باشگاه خبرنگاران پویا - کامببز جهانگیری بابادی
نمایش المر، یک فیل رنگی را شاید بتوان از آن دسته از نمایشهای کودک دانست که المر نه تنها یک فیلم رنگی و تمام عیار است، بلکه از تمامی نشانههای درست یک نمایش کودک مانند ساختاری خوش-ساخت و منسجم، بازیهای حسابشدهی کودکان، طراحی صحنه و لباس جذاب به خصوص صحنههای مربوط به تکنیک سایه وکارگردانی خوشفکر و متنی مناسب در ژانر کودک با اشاراتی به جنبههای آموزشی پداگوژی بهرهمند است.
نقطهیشروع نمایش که با نوع بازی کودکانه و حرکاتی غلوشده و با استفاده از بزرگنمایی بازیگران و بازیهایی کمیک و میمیکهایی شاد و طراح گریمی مناسب همراه است، سعی میکند ارتباطی عمیق و درست را با مخاطب خردسال خود برقرار کند.
کارگردان نمایش، از همان ابتدا با آمدن یکی از بازیگران به همراه یک جاروبرقی آموزش غیر مستقیم نظافت را به مخاطب خردسال خود گوش زد میکند و در ادامه در صحنهای دیگری از صحنهی نمایش هم تمام گروه سعی در پاککردن صحنه و جمع آوری آشغالهای ریختهشده هستند و وقتی تمام این تدابیر و نشانهها در کنار هم جمع میشوند، جدا از ارتباطی که با تماشاگری خردسال و حتا بزرگتر برقرار میکند، نوید از یک نمایش شاد و موزیکال و مفرح را میدهد.
داستان نمایش از جایی شروع میشود که المر، فیل کوچک و متفاوتی است که با حرکات شوخ و سحرآمیز خود که چندی است در نمایشهای کودک ما باب شده، مخاطبان خود را شاد و خندان میکند و چون رنگ پوستش با دیگران فرق میکند، مورد تمسخر قرار میگیرد و سرافکنده و ناراحت دوستان خود را ترک میکند و به ناچار مجبور میشود لباسی همچون دیگر فیلها یپوشد و مصداق خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو را در پیش میگیرد و در پایان نمایش، همگی به این نتیجه میرسند که متفاوتبودن و مثل همه نبودن نه تنها کار غلطی نیست، بلکه بسیار هم میتواند باعث مطرحشدن و شادیآورشدن باشد.
نمایش المر، یک فیل رنگی در عین سادگی، نگاهی عمیق به باورها و آموزشها و عادات رفتاری غلط ما دارد از جمله میتوان به یک کلاغ چهل کلاغکردن آدمها و عیبجوییکردن و تمسخرکردن دیگران و بیتأثیربودن قضاوتکردن آدمها اشاره داشت.
از نکات خوب این نمایش استفاده از روزنامه و ترویج فرهنگ مطالعه و برای اطلاعرسانی در بین شخصیتهای نمایش است که کارگردان به خوبی از آن بهره جسته است.
نمایش المر، زمانی مخاطب کودک خود را خندان میکند و در نیمههای نمایش که ریتم به کندی داستان گمشدن المر را به دوش میکشد، با استفاده از تکنیک سایهی رنگی به سراغ مخاطبان میرود و با نمایی از جنگلی زیبا و حیوانات و پر زرق و برق تصویر میشود.
شاید بتوان تنها نقطه ضعف نمایش المر را در پایان قابل حدسش دانست که برای همهی مخاطبان قابل پیشبینی بود. در پایان باید به کارگردان نمایش تبریک گفت که با وجود گروهی بالغ بر سی نفر توانسته به خوبی از پس بازیهای یکدست، با اجرای موسیقی مناسب و ریتمی قابل قبول برآید.
انتهای پیام/