به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، کوه آتشفشانی دماوند از دیرباز تاکنون همواره مورد توجه همه ایرانیان و جهانگردان بود. برجستگی این کوه نسبت به کوههای اطراف سبب شده که این قله مخروطی از فواصل بسیار دور نیز دیده شود و در بسیاری از متون تاریخی از آن بهعنوان کوهی بلند و دور از دسترس یاد شود. تلاشهایی مستند برای رسیدن به قله این کوه در بیش از 10 قرن پیش جزو نخستین تلاشهای ثبتشده در تاریخچه کوهنوردی حرفهای دنیا در کوهی با مقیاس و ارتفاع دماوند است.
بام ایران، دیو سپید، کوه کوهها، نماد سرزمین ایران، نماد صلابت و ایستادگی یک قوم، مقصد نهایی کوهنوردان ایران، شکوه یخچالها، درهها و رودها، جایی که زمین به آسمان گره میخورد؛ همه اینها توصیفهایی از یک نام هستند، نامی بهطولانی تاریخ سرزمین پارس، نامی بهبزرگی دشتهای فلات ایران، نامی بهبلندای دماوند، دیو سپیددل در آتشِ پای در بند، نامی که برای این مردم فراتر از یک کوه است. دماوند این پدرِ پیرِ سرزمین ایران که هزاران سال است سایهاش را بر این سرزمین گسترانده است.
بلندترین کوه آتشفشانی آسیا و این پدر پیر سرزمینمان این روزها حال و روز خوشی ندارد. انواع نامهربانیها و بدرفتاریهایی که در این سالها در حق این کوه شده باعث وخامت اوضاع زیستمحیطی کوه دماوند شده است.
حال حضور گسترده کوهنوردان و عدم نظارت بر این حضور کنار رعایت نکردن برخی مسائل زیستمحیطی از سوی عدهای از کوهنوردان سبب شده است تا چهره دماوند این روزها خدشهدار شود.
اما اخیراً جدای از اوضاع نابسامان دماوند، اتفاقات خاصی نیز در حال وقوع است، که در این رابطه مسعود فرحبخش ــ کوهنوردی که سالهاست قلل مرتفع بسیاری را فتح کرده است، به تسنیم میگوید: عدهای در حال ماهیگیری از آب گلآلود هستند. سودجویانی که با دستاندازی بر این کوه سرمایه ملی کشور را که متعلق به همه مردم است در اقدامی خودسر و خلاف قانون اقدام به ایجاد سدی برای عبور و مرور کوهنوردان کردند، سدی که به راهبند دماوند در ابتدای جادهای خاکی در جبهه جنوبی کوه دماوند معروف است، راهبندی که همه توضیحات و توصیفات توسعه پایدار را نقض کرده و راه را برای توسعه جیب افرادی محدود باز کرده است.
وی ادامه میدهد: راهبندی که توسط شهرداری رینه در آن نقطه ایجاد شده و اقدام به اخذ ورودی بهمبلغ 15 هزار تومان میکند، مبلغی که تا به امروز مشخص نیست در کجا و چگونه خرج شده و چه نفع و سودی به حال کوهنوردان و محیط زیست دماوند داشته است.
این دانشآموخته مؤسسه طبیعت و راهنمای طبیعتگردی و کوهنوردی ادامه میدهد: نکته جالب اینکه همین شهرداری رینه در حالی بهبهانههای مختلف از جمله انتقال زباله کوهنوردان به پاییندست این مبالغ را از کوهنوردان اخذ میکند که خود زبالههای شهر رینه را در اقدامی دیگر در کوهپایههای این سرمایه ملی کشور رها میکند.
فرحبخش میگوید: امروز اگر هزینههای تمامشده برای صعود به دماوند را محاسبه کنیم متوجه میشویم که کوهنوردی در دماوند فقط با هزینه بالا ممکن است، درحالی که اگر بخشی اندک از این هزینهها صرف حفظ محیط زیست و منجر به توسعهای پایدار با یک بازی دو سر برد میشد جای گله نبود اما این هزینهها امروز فقط منجر به توسعه جیب عدهای شده است.
این کوهنورد و دانشآموخته مؤسسه طبیعت خاطرنشان میکند: امروز خواسته کوهنوردان در درجه اول؛ «نه به راهبند دماوند» و سپس بسته شدن جاده جبهه جنوبی است، جاده و راهبندی که جز زخمی کردن پیکره دماوند، تاکنون سودی برای این کوه زیبا نداشته است.
بنابراین امروز جامعه کوهنوردی کشور فقط یک خواسته مشخص از شهرداری رینه دارد و آن اینکه با پایان دادن به این اقدامات خود، دماوند را رها کند تا این سرمایه ملی کشور که براساس مصوبه 221 شورای عالی محیط زیست در 21 خرداد 1381 بهعنوان نخستین اثر طبیعی ملی کشور و جزو مناطق چهارگانه تحت حفاظت سازمان محیط زیست و در 30 تیر 1387 در فهرست آثار ملی و تحت حفاظت و اداره دولت و در عین حال نامزد اصلی ایران برای دومین اثر طبیعی جهانی جهت ثبت در میراث طبیعی یونسکو است، توسط افرادی دلسوز و کاردان اداره شود.
شاید اگر امروز آرش کمانگیر در جمع ما بود بر اثر هزینههای زیاد، غیرمنطقی و غیرقانونی کوهنوردی در دماوند قید صعود به بام ایران را میزد و تیرش را از کوه دیگری از چله کمان رها میکرد تا به گسترش و چاق شدن این معضل کمک نکرده باشد.
انتهای پیام/*