به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا «سُوَیْد بْن عَمْرو بْن اَبی مُطاع خَثْعَمی»، اندکی پس از شهادت امام حسین (ع) به شهادت رسید. میرزا حسین نوری در مستدرک الوسایل او را مرد شریفی معرفی میکند که نماز بسیار میخوانده است؛ کان شریفاً کثیر الصلاة». (خاتمه جلد8، ص60)
وی آخرین نفرات از اصحاب حسین علیهالسلام که در کنار [آن حضرت] باقى مانده بودند؛ ابی مخنف به نقل از تاریخ طبری نقل میکند «سوید بن عمرو بن أبى مطاع خثعمى» و «بشیر بن عمرو حضرمى» بودند. سُوید به میدان رفت و پس از مبارزه مجروح شد و بیرمق در بین دیگر کشتگان افتاد. همه گمان کردند او کشته شده است. وی که بیهوش روی زمین افتاده بود، زمانی که صدای کشته شدن حسین(ع) را شنید که گفتند حسین کشته شد؛ قُتِل الحُسَین»، سراسیمه و ناخداگاه و مانند کسی که معشوق خود را از دست داده است، به هوش آمد. او که چیزی در دنیا برای از دادن نداشت در حالى که شمشیرش را برده بودند، با خنجری ه همراه داشت، ساعتى جنگید تا اینکه سرانجام به دست «زید بن رقاد جنبى» و «عروة بن بطار تغلبى» لعنةالله علیهما به قتل رسید. وى در میان [یاران حسین علیه السّلام آخرین کسى بوده که پس از کشته شدند همه یاران به قتل رسید.]
«سُوید» این درس را آموخت که حتی اگر اکثریت مردم از حق دوری کنند، باید همچنان بر مدار حق چرخید؛ او به یقین با تربیت مربی و معلمِ عالم و آدم دریافته بود که هدایت و رشد تنها از مسیر خلیفةالله و امام حیّ میسر خواهد بود؛ لذا تا پای جان باید بر سر ارزشها ایستاد و تمام هستی و زندگی خود را فدای امام عصر خود کرد.
انتهایپیام/