به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، «امین محمد حطیط» استاد و پژوهشگر امور راهبردی لبنان در مقالهای در روزنامه البناء این کشور به بررسی علل قدرت انقلاب اسلامی در ایران بعد از گذشت 40 سال و راز و رمز آن پرداخت و نوشت: انقلاب اسلامی ایران تأکید کرد که بر پایه یک سری مبانی اساسی برای ملت استوار است، لذا صرفاً یک جنبش برای تغییر یک حاکم یا کودتای نظامی با مدیریت یک کشور بیگانه نبود بلکه عملاً حرکتی آزادیبخش برای بیرون آمدن از یوغ استعمار و دنبالهروی و ارادهای متکی بر هویت ملی و دینی مستقل و متمرکز بر اصل حاکمیت مردم در سایه دین اسلام بود.
در سایه ظلم ناشی از وضعیت موجود در سطح بینالملل، ایران با جنگ تجاوزگرانه صدام مقابله کرد؛ جنگی که کشورهای منطقهای در حمایت از صدام از آن پشتیبانی مالی کردند و کشورهای غربی تجهیزات و سلاح در اختیارش قرار دادند و از متجاوز حمایت و از او در شورای امنیت محافظت کردند.
همه اینها برای سرنگون کردن انقلابی بود که ثابت کرد انقلاب ملتی است که خواهان آزادی و حاکمیت و استقلال و برخورداری از ثروتهای خود بدون وجود شریکی خارجی است.
اما وقتی جنگ علیه ایران در رسیدن به اهدافش شکست خورد و ایران پایداری و استقامت کرد و انقلاب تحکیم بخشیده شد، غرب بهسراغ قدرت نرم رفت و سیاست مهار سیاسی و اقتصادی و مالی را در پیش گرفت، اما یک بار دیگر نیز ایران با پایداری خود موفق شد و غرب بهرهبری آمریکا در آسیب زدن به انقلاب ایران ناکام ماند، این بدان معنا است که قدرت نرم کنار قدرت سخت در سرنگون کردن انقلاب اسلامی ناکام ماند و شکست خورد.
اما ایران از همان آغاز از میزان خطرهای پیشِرو آگاه بود و بهیقین میدانست که غرب آن را رها نخواهد کرد و تلاش خواهد کرد تا ایران را تسلیم کند تا به خواستههایش تن دهد و از اهداف انقلاب دست بردارد و درخصوص حقوق ملت امتیاز بدهد و به همین خاطر نیز بود که رهبری ایران با حمایت و تأیید مردم، تصمیم راهبردی بزرگی را گرفت. این تصمیم راهبردی "ایجاد یک کشور قدرتمند و قادر به حفاظت از خود و ملت و ثروتهای خودش بود". این تصمیم ویژه و عمیق و دارای ابعاد علمی و راهبردی متعدد بود و از این رو، ایران در مسیر کسب همه منابع قدرت و تحکیم آن حرکت کرد که میتوان آن را در موارد زیر خلاصه کرد؛
نخست قدرت سیاسی: ایران از همان آغاز نظام جمهوری را در دستور کار قرار داد و آن را اجرا کرد و کشوری مستحکم و مبتنی بر نهادها را در سایه رهبری حکیمانه و بادرایت پایهریزی کرد. در این نظام مسئولان در سطوح مختلف با انتخاب مستقیم یا غیرمستقیم مردم برگزیده میشوند و از این رو، نظام سیاسی تجلی اصل "حکومت مردم بر خود" شد و این نهایت قدرت برای نظام سیاسی است.
دوم، قدرت نظامی دفاعی: ایران حقیقت جهان امروز را درک کرد و در مسیر پایهریزی قدرت دفاعی توانمند برای پاسداری از انقلاب و مردم و کشور و حمایت از جنبشهای آزادیبخش در سطح جهان و بهطور خاص در منطقه و تأمین سلاح کافی و مناسب برای این منظور حرکت کرد. ایران اینکار را از دو مسیر ساخت تسلیحات داخلی و واردات از منابع خارجی بدون قبول هرگونه قید و شرط انجام داد. ایران با تکیه به این دو مسیر موفق شد که به این سطح از نیروی بازدارندگی مؤثر دست یابد.
سوم، قدرت اقتصادی: روشن است که اقتصاد و پول شریان زندگی است. سیاست مهار و محاصره و تحریمهای غربی ایران را بر آن داشت تا بهطور اساسی بر خود تکیه کند و از این رو میبینیم که ایران با وجود محاصره توانست ثروت ملی را بهخدمت گرفته و از آن بهنفع مردم و خدمت به انقلاب بهره بگیرد و دست بیگانگان را از این ثروت کوتاه کند و سپس انقلابی اقتصادی را پایهریزی کند که اقتصاد ایران را از یک اقتصاد مصرفی به یک اقتصاد تولیدی و سرمایه گذاری تبدیل کند و از این رو، ایران در سطح بسیار بالایی به خودکفایی رسید.
چهارم، قدرت علمی: ایران، اسلام را بهخوبی درک کرد و اسلام نیز دین زندگی و توسعه و پیشرفت است، لذا ایران الگویی را در پیشرفت علمی همراه با پایبندی عمیق خود به دین و قوانین و موازین آن ارایه کرد و با موفقیت وارد عرصه اتمی و فضا و نانو و سایر علوم جدید شد. ایران در اینجا دو دستاورد به دست آورد؛ نخست اینکه باعث شد تا از علوم جدید بهره بگیرد و دوم اینکه بر این حقیقت تأکید کرد که اسلام دین تمدن و زندگی پیشرفته است.
پنجم، قدرت اجتماعی: ملت ایران ثابت کرد که در برابر دخالت خارجی میایستد که این امر نشئتگرفته از ایمان دینی و تعهد ملی و جنبش فکری است.
ششم، قدرت همپیمانی راهبردی: ایران توانست ائتلافها و همپیمانیهای مهمی را ایجاد کند و قدرت خود را افزایش داده و یک شبکه ایمنی منطقهای و بینالمللی برای خود ایجاد کند. این ائتلافها و همپیمانیها با کشورها نظیر سوریه یا نهادهای غیردولتی نظیر حزبالله ایجاد شد و با ارتقاء یافتن به یک گروه راهبردی مهم یعنی محور مقاومت در نظام جهانی درحال تشکیل براساس گروههای راهبردی تبدیل شد که این امر باعث میشود که ایران با وجود همه محاصرهها و تنگناها، جایگاهی امن را همراه با همپیمانانش در نظام جهانی آینده رزور کند.
انتهای پیام/*