فریدون حسنپور کارگردان سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، درباره فیلم شهری، گفت: ما نمیتوانیم تعریف مشخص، دقیق و حتی ژانر تخصصی برای فیلم شهری در نظر بگیریم. به صورت موضوعی میتوان بگوییم که چه نوع فیلمهایی در زمینه شهری قرار میگیرند و حتی میتوان این را هم عنوان کرد که فیلم شهری زیرمجموعهای از فیلم اجتماعی است و نمیتوان گفت فیلم اجتماعی در دسته فیلم شهری قرار نمیگیرد.
وی ادامه داد: اینکه میگویم تفاوتی میان فیلم شهری و فیلم اجتماعی نمیتوان قائل شد، در این است که شما تصور کنید نوک قله کوه معضلات انسانی وجود دارد. در شهر هم آن مشکلات و معضلات هست، مثلا اختلافات زن و شوهر در روستای دور افتاده با مرکز شهر هیچگونه تفاوتی ندارد.
کارگردان فیلم «ناردون» تصریح کرد: تعریف فیلم شهری زمانی معنا پیدا میکند که به آن موضوعاتی را نسبت دهیم، به عنوان مثال بگوییم که فیلم شهری باید در جغرافیایی خاص و در زمان حال رخ دهد که آئینه تمامنمای مسائل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه باشد. اگر فیلمی به مسائل 20 سال گذشته یا موضوعاتی تاریخی هم بپردازد شامل این مبحث نمیشود. این را میتوان برای هنرمند تعریف کرد تا براساس این خط مشی، اثر خود را خلق کند.
به گفته حسنپور، هنر ابزاری است که با مطرح کردن مسائل و موضوعات خاص، باعث چارهسازی مشکلات شود. فیلمسازان و نویسندگان به مسائلی میپردازند که افراد عادی از آن موضوعات به سادگی گذشتند، پرداخت به مسائل خاص میتواند به گونهای برای رفع مشکلات بیان شود.
وی با بیان نقش مهم و کلیدی زنان در فیلمهای سالهای اخیر، بیان کرد: در سال های اخیر در فیلمها زنان نقشهای خوبی را ایفا کردند و انصافا از پس نقش هم برآمدهاند. اینکه زن در سینما منفعل نیست و نقشهای کلیدی را ایفا میکند، قابل تقدیر است.
حسنپور درباره اصطلاح سیاهنمایی اظهار کرد: من زیاد با سیاهنمایی موافق نیستم و رابطهاش را با فیلمها متوجه نمیشوم که چرا به کار میبرند. به اعتقاد من، فرد هنرمند قرار است مسائلی را ببیند که دیگران آن مسئله یا اتفاق را نمیبیند، بنابراین این معضلات، مشکلات اقتصادی، فقر و کودکان کار از سوی هنرمندان مطرح میشود تا دیده شوند و مسئولان برای این موضوعات راهحلی پیدا کنند.
کارگردان فیلم سینمایی «وقتی همه خواب بودند» در ادامه افزود: زمانی که معضلات اجتماع بیان شود خیلی بهتر است تا بماند و به غده سیاه و چرکین برسد، با بیان کردن معضلات راه حلی پیدا میشود و چارهسازی در این زمینه صورت میگیرد و باعث میشود تا جامعه نفس بکشد و زنده بماند، مطمئنا مطرح کردن مشکلات و معضلات جامعه به هیچ وجه سیاهنمایی محسوب نمیشود.
حسنپور در پایان گفت: عدهای معتقدند که فیلمساز در کنار نشان دادن مسائل باید راهحل هم ارائه دهد که من این تعریف را بر نمیتابم، اگر فیلمساز قرار بود راهحل نشان دهد به عنوان مدیر شهری و فرهنگی در سازمانها مشغول به کار میشد. به اعتقاد من فیلمساز باید مشکلات و معضلات را با ظرافت هنریاش بیان کند که البته جریانات زیادی را در این باره دیدهایم که فیلمهای سینمایی راهاندازی کردهاند.
انتهای پیام/