به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، زیارت اباعبدالله علیهالسلام دارای آثار معنوی زیادی است و بلکه به لحاظ آمرزش گناهان و خطاها و عنایات خاص خداوند، سبب اصلاح امور مادی و دنیوی مؤمنان میشود. چه بسا افرادی که مدتها در کارشان گره دارند، اما به واسطه یک سفر به بهانه رسیدن به محضریت اهل بیت وحی به ویژه امام حسین علیهالسلام، به مصلحت خداوند، گره از کارشان گشوده و یا یک بیماری از آنها زائل میشود. اینها مواردی است که در احادیث عترت آمده است.
قسم دیگری از آثار زیارت اباعبدالله علیهالسلام موکول به دوران قیامت است، همان موقعیتی که انسانها به شدت نیاز به دستگیری دارند. امام صادق علیهالسلام در روایتی ضمن اشاره به برخی فضائل زوار امام حسین علیهالسلام فرمود «گویا میبینم که ملائک با مؤمنین بر سر قبر حضرت حسین بن على علیهما السلام ازدحام کردهاند. راوى میگوید: عرضه داشتم: آیا مؤمنین ملائک را میبینند؟ حضرت فرمود: هرگز، هرگز، آنها به خدا قسم ملازم و همراه مؤمنین بودند، حتى با دستهایشان به صورتهاى آنها مسح میکشند.
سپس امام فرمود: خداوند منّان هر صبح و شام از طعام بهشت بر زوّار امام حسین علیهالسلام نازل میفرماید و خدمتکاران ایشان ملائکهاند. هیچ بندهاى از بندگان خداوند حاجتى از حوائج دنیا و آخرت را از خداوند متعال در خواست نمیکنند مگر آنکه خدا به او عطاء میفرماید.
ماجرای حضور ملائک حول قبر مطهر امام حسین علیهالسلام احادیث دیگری را به خود اختصاص داده و این مسئله حاکی از ایجاد محیطی امن و نورانی برای زائران اباعبدالله علیهالسلام است. همه آنان که توفیق حضور در کنار ضریح مطهر اباعبدالله علیهالسلام پیدا میکنند، این نکته را تأیید میکنند. حس آرامش، نورانیت، معنویت، دوری از تعلقات دنیوی و حس محضریت و مغفرت خدا از جمله مواردی است که انسان مؤمن در زیارت امام حسین علیهالسلام آنها را تجربه میکند.
اما در ادامه روایت، راوى میگوید: عرض کردم: به خدا قسم این کرامت است. امام علیهالسلام به من فرمود: اى مفضّل: برایت بیشتر بگویم؟ گفتم: بله سرور من. حضرت فرمود: گویا میبینم تختى از نور را که گذاردهاند و بر روى آن قبّهاى از یاقوت سرخ زده شده که با جواهرات آن را زینت کردهاند و حضرت امام حسین علیهالسلام بر روى آن تخت نشستهاند و اطراف ایشان 90 هزار قبه سبز زدهاند و مؤمنین آن حضرت را زیارت کرده و بر آن جناب سلام میدهند. پس خداوند متعال به ایشان میفرماید: اى دوستانم از من درخواست کنید و بخواهید، زیاد اذیّت و خوار و مقهور شدید. امروز، روزى است که حاجتى از حاجات دنیا و آخرتتان را از من در خواست نکرده مگر آن را روا میکنم. پس خوردن و آشامیدنشان در بهشت است. به خدا قسم کرامت و احسانى که زوال نداشته و انتهای آن را نمیتوان درک کرد همین است. فَهَذِهِ وَ اللَّهِ الْکَرَامَةُ الَّتِی لَا انْقِضَاءَ لَهَا وَ لَا یُدْرَکُ مُنْتَهَاهَا. (کامل الزیارات، ص136)1
در این فراز از روایت آنچه نمایان است، ملاقات بیواسطه و بیحجاب با امام حسین علیهالسلام است. در واقع قیامت ظهور آن چیزی است که مؤمنان در دنیا و در محضریت اهل بیت علیهمالسلام تجربه کردهاند و در آن مقطع است که نعمات و الطاف خداوند بر مؤمنان و زائران اباعبدالله علیهالسلام به چشم دیده میشود.
---------------------
پاورقی:
حَدَّثَنِی الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَصْرِیِّ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو الْفَضْلِ عَنِ ابْنِ صَدَقَةَ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع کَأَنِّی بِالْمَلَائِکَةِ وَ اللَّهِ قَدْ ازْدَحَمُوا الْمُؤْمِنِینَ عَلَى قَبْرِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ قُلْتُ فَیَتَرَاءَوْنَ لَهُ قَالَ هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ قَدْ لَزِمُوا وَ اللَّهِ الْمُؤْمِنِینَ حَتَّى إِنَّهُمْ لَیَمْسَحُونَ وُجُوهَهُمْ بِأَیْدِیهِمْ قَالَ وَ یُنْزِلُ اللَّهُ عَلَى زُوَّارِ الْحُسَیْنِ ع غُدْوَةً وَ عَشِیَّةً مِنْ طَعَامِ الْجَنَّةِ وَ خُدَّامُهُمُ الْمَلَائِکَةُ لَا یَسْأَلُ اللَّهَ عَبْدٌ حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ إِلَّا أَعْطَاهَا إِیَّاهُ قَالَ قُلْتُ هَذِهِ وَ اللَّهِ الْکَرَامَةُ قَالَ لِی یَا مُفَضَّلُ أَزِیدُکَ قُلْتُ نَعَمْ سَیِّدِی قَالَ کَأَنِّی بِسَرِیرٍ مِنْ نُورٍ قَدْ وُضِعَ وَ قَدْ ضُرِبَتْ عَلَیْهِ قُبَّةٌ مِنْ یَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ مُکَلَّلَةٍ بِالْجَوَاهِرِ وَ کَأَنِّی بِالْحُسَیْنِ ع جَالِسٌ عَلَى ذَلِکَ السَّرِیرِ وَ حَوْلَهُ تِسْعُونَ أَلْفَ قُبَّةٍ خَضْرَاءَ وَ کَأَنِّی بِالْمُؤْمِنِینَ یَزُورُونَهُ وَ یُسَلِّمُونَ عَلَیْهِ فَیَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُمْ أَوْلِیَائِی سَلُونِی- فَطَالَ مَا أُوذِیتُمْ وَ ذُلِّلْتُمْ وَ اضْطُهِدْتُمْ فَهَذَا یَوْمٌ لَا تَسْأَلُونِّی حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ إِلَّا قَضَیْتُهَا لَکُمْ فَیَکُونُ أَکْلُهُمْ وَ شُرْبُهُمْ فِی الْجَنَّةِ کامل الزیارات، ص135-136)
انتهایپیام/