به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، پس از ریزش ساختمان پلاسکو، افراد غیر مرتبط بسیاری در محافل مختلف به اظهار نظر پرداختند. این موضوع چیز جدید نیست چرا که به نظر میرسد پس از هر اتفاقی که رسانه ای میشود، برخی چهرهها با بهره گیری از موج ایجاد شده و البته تریبونی که در اختیارشان است سعی میکنند در خوشبینانه ترین حالت به ابراز همدردی با مردم بپردازند و البته در بدترین حالت با موج سواری رسانهای اهداف خودشان را دنبال کنند. در یک ماه اخیر ماجرای مرد گور خواب و حادثه پلاسکو از این دست هستند. در هر دو اتفاق موج احساسات باعث واکنشهای عجولانه و در بعضی موارد حسابگرانه برخی اصحاب سیاست و هنر شد تا موجودیت خود را بار دیگر اعلام کنند. در این که هر دو اتفاق بسیار تلخ هستند و باعث رنجش عمیق هر انسانی که انسانیت در او نمرده باشد میشود، هیچ شکی نیست. سوال مهم اینجا است که واکنش صحیح به اینگونه حوادث ناگوار باید از چه جنسی باشد و افرادی که شهرت تریبون در اختیارشان قرار داده تا کجا میتوانند افکار خود را در قالب یک نظر کارشناسانه منتشر کنند؟
در حادثه ساختمان پلاسکو، بیشتر هنرمندان و سیاست مداران به ابراز همدردی با مردم و بازماندگان این اتفاق ناگوار پرداختند که اتفاق بسیار خوبی است، اما برخی از آنان در قالب همدردی، ترسی که از مشاهده ریزش پلاسکو در دلشان ایجاد شده و احساس عدم امنیتی که پس از آن احساس میکنند و یا احیاناً در جهت تصفیه حسابهای شخصی یا جناحی، در قالب نظر کارشناسی در رسانه های مختلف به بررسی موضوع پرداختند.
پس از برنامه نود، برنامه هفت شامگاه جمعه که با حضور علی معلم عضو هیئت داوری هفت دوره از جشنواره فجر و علیرضا رئیسیان کارگردان و صاحب نشان درجه یک هنری برگزار شد بخشی از زمان خود را به بررسی حادثه ساختمان پلاسکو پرداخت. در ابتدای این برنامه که قرار بود پیرامون مسائل اجرایی جشنواره سی و پنجم صحبت شود، معلم با اشاره به حادثه ساختمان پلاسکو، از فضایی سیاسی که در آن برخی جناحها به سوء استفاده از این اتفاق پرداختند، انتقاد کرد. انتقاد تند دیگر وی از متولیانی بود که در قبال ایمن سازی ساختمانها و امنیت شهروندان مسئولیت دارند. معلم در این باره گفت: اگر مسئولین به این حادثه توجه نکنند و اتفاقاتی نظیر آن دوباره تکرار شود مردم واکنش سختی نشان خواهند داد! بهروز افخمی مجری این برنامه نیز ریزش ساختمان پلاسکو را با حداقل تلفات ممکن، یکی از کمکهای الهی دانست چرا که ممکن بود در این حادثه صدها نفر کشته شوند. افخمی و معلم در این برنامه همچنین با ابراز نگرانی از حوادثی مانند زلزله، عواقب آن را در صورت ایمن نشدن ساختمانها بسیار فاجعه بار توصیف کردند.
اما این اظهار نظرها که به نظر میرسد بیشتر از روی احساس گفته میشود چه نتیجه ای به غیر از ایجاد فضای نا امنی روانی برای جامعه دارد؟ ریزش ساختمان در اثر زلزله تفاوت فنی بسیاری با ریزش ساختمان در اثر آتش سوزی دارد و نباید این دو حادثه را با یکدیگر مقایسه کرد مگر آنکه زلزله را در شرایطی نگاه کنیم که باعث آتش سوزی شود. احتمال بسیار زیادی وجود دارد که در صورت وقوع زلزله ،ساختمان پلاسکو با تحمل تنشهای حاصل از لرزه فرونمیریخت ولی آتش سوزی باعث از بین رفتن مقاومت سازه شده و در نهایت به ریزش ساختمان انجامیده است.
در رسانهای که بیشترین بیننده را دارد، گویی کمترین مجال برای کارشناسان واقعی که بتوانند ریزش سازه ای ساختمان را تحلیل کنند وجود دارد. از افرادی که به اظهار نظرهایی مانند برنامه هفت شب گذشته میپردازند باید پرسید خودشان چقدر راههای اطفاء حریق را میشناسند؟ در این چند روز افراد بسیار کمی از کسانی که در مورد ساختمان پلاسکو صحبت میکنند، در مورد لزوم یادگیری دانش اطفاء حریق و البته فرهنگ برخورد با مسائل اورژانسی سخن گفتهاند. چیزی که در حادثه پلاسکو میتوان به یقین گفت این است که اگر مسائل ایمنی رعایت میشد و یا افرادی که ابتدا در بطن حادثه بودند مهارتهای خاموش کردن آتش را میدانستند امروز شاهد این فاجعه نبودیم.
انتهای پیام/