«رضا ذاکر» خبرنگار پاکستانی با ارسال مطلبی به دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم با اشاره به سفر نخستوزیر هند به سرزمینهای اشغالی فلسطنی نوشت: دشمنی هند و پاکستان بر کسی پوشیده نیست ولی چه چیزی باعث شده تا نخستوزیر هند کمتر از یک هفته از آمریکا به فلسطین اشغالی سفر کند؟
بدون شک یکی از اصلیترین اهداف دهلی نو در پیریزی شالوده سیاستهای خارجی خود، منزوی کردن، ضعیف کردن و شکست رقیب دیرینهاش یعنی پاکستان است، در این راستا هند اقدامات مختلفی را انجام داد.
دولت هند، ارتباط با بنگلادش را به عنوان یکی از همسایگان پاکستان تقویت کرد، میلیون ها دلار به این کشور وام بلاعوض داد و حتی در سفری که «حسینه واجد» به دهلینو داشت، شخص مودی قرار داد فروش میلیون ها دلار سلاح و تجهیز و نوسازی نیروی نظامی فرسوده این کشور را به عهده گرفت تا خیالش از بابت جلب نظر این کشور راحت باشد.
اتفاقی که در دنیای واقعی هم رخ کشید و با گرایش بنگلادش به سوی هند عملا پاکستان یکی از همسایگانش را از دست داد.
در قدم دوم دولتمردان هندی تصمیم گرفتند به سراغ همسایه شمالی پاکستان یعنی افغانستان بروند جایی که شاید با توجه دیدگاه مردم افغانستان نسبت به پاکستان و مقصر دانستن این کشور در ناامنیهای داخلی این کشور نیز بستر ورود هند از مدتها قبل فراهم شده بود، ولی در جریان کنفرانس قلب آسیا، اشرف غنی رئیسجمهور افغانستان رسما اعلام مواضع جدید کابل و گرایش خود را نسبت به هند اعلام کرد.
این نشست در پی عدم نتایج خوب برای پاکستان، باعث شد تا اسلامآباد درک کند که سنگر دیگری را نیز از دست داده است و اگر درباره افغانستان تلاش جدی نداشته باشد، دستکم تنشهای مرزی با افغانستان تبدیل به درگیری خواهد شد.
پیش از کنفرانس قلب آسیا، منازعات میان اسلامآباد و کابل در حد اتهامزنی در خصوص دخالت در امور داخلی دو کشور به یکدیگر بود ولی پس از ورود هند و سازمان جاسوسی این کشور به مسئله، کار به درگیریهای نظامی کشید و نیروهای افغانستان و پاکستان در مرز چمن رسما بایکدیگر درگیر شدند. در هرحال نزاع و اختلاف جدی بین دولتمردان اسلامآباد و کابل کماکان ادامه دارد.
هند علاوه بر این به سراغ ایران دیگر همسایه پاکستان آمد و سعی کرد با سرمایهگذاری در بندر چابهار و سوءاستفاده از فعالیت گروههای تروریستی که گاهگاهی از خاک پاکستان به ایران حمله میکنند، روابط تهران و اسلامآباد را دچار چالش کند که البته کانون قوی انقلاب اسلامی که در عمق جامعه پاکستانی وجود دارد نخستین شکست را برای هند رقم زد.
بلافاصله ارتباط بسیار خوب چین و پاکستان و آغاز پروژه راهداری چین و پاکستان که بستر دهها میلیارد سرمایهگذاری بود باعث شد تا اسلامآباد تکانی به خود داده و از زیر سایه هند خارج شود.
پاکستانی ها در کنفرانس «راهها و جادهها» حضور فعال داشتند و توانستند همپای هند مجوز حضور دائم درسازمان همکاری شانگهای را نیز به دست بیاورند.
ارتباط خوب پاکستان با چین و روسیه مانع تحقق اهداف دهلی نو از طریق سیاسی شد و از طرف دیگر اوضاع نابسامان کشمیر و ظلم ارتش هند بر مردم مظلوم کشمیری به حدی رسیده بود که دولت اوباما نیز نتوانست ساکت بماند و اقدامات ارتش هند در کشمیر را نقض آشکار حقوق بشر دانست.
علیرغم اینکه هند پس از شکست در منزوی کردن پاکستان ناگهان اقدام به خرید فراوان تسلیحات کرده بود ولی تغییر قدرت در آمریکا سکوی مناسبی بود تا دهلی نو از راهی دیگر پاکستان را تحت فشار قرار دهد.
ترامپ تا کنون علاقه چندانی به ارتباط خوب با پاکستان نشان نداده است و حتی در جریان نشست مشترک با سران کشورهای اسلامی حاضر نشد با نواز شریف دیدار داشته باشد ولی مودی با زرنگی و ارتباط خوب توانست رضایت ترامپ برای دیدار را جلب کرده و لحظاتی را با رئیسجمهور آمریکا به صحبت بنشیند.
کار برای مودی چندان سخت نبود زیرا او پس از سفر ترامپ به ریاض متوجه اشتهای فراوان ترامپ به پول و دلار شده لذا با خرید هنگفت 2میلیارد و 300میلیون دلار سلاح از آمریکا نظر ترامپ را برای موضعگیری سخت علیه پاکستان جلب کرد.
ترامپ پس از دیدار با مودی سخنان فراوانی علیه پاکستان گفته و عضویت این کشور در اتحاد ناتو را لغو کرد علاوه بر این لایحه قطع کمکهای مالی به اسلامآباد نیز به سنا فرستاده شد.
این پایان کار نبود و ترامپ در اقدامی عجیب «سید صلاحالدین» رهبر جنبش آزادیخواه کشمیر را تروریست خواند تا اثبات کند که هیچ چیزی جز پول برایش ارزشمند نیست.
مودی که از سفر به آمریکا نتایج خوبی به دست آورده بود ناگهان تصمیم گرفت به مناطق اشغالی فلسطین سفر کند تا اولین نخستوزیر هندی باشد که سفر به رژیم صهونیستی در کارنامهاش ثبت میشود.
ارتباط هند با رژیم صهیونیستی عجیب نیست زیرا در سایه غفلت مسلمانان ارتباط این دو باهم بسیار گسترده شده است.
هند از بزرگرتین خریداران سلاح در جهان است و رژیم صهیونیستی نیز به بزرگترین تامینکننده تسلیحات این کشور تبدیل شده است.
حتی رئیس رژیم صهیونیستی سال قبل چند روزی میهمان دهلینو بود ولی عطش هند به کنار زدن پاکستان کار را به جایی رساند که مودی خود شخصا به مناطق اشغالی فلسطین سفر کرده و احتمالا همکاریهای نظامی با رژیم صهیونیستی را افزایش دهد.
این حرکات مودی از چشم سیاستمداران پاکستانی دور نماند و سرتاج عزیز مشاور امور بینالملل نخستوزیر پاکستان اولین ضرب شست را به آمریکا و هند نشان داد.
وی تاکید کرد که ارتباط با آمریکا آنقدر برای ما ارزش ندارد که علیه منافع چین و روسیه قدم برداریم!
«خورشیدشاه» رهبر حزب اپوزیسیون در پارلمان پاکستان هم پاسخ جالبی داد. وی گفت: ما تبدیل به قدرت هستهای نشدهایم که مقابل آمریکا سر خم کنیم.
مواضع محکمی که دولتمردان پاکستانی اتخاذ کردند برای آمریکا به قدری سنگین بود که بلافاصله «جان مک کین» سناتور جمهوریخواه آمریکایی و رئیس کمیته نیروهای مسلح این کشور به پاکستان سفر کرد و گفت: صلح در منطقه بدون وجود پاکستان امکانپذیر نیست.
حال که این نقشه هند هم کارایی خاصی از خود نشان نداد باید منتظر باشیم و ببینیم که در ادامه سیاستمداران دهلی نو که هیچگاه دست از دشمنی با پاکستان برنداشتهاند چه راهکاری را دنبال خواهند کرد.
سفر به رژیم صهیونیستی برای هند اهمیت فراوانی دارد و بسیاری از کارشناسان معتقدند رفتار این دو درقبال مسلمانان فلسطینی و کشمیری مشابه یکدیگر است.
هندی طی سه دهه 68 هزار مسلمان کشمیری را کشته و 10 هزار نفر دیگر را مفقودالاثر کرده است.
انتهای پیام/.