اباعبدالله (ع) را در میان خودتان بخوانید؟ آن وقت که بنىامیه نبودند؛ تارومار شده بودند.
این کار براى این است که راه حسینبنعلى (ع) و خون او، علم و پرچم حرکت عظیم امت اسلام به سوى هدفهاى اسلامى است؛ این پرچم باید سرپا بماند؛ تا امروز هم بر سر پا مانده و تا امروز هم هدایت کرده است».
1ـ شیخ صدوق، الامالی، ص 192
2ـ مجلسی، روضةالمتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ج 5، ص 3833
انتهای پیام/