باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» ـ سعید شیری:
با مطالعه سیر تحقیقات اسلامپژوهانِ خارجی [مستشرقین] درباره زمینهها و بسترهای شکلگیری انقلاب اسلامی ایران و بیداری اسلامی در مییابیم در خوشبینانهترین حالت زمینه شکلگیری انقلاب اسلامی و بیداری اسلامی و در این اواخر، پیادهروی اربعین حسینی(ع) را خیزش مردمنهاد در مقابل ظلم و استبداد معرفی میکنند؛ به عنوان مثال ساموئل هانتینگتون و برنارد لوئیس دو شرق شناس مشهور غربی اعتقاد دارند اسلامگرایی مردم غرب آسیا و شمال آفریقا واکنشی در برابر تهاجم همه جانبه غرب به این منطقه بوده است. هانتینگتون اصرار دارد بگوید اسلامگرایی ریشه در ناخورسندی مسلمانان از تهاجم و سلطه بیرحمانه فرهنگی بر کشورهای اسلامی دارد.
مطالعه جامعهشناسانه مطلق به انقلاب، تفکر ملحدانه است
ثمره این نوع رویکرد اجتماعی و جامعهشناسانه با عنوان خیزش مردمی ـ که متأسفانه خواسته یا ناخواسته توسط برخی از اندیشمندان داخلی نیز دامن زده شد ـ چیزی جز تفکر الحادی را در پی نخواهد داشت، زیرا تنها چیزی که در این نوع تفکر دیده نمیشود، عدم تداخل فعل خدایی خداوند در جریانات جاری بر عالم و آدم است، زیرا اساس این تفکر برگرفته از اشخاصی است که اسلام را به عنوان دینی وحیانی نمیدانند، بنابراین تلقی آنها از اسلامگرایی با تصوری که مسلمانان و به خصوص شیعیان دارند، دو چیز متفاوت است. در همین راستا عدهای بر همین باورند که مطالعات اغلب نظریهپردازان انقلاب اسلامی در راستای مطالعات چپ سوسیالیستی یا تحلیلهای نظام سرمایهداری است و معتقدند این نظریهپردازان از بنیانهای دینی انقلاب اسلامی غفلت کردهاند. ( سعیدرضا عاملی، 1390: 651-652).
اما افرادی پا را از این فراتر نهادند و انقلاب اسلامی ایران را تابع تحولات روحی و نفسانی و تحریک فطرتهای بشری توسط خداوند متعال دانستند و همان طور که بیان شد، این در حالی بود که تا زمانهای گذشته جریان عظیمی مانند انقلاب اسلامی را از «بعد فرهنگی» و به ویژه بعد «فرهنگ مذهبی» مورد مطالعه قرار نداده بودند.( مشرق موعود: تابستان 94 ـ شماره34 (عملی ـ پژوهشی))
شاید بتوان گفت آخرین تبیینی که درباره علل وقوع انقلاب اسلامی، بیداری اسلامی و در کل، نهضتهای الهی مطرح شد تا به همین جا ختم شود طوری که غلبه این نوع نگاه با گفتمانسازیهایی که امام خمینی(ره) و رهبر معظم انقلاب درباره انقلاب اسلامی و بیداری اسلامی داشتند در بین توده مسلمانان منطقه و حتی جهان به عینه مشاهده شد.
در ماجرای انقلاب اسلامی احیای قلوب صورت گرفت
حال مطالعه ماجرای انقلاب اسلامی ایران، بیداری اسلامی و اربعین حسینی از منظر «تحول قلوب» و «احیای قلوب» به واسطه استقرار ایمان در قلبهای مردم ضمن اینکه به انسان نگرشی توحیدی میدهد، رفتارش را در قبال سایر آیات و نشانههای الهی اصلاح میکند و سعی او سمت و سویی دیگر میگیرد و تلاش میکند خود و جامعه را به سمت تطهیر و تزکیه و به تبع آن، اصلاح اینان سوق دهد و راهکار برونرفت و اصلاح جامعه از معضلات را در همین موضوعات بداند. خداوند این حقیقت را در آیات قرآن اینگونه معرفی میکند و میفرماید: «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا يَکْسِبُونَ؛ و اگر مردم شهرها ایمان آورده و به تقوا گراییده بودند، قطعاً برکاتی از آسمان و زمین برایشان میگشودیم، ولی تکذیب کردند؛ پس به [کیفر] دستاوردشان [گریبان] آنان را گرفتیم.) (اعراف96)
پس برکات آسمانی و زمینی در گروی ایمان و تقواست و ما نمود عینی این ماجرا را در انقلاب اسلامی به خصوص پیادهروی اربعین حسینی(ع) ملاحظه کردیم. افراد به واسطه قرارگیری در فضای پیادهروی اربعین حسینی(ع) ایمان و تقوایشان رشد میکند تا جایی که درصد اشتباهات فردی و اجتماعی بسیار پایین میآید و به تبع این ماجرا میبینیم خداوند «برکات» مادی و معنوی مؤمنین را افزایش میدهد.
حال جهت تبیین بیشتر این موضوعات نیاز است ارتباط و پیوستگی این سه جریان عظیم نورانی را ضمن اشاره به آیاتی محوری از قرآن، به صورت مصداقی بیشتر مورد بررسی و واکاوی قرار دهیم که در شماره بعدی به آنها اشاره خواهد شد.
انتهایپیام/