به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه لبنانی الاخبار، همان طور که آزادسازی جنوب لبنان در سال 2000 زمان زیادی لازم داشت تا پیامدهای این اقدام و دستاوردهای آن مشخص شود و در جنگ جولای 2006 نیز چنین زمانی لازم بود تا نتیجههای این اتفاق در بهبود موازنه در درگیریهای داخلی روشن شود ، درگیری با تروریست ها در عرسال نیز به زمانی مشابه نیاز دارد تا در رابطه با آینده سلاح حزبالله تفکراتی صورت گیرد.
درگیری های ارتفاعات عرسال ابعاد منطقهای مختلفی به خود گرفته است که ازجمله آنها روند مبارزه با تروریسم و گروههای تندرو و پاکسازی آنها است. این عملیات مرتبط با اقدام دولت سوریه برای تسلط مجدد بر بخشهای مختلف این کشور است و همچنین با محور منطقهای به رهبری ایران در مقابله با رقبای منطقهای و بینالمللی نیز در ارتباط است. این عملیات همچنین پیامدهای داخلی دارد که به تدریج با فروکش کردن دامنه جنگ خود را نشان خواهد داد.
یکی از پیامدهای این درگیریها پایان دادن به تلاش برای ایجاد ارتباط و تمرکز گروههای تروریستی در ارتفاعات عرسال با اردوگاه آوارگان سوری در داخل لبنان و بویژه شهر عرسال است. از مدتها پیش یعنی از سال 2014 گروههای تروریستی در این منطقه مستقر شدند و پیش از آن نیز یعنی یک سال بعد از آغاز جنگ در سوریه در سال 2012 که آنها سعی کردند به سمت مرزهای لبنان توسعه پیدا کنند، حضور گروههای مسلح در منطقه به عنوان یک اهرم فشار بر ضد حزبالله و محاصره آن در مناطق مشرف به بقاع شمالی و تهدیدی مستقیم بر ضد این حزب مورد توجه قرار گرفته بود. آنها میخواستند معادله تفنگ در برابر تفنگ را برای مقابله با حزبالله لبنان و سلاح آن مطرح کنند. در اصل آنها از گروه های تروریستی و تکفیری استفاده کرده بودند که این گونه نشان دهند که سلاح اهل تسنن در برابر سلاح شیعیان قرار دارد.
اولین پیامهای نظامی این اقدام تلاش گروههای تروریستی برای پیشروی به سمت القصیر بود. در ادامه مجموعه ای از پیامها و سیگنالهای امنیتی از طریق خودروهای بمبگذاری شده و کمربندهای انفجاری به بیروت مخابره شد. پیامهای دیگر نیز از طریق تلاش برای تسلط بر شهر عرسال منتقل شد. این اقدامات با هدف فشار به حزبالله لبنان به علت مشارکت این حزب در جنگ سوریه انجام میشود و تلاش داشت جنگ را به زمین بازی حزبالله بکشاند و مسئولیت کشیده شدن گروههای تروریستی به سمت داخل لبنان را به دوش این حزب بیندازد. این در حالی بود که مدتی قبل از این اتفاق اقدام گروههای مسلح در قاچاق سلاح برای مخالفان سوریه از طریق بندر طرابلس با شناسایی کشتی حامل این تسلیحات رسوا شد. مدتی بعد گروههای مخالف سوریه از داخل و خارج از گروههای تروریستی اعلام کردند که برای رسیدن به یک گذرگاه دریایی که همان بندر طرابلس است، تلاش می کنند. این مواضع و برنامه ها زمینه ساز اقدام آینده آنها برای اشغال ارتفاعات عرسال بود.
موضوع دوم پایان دادن به تلاش ها جهت ایجاد ارتباط میان تجمع گروههای تروریستی در ارتفاعات عرسال با اردوگاه های آوارگان سوری در داخل لبنان بود. برخی از گروههای لبنانی تلاش میکردند بستری مناسبات برای جریانهای تروریستی را در اردوگاههای آوارگان ایجاد کنند و اینگونه وانمود کنند که این افراد مسلح همان مخالفان دولت سوریه هستند که از سختگیریها و سرکوب آن فرار کرده اند. به این ترتیب لبنان باید از مخالفان بشار اسد حمایت کرده و زمینههای مقاومت آنها در برابر دولت سوریه را فراهم کرده و نیازمندیهای آنها در درگیری مسلحانه برای تحت کنترل گرفتن بخشهای مختلف اراضی سوریه در الزبدانی و قلمون جهت براندازی دولت در دمشق را فراهم کنند. بخشی از این حمایت، گره زدن سرنوشت ارتش لبنان در آن زمان با درگیری با گروههای تروریستی بود تا اینکه نهایتاً این گروهها در آگوست 2014 وارد شهر عرسال شده و ده ها نفر از نظامیان لبنانی را ربوده و تعدادی از آنها را اعدام کردند و بخشی دیگر را نیز هنوز در اسارت خود دارند. گروههای تروریستی به بهانه تلاش برای دستیابی به خدمات پزشکی و تأمین آب و سوخت و غذا و پول، گروهک های خفته ای را در داخل عرسال و اردوگاه های اطراف آن ایجاد کرده بودند.
اوضاع تا چند ماه پیش به همین منوال بود تا اینکه نهایتا ارتش اقدامات خود در جداسازی اردوگاههای آوارگان از ارتفاعات عرسال را در دستور کار قرار داده و حملات نظامی گسترده ای ضد عناصر مسلح تروریست ترتیب داد. ارتش همچنین با حمله به اردوگاه ها، گروهک های انتحاری موجود در داخل و خارج از اردوگاه ها را از هم پاشید. طی چهار روز گذشته از جنگ در ارتفاعات عرسال مشخص شد که اردوگاه های عرسال که در برخی از آنها خانواده های افراد مسلح تروریست نیز حضور دارند، در طرف مقابل درگیریها قرار دارند و پرچم لبنان را برافراشته و سعی دارند با درخواست حمایت از ارتش، از اتفاقاتی که در ارتفاعات عرسال می افتد، فرار کنند.
نکته سوم اینکه تصادفی نیست که جریان المستقبل – که پیش از این اصرار به خلع سلاح حزب الله داشت و آن را متجاوز به دولت می دانست- در برابر اتفاقاتی که در ارتفاعات عرسال می افتد، سکوت کرده است. سعد حریری هیچ موضعی مطرح نکرده که نشان دهد این اتفاقات را رد می کند یا حتی نسبت به آن بی طرف است. متحدان المستقبل نیز نسبت به این تحولات سکوت کردهاند و به این نکته اکتفا میکنند که در کنار ارتش قرار دارند، ارتشی که در درگیری های عرسال در کنار حزب الله است. حریری بین رفتارهای حزبالله لبنان و ارتش این کشور تفاوت قائل شده و مدعی است که حزبالله بخشی جداییناپذیر از ابزارهای دولت سوریه است و این در حالی است که ارتش لبنان مأمور حمایت از اردوگاه های آوارگان غیرنظامی سوری در لبنان است.
نکته چهارم این است که با وجود اینکه مسیر بیروت و دمشق در اصل باز بوده و از عرصه درگیریهای موجود در ارتفاعات عرسال تا حدود زیادی فاصله دارد، اما موفقیت ارتش سوریه در بازسازی عناصر مسلح تندرو و نزدیک شدن به پیروزی نهایی در بخش لبنانی در پاکسازی تروریست ها باعث شده مسیر بیروت و دمشق در ابعاد سیاسی خود بیش از پیش مناسب تر باشد و تحرکات و تبادلات دولت سوریه و حزب الله با تمامی حمایتها و مقابله با دشمنان در این مسیر صورت گیرد. صرفنظر از اینکه دولت لبنان بخواهد با همتای سوری خود در زمینه پرونده بازگشت آوارگان مذاکره کند یا همچنان بر طبل مخالفت با آن بزند ، دیگر نمیتوان از اردوگاه های سوری حاضر در لبنان به عنوان اهرم فشاری بر ضد دولت سوریه و دولت لبنان استفاده کرد یا اینکه آن را به سلاح حزب الله یا خارج کردن نیروهای حزبالله از جنگ سوریه مرتبط کرد یا اینکه منتظر براندازی دولت سوریه شد تا آوارگان فراری به خاک خود بازگردند.
یکی از مهمترین شاخصهای مسئولیت ارتش لبنان در آستانه جنگ ارتفاعات عرسال ، ساماندهی کاروانهای آوارگانی بود که به دنبال بازگشت به کشور خود بودند. ارتش لبنان پیش از این و در ماههای گذشته نیز از گروه های چند صد نفره ای که به داخل روستاهای خود در اراضی سوریه بازمی گشتند، حمایت می کرد.
انتهای پیام/