به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، نمایش «خنکای ختم خاطره» به نویسندگی حمیدرضا آذرنگ و کارگردانی حمید ادوای از هفدهم اردیبهشت ماه به صحنه تالار حافظ می رود.
این نمایش دارای بازیگرانی چون مریم بوبانی، عماد محمدی، مرجان خاکساری، نیما انصافیان، محمد اصغری، سهیل عبدی، مرضیه موسوی، مونا سهراب حقیقت، محمد شهباز تهرانی، شهاب عباسیان، امین موحدی پور، بهاره ریاحی، محمدرضا ایمانیان، منصور نصیری است.
نمایشنامه خنکای ختم خاطره در سال 88 نخستین بار توسط نیما دهقان به صحنه تئاتر شهر رفته و مورد استقبال زیاد علاقه مندان قرار گرفته بود این نمایشنامه بعدها نیز توسط کارگردان هایی اجرا شد اما اقبال اولیه را کسب نکرده حال حامد ادوای کارگردان جوان تلاش کرده با یک گروه تازه نفس نمایشنامه آذرنگ را به صحنه ببرد.
درباره محتوای نمایشنامه و تلاش این گروه هنری تئاتر با حامد ادوای به گفت وگو نشستیم که مشروح آن را در ادامه می خوانیم:
*درباره نمایشنامه خنکای ختم خاطره اطلاعاتی در دست است این نمایشنامه نخستین بار سال های 88 ـ 87 به صحنه رفته بود که اقبال زیادی به دلیل محتوای ضد جنگ آن شد، چطور شد تصمیم گرفتید این نمایشنامه را با توجه به پیشینه قوی که دارد به صحنه ببرید؟
بله درست است ما تقریبا یکی از موفق ترین نمایشنامه های ایران را قرار است به اجرا ببریم، فضای نمایشنامه را قطعا مطلع هستیم کاری از حمیدرضا آذرنگ در فضایی ضد جنگ . من به شخصه یکی از دلائلی که چهار سال است تلاش دارم این کار را به صحنه ببرم همین قوی بودن کار است اما فضای ملتهب و ذوق و شوق اجرای اولیه این کار باعث شد کمی در این اجرا فاصله بیافتد و تلاش کنیم در فرصت مناسب تر کار را اجرا ببریم.
آنچه برای من و گروهم در این کار جذاب است حرفی است که از آن صحبت می کند. برای ما درد جامعه جنگ زده پس از هشت سال خیلی غم انگیز است بهرحال تبعات جنگ هنوز هم ادامه دارد به ویژه بین خانواده شهدای گمنام که خیلی دغدغه مان بودند.
*بستر نمایش رئال یا سورئال است؟ گویا فضای نمایش در این بین در چرخش است؟
بهرحال متن یک بستر سورئال دارد. پیدا شدن شهیدی پس از 25 سال زنده و سالم خیلی هم واقعی نیست. کارهای قبلی گروه ما هم آثار فانتزی، سمبلیک و سورئال بوده است من هم این متن را انتخاب کردم که خودمان را محک بزنیم و بررسی کنیم که چطور می شود یک بستر سورئال را از فیلتر خود عبور دهیم.
البته کار در بخش رئال بازیگر محور و چالش خوبی برایمان است. تمام بازیگران به استثنای خانم بوبانی نقش هایی را بازی میکنند که از سن خودشان سال ها فاصله دارد، البته تلاش کردیم به تیپ سازی در کار نرسیم چرا که همه ما به غیر از یکی ـ دو نفر هیچکدام جنگ را ندیدیم و همین چالش برایمان جذاب است.
*پس چطور این تجربه عیبی را که با چشم ندیدید به مخاطب می خواهید منتقل کنید؟
اتفاقا مسئله همین است چیزی که تجربه عینی از آن نداریم و تلاش میکنیم به لحاظ حسی به تماشاگر منتقل کنیم برای همین این نمایشنامه برای من خاطره دردی است که می خواهم منتقل کنم.
*در هرصورت گرفتن یا نگرفتن کار برایتان ریسک زیادی دارد...
بهرحال نزدیک به 10 سال از اجرای موفق کار قبلی گذشته است ما هم همه تلاشمان را میکنیم که اجرای درخوری به واسطه متن حمیدرضا آذرنگ ارائه دهیم. ماه ها تلاش کردیم و این ریسک هم برایمان وجود دارد البته این سوال شما را از من زیاد می پرسند اما ما این ریسک را پذیرفتیم و بابتش تلاش کردیم البته بازخورد کار از هفته آینده مشخص می شود.
تاجای ممکن تلاش کردیم از اجرای پیشین نمایش فاصله بگیریم اما بهرحال در بخش هایی کار رئال است و ممکن است برایمان ریسک داشته باشد.
*از نهاد یا ارگانی حمایتی نشدید؟
متأسفانه خیر و هزینه کاملا شخصی از گروه تئاتر گره به سرپرستی خودم تهیه شد. تلاش زیادی برای پیدا کردن یک حامی داشتیم اما تا این لحظه که اتفاق نیافتد.
*علت انتخاب سالن حافظ برای اجرای کار چه بود؟
ما از پیش از اجرا در تئاتر شهر دنبال سالن بودیم تا به سالن حافظ رسیدیم که قدری به لحاظ حرفه ای سطح بالاتری از سایر سالن ها به ویژه سالن های خصوصی دارد هر چند این سال ها قدری تماشاگرش افول کرده اما بهرحال حرفه ای تر از سایر سالن ها است البته سالن حافظ هم نیمه خصوصی است.
تقریبا بین هجده تا نوزده میلیون هزینه سالن حافظ شد که برای 25 شب اجاره شده است البته در این قرارداد مالیات هم لحاظ شده هرچند تا جایی که من خاطرم است هنرمندان تئاتر از مالیات معاف هستند بهرحال به سختی این سالن را هم به دست آوردیم و چند ماه است که خواب بر گروهمان حرام شده و خودم هم در این بین سرباز هستم امیدوارم بتوانیم امانتدار خوبی برای حوصله و هزینه و نگاه مردم باشیم.
*درباره دکور و طراحی صحنه کار هم توضیح میدهید؟
بله کار البته بین 75 تا 80 دقیقه است. دکور کار توسط محمد موسوی طی جلسات عجیب و غریبی تلاش کردیم از کلیشه فرار کنیم و در فضای سمبلیک متن حرکت کنیم ولی بهرحال دکور سنگین است ما به هیچ عنوان سمت رئالیسم نرفتیم.
*انتخاب بازیگران به چه صورت انجام شد؟
البته در اجرای اولیه نمایشنامه هر بازیگر چند نقش داشت اما ما برای هر پرسوناژ یک بازیگر داریم. بازیگران هم بیشترشان از گروه تئاتر گره هستند که سالهاست با آنها کار کردیم برای آنها هم چالش بزرگی در فضای رئالیستی کار کردن داشت چرا که کارهای قبلی رئال نبود .
تعداد هفت یا هشت نفر هم از دوستان بیرون ما بودند که خیلی با حساسیت و ریزبینی انتخاب شدند عده ای هم تست دادند و با آنها به نتیجه نرسیدیم تا اینکه به یک ترکیب درست رسیدیم و خداراشکر بازیگران جوان و با تجربه در کنار هم هستند هر چند چهره نیستند اما چهار تای آنها در جشنواره تئاتر شهر کاندید شده و جایزه گرفتند.
به واسطه شرایط تجاری این روزهای تئاتر و فشاری که به ما برای ورود بازیگر چهره آمده بود تا به گیشه کمک کنیم هر چند من مخالف این جریان بودم و ترجیحم این بود که اگر هم قرار است چهره ای به ما اضافه شود به معنای انتقال تجربه و نزدیک به نقش باشد. بهرحال خانم بوبانی سالهاست سینما و تئاتر کار میکند و این تجربه به نسل ما اضافه خواهد شد و حضور او از هر چیز مادی برای من مهمتر بود.
*آیا به تئاتر گیشه اعتقاد دارید؟
من معتقدم تئاتر به تبلیغ دهان به دهان نیاز دارد نمایشی که خوب باشد مخاطب خود را خواهد یافت. ما باید تصمیمان را بگیریم که میخواهیم هنرمند باشیم یا خیر. کار با هزینه ها ندارم که به غایت سنگین است به ویژه در تئاتر خصوصی اما بهرحال موظف هستم که کیفیت خوب تحویل مخاطب دهم قطعا سرمایه اصلی تئاتر مخاطبان ما هستند و به نظرم بیش از این که فکر کنیم چه کسی را بیاوریم که گیشه داشته باشد، به کیفیت کارمان باید فکر کنیم.
*شرایط فعلی تئاتر را چطور ارزیابی می کنید؟
الان به نظر من تئاتر کار کردن برای نسل جوان خودکشی است بذری از ناامیدی با صندلی های خالی تئاتر نصیب گروه ها می شود استعدادهای عجیبی این بین هدر می رود و این آفت مدیریتی تئاتر است.
زمانی که در سالن های خصوصی هر شب دو تا سه نمایش به صحنه می رود عملا فاکتوری به اسم طراحی صحنه حذف می شود و بیشتر به این فکر می کنند که چطور بفروشند که اثرشان فاخر و درخور باشد.
من فکر میکنم قدری باید بر این قضیه تلاش شود تا ضرر و خستگی برای گروه ها باقی نماند، اگر بیشتر وقت و هزینه را براساس سلیقه مخاطب و زیبایی بصری کار تنظیم کنیم، در دراز مدت نتیجه خواهیم گرفت.
*نمایش در چه تاریخی اجرایش را آغاز میکند؟
از هفدهم اردیبهشت ماه ، دوشنبه ساعت 21.
*نکته پایانی؟
وظیفه ما این است که امانتدار خوبی برای هزینه های مردم دراین شرایط اقتصادی باشیم تا آنها هم ما را حمایت کنند.
منبع:فارس
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه رسانهها