به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، خط لوله نفت در دست ساخت داکوتا قرار است از آیوا و شهر ایمز هم بگذرد. در اعتراض به ساخت این خط لوله 3.8 میلیارد دلاری و بنا به خطرات آن برای محیط زیست، تجمعات و فعالیتهایی توسط مردم انجام، پروندههای قضاوت تشکیل شده و در برخی اماکن، یک سری نوشتههای اعتراضی روی کانتینرها و تابلوها نصب کردهاند.
بومیان آمریکایی، مردم سفیدپوست با پشتیبانی گروهی از مسلمانان در داکوتا و سایر ایالتها به این خط لوله اعتراضاتی کرده و کمپینهایی به راه انداختهاند و برخوردهای خشن و غیر انسانی پلیس، در چند مورد خبرساز شده است.
مدافعان ساخت خط لوله از جمله هواداران ترامپ، مخالفان را متهم به واپسگرایی و ضدیت با صنعت و پیشرفت میکنند. مخالفان میگویند مشکلی با پیشرفت و توسعه صنعت ندارند اما با این نوع از توسعه که به محیط زیست آسیب میرساند و کیفیت زندگی بومیان و مردم محلی را تهدید میکند، مخالفاند.
دولت یازدهم با وعده حل مشکلات با جامعه جهانی و ترمیم اقتصاد از مردم ایران رأی گرفت. با آمریکا (دولت اوباما) به عنوان مهمترین طرف درگیر وارد مذاکره شد و توافق کرد. هر چند که جلسات روتینِ مذاکره با حضور همه کشورهای عضو شورای امنیت (+آلمان) برگزار میشد اما مخصوصاً در ماههای انتهایی منجر به توافق وین، مذاکرات و تعاملات متعددی بهصورت دوطرفه با حضور طرفین ایرانی و آمریکایی صورت میگرفت که نشان میداد گیر کار توافق نهایی، بستن بر سر مسائل باقی مانده با آمریکاست، چرا که سختترین رژیم تحریمها توسط این کشور بر ایران تحمیل شده بود، نه کشورهای اروپایی یا روسیه و چین.
به هر کیفیتی که بود، توافقات ژنو، لوزان و در نهایت وین شکل گرفت و دولت یازدهم یقین داشت که فتحالفتوح برجام، عامل ایجاد رونق، سرمایهگذاری و پیشرفت اقتصادی شده و دولت آینده آمریکا نیز دموکرات خواهد ماند. در واقع دولتیهای تیزبین ما فکر میکردند فردی مثل ترامپ به هیچ وجهمنالوجوه امکان پیروزی و نشستن بر جای اوبامای بزرگ، مؤدب و باهوش را نخواهد داشت؛ اما متأسفانه یا خوشبختانه محاسبات سرداران دیپلماسی غلط از آب درآمد. یکهو یک نفر آن وسط فریاد زد اورکا، یافتم! پس از شکست در جا زدنِ «رخت بربستنِ سایه جنگ» به عنوان دستاورد اصلی برجام و تهدیدات مکرر ترامپ، به مردم میگوییم این توافق نه فقط با آمریکا، بلکه با کشورهای دیگر نیز بسته شده و ترامپ هیچ غلطی نمیتواند بکند. اگر آمریکا از برجام خارج شد مشکلی نیست و با سایر کشورها ادامه میدهیم! انگار نه انگار که طرف حساب اصلی ما در مذاکرات و عامل اصلیترین تحریمهای بانکی و اقتصادی همین آمریکا بوده است! گرچه ترامپ وعده پاره کردن توافق را عملی نکرده، اما هر آنچه از دستش برآمده برای فشار، اختلال و وضع تحریمهای بیشتر انجام داده و بر ایران شدیدتر از اوباما گرفته است. البته این هنوز از نتایج سحر است! با تمام این اوصاف، از انصاف نباید گذشت که دولت ایران در اقدامی بس هوشمندانه، خلاقیت و جسارت به خرج داده، یک سری از شرکتهای اغلب نظامی در آمریکا را تحریم کرده است. یک فرد در صفحهاش جالب نوشته بود: «ولی فکر کنم [دولت] جمهوریاسلامی در کنار اوشکوش که شکر خدا هیچ نفربری بمون نمیده، باید بوئینگ رو هم تحریم میکرد. آخه این شرکت فقط هواپیمای مسافربری تولید نمیکنه، اف 15 که هم اسراییل و هم عربستان ازش استفاده میکنن هم تولید میکنه. تازه بهشون هواپیمای ترابری هم میده. اینو میدونه و بازم تحریمش نمیکنه؟ اینو میدونه و تو برجام قول فروش ازش میگیره؟ استکبارستیزی دولا دولا؟ این بود آرمانهای امام (ره)؟»
غرض اصلی این یادداشت، توضیح در مورد رشد فروش نفت و رشد اقتصادی نیست، اما ایرباس که مقدمه این مقاله به آن مرتبط است و ما ادراک ما الایرباس! دکترحسن روحانی وقتی چندی پیش مهمان قزوینیها بود در یکی از برنامههای این سفر با کنایه به مخالفان نوسازی ناوگان هوایی گفت: «انگار برخی از راحتی مردم ناراحتند. میگویند اگر هواپیما سالمتر باشد مردم اول پرواز قلهوالله کمتری میخوانند!»
منطق، همان منطق ترامپیها و کارتلهای نفتی در آمریکاست که میگویند مخالفان خط لوله داکوتا با راحتی مردم و پیشرفت صنایع آمریکا مخالفاند. خیر عزیزان، نه منتقدان ترامپ و نه منتقدان روحانی، با اینگونه مباحث مشکلی ندارند. مشکل ما بر سرِ قلب واقعیات و اعوجاج در اولویتهاست. مردم آمریکا از دولت ترامپ انتظار دارند به وعده خود برای بازسازی صنعت این کشور متعهد باشد، اما نه به قیمت تعرض به محیط زیست و لغو پیماننامهها و قوانین زیست محیطی، آن هم بهازای منفعت شخصی و گروهی خود؛ مردم ایران از دولت روحانی انتظار دارند چرخ صنعت را بچرخاند، نه بهجای آن چند طیاره در چشم ملت فرو کند تا از رکود کمرشکن، ورشکستی صنایع، بیکاری جوانان و...چشم بپوشند و یک دوره دیگر دولتی را که برنامهای برای حل مشکلات کشور ندارد تمدید کنند...
دانشجوی دکترای مهندسی برق، دانشگاه ایالتی آیوا.
منبع: صبح نو
انتهای پیام/