به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر رژیم صهیونیستی که از راهیابی دونالد ترامپ به کاخ سفید و فرمان اجرایی او به خصوص در مورد ممنوعیت سفر اتباع هفت کشور مسلمان به امریکا ذوقزده شده بود، به فکر افتاده تا جبههمتحدی علیه ایران ایجاد کند. به نظر میرسد که او این ایده را در تماس تلفنی دو هفته قبل خود با ترامپ مطرح کرده چون در همین مدت کوتاه بوده که برنامهای برای عملی شدن این ایده طراحی کرده است. او این برنامه را در قالب یک سفر دورهای به کشورهای بریتانیا، استرالیا و امریکا طراحی کرده تا بعد از دیدار با ترزا می، نخستوزیر بریتانیا و گرفتن موافقتهای اولیه از او و جلب نظر استرالیاییها سراغ ترامپ برود و مبنای کار را با او هماهنگ کند. جنبه اجرایی طرح تشکیل این جبهه در وضع تحریمهای جدید است که نتانیاهو بعد از تحریمهای جدید امریکا انتظار دارد لندن هم مثل واشنگتن و با وضع تحریم به صورت عملی در تشکیل جبهه مشترک ضدایرانی مشارکت داشته باشد اما به نظر میرسد او در این نخستین گام متحمل شکست شده است. انتظار کوتاه نتانیاهو پشت در خانه نخستوزیر بریتانیا دستکم نشانهای بود بر اینکه او نمیتواند پاسخ گرمی از ترزا می برای مشارکت در جبهه مورد نظرش داشته باشد و نتیجه دیدار نتانیاهو با می همین بود. هر چند می در این دیدار و بعد خط ضدایرانی روزهای اخیر خود را ادامه داد اما حاضر نشد در زمینه وضع تحریم، اقدامی مشابه ترامپ علیه ایران انجام بدهد. این به معنای شکست سنگین نتانیاهو در نخستین گام برای تشکیل جبهه متحد ضدایران است که میتواند بر تصمیم و پاسخ استرالیاییها تأثیر بگذارد و حتی دیگر انتظار اقدامی تندتر از ترامپ هم نداشته باشد.
جدای از این، به نظر نمیرسد کشورهای عضو اتحادیه اروپا حاضر باشند در تشکیل این جبهه با نتانیاهو همگام بشوند و شاید به همین جهت هم بود که او استرالیا را در سفر دورهای خود گنجاند تا برای تشکیل جبهه مورد نظر خود چندان تنها به نظر نیاید. این وضعیت نتیجه تلاش عجولانه و بدون محاسبه درست از مواضع و منافع کشورهای مرتبط با طرح او است که تصور میکرد با اقدام ترامپ در وضع تحریمهایی جدید علیه ایران میتواند دستاوردی در عرصه بینالملل داشته باشد اما متوجه نگاه منفی همین عرصه به شخص ترامپ و اقداماتش نیست و جدای از این، مواضع و منافع کشورهای مورد نظر او الزاماً هماهنگی با اهداف طرح او ندارد چنان که در مورد ترزا می به همین صورت پیش رفت. عقیده اوسی مکلبرگ، استاد دانشگاه و کارشناس ارشد اندیشکده چاتم هاووس در خصوص مواضع می و دولت بریتانیا قابل توجه است که در مصاحبه با روزنامه روسی نیزاویسیما گازیتا از سیاست چندجانبه میگفته است. می در این سیاست در عین به کار بردن لحن ضدایرانی اما نگاهی به عادیسازی روابط با تهران دارد چراکه به نظر مکلبرگ، «روابط با تهران از لحاظ اقتصادی برایش اهمیت دارد.»
میتوان گفت که همین وجوه چندجانبه در مواضع دیگر کشورهای اروپایی هم وجود دارد چنان که کشورهایی مثل آلمان، فرانسه و ایتالیا حاضر نمیشوند با نادیده گرفتن منافع اقتصادی حاصل از توافق هستهای، به بازی نتانیاهو وارد بشوند، به عبارت دیگر، جنبه ضدایرانی کشورهای اروپایی چه بریتانیا و چه این دست کشورها حد و مرزی دارد که این حد و مرز بیشتر رنگ و بوی منافع اقتصادی از رهاورد توافق هستهای دارد تا وجهه سیاسی و به همین جهت هم این کشورها حاضر نمیشوند با وضع تحریم به بازی نتانیاهو وارد شوند تا توافق هستهای یا برجام و منافع آن را از دست بدهند. از سوی دیگر، سر و صدای ترامپ در برابر ایران را هم نمیتوان بیارتباط با این موضع چندجانبه اروپاییها دانست چراکه ترامپ میداند در عرصه بینالملل باید بیشتر به نظر اروپاییها توجه کند تا تماس و دیدار با نتانیاهو. در این میان، باید به موقعیت منطقهای ایران هم توجه داشت که حالا به حدی رسیده که نقشی تعیینکننده در مقابل مداخلات غربیها در منطقه دارد، به همین جهت است که ترامپ و افرادی در تیم نظامی و امنیتی او در برابر این موقعیت حرف میزنند یا خط و نشان میکشند اما نمیتوانند راهکار عملی نشان بدهند چراکه میدانند دیگر وضع مثل قبل نیست و محدودیتهای قابل توجهی برای مقابله با موقعیت ایران در منطقه دارند. در هر صورت، نتانیاهو مثل سخنرانی چند سال قبل در سازمان ملل بار دیگر به راه افتاده تا به خیال خود جبههای متحد علیه ایران تشکیل بدهد اما این بار هم مثل آن موقع دستش خالی مانده و شاید تنها دستاوردش این باشد که دیگر مثل آن سخنرانی مورد تمسخر کاریکاتوریستها قرار نگیرد.
منبع: جوان
انتهای پیام/