به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، میکائیل دیانی، کارگردان مستند «تهران تلآویو» با اشاره به رویکرد این اثر، اشاره کرد: «تهران تلآویو» نگاهی اجتماعی و فرهنگی به جنگ 12 روزه دارد.
مجموعه مستند «تهران تلآویو» به کارگردانی میکائیل دیانی، تهیهکنندگی و اجرای سیدعلی صدرینیا، همزمان با آغاز جنگ 12 روزه علیه ایران تولید شد و هر روز حوالی ساعت 17:45 از شبکه دو سیما پخش میشود. این مستند، محصول سازمان هنری رسانهای اوج است که در استودیو 22 تولید شده است.
دیانی در تشریح تجربه شخصی خود از ساخت این مجموعه، رویکرد محتوایی آن و چالشهای کار در فضای جنگی به خبرنگار تسنیم گفت: روایت جنگ منحصر به خط مقدم نیست؛ گاه ایستادن چند قدم عقبتر، حقیقت را بهتر نمایان میکند.
این مستندساز که سابقه روزنامهنگاری و مستندسازی در بحرانهایی چون سیل خوزستان و زلزلههای اخیر را در کارنامه دارد، درباره نقطه آغاز پروژه «تهران تلآویو» اظهار داشت: از ابتدا تصمیم گرفتیم به جای تمرکز بر خط مقدم، روایتهایی از پشت جبهه، اتحاد مردمی و فعالیت گروهها و نهادهای امدادی را محور قرار دهیم؛ رویکردی مشابه مستند “تهران بیروت”. جنگ 12 روزه وجوهی متفاوت از دیگر جنگها داشت و همین امر موجب شد تیم مستند به دنبال داستانهایی برود که اغلب در جنگهای مرسوم کمتر دیده میشوند.
دیانی افزود: رفتار ناجوانمردانه دشمن حتی برخلاف قواعد متعارف جنگ بود. آسیبها، انفجارها و تخریبهایی که متوجه نهادهای غیرنظامی و نیروهای غیرمسلح میشد، بسیار گستردهتر و شدیدتر از جنگهای مشابه بود. از این رو، تیم تولید بر آن شد تا تمرکز خود را بر شخصیتها و موقعیتهایی بگذارد که وجوه انسانی و روایتهای کمتر دیدهشده جنگ را به تصویر میکشند.
وی در ادامه توضیح داد: با توجه به این مهم، تلاش کردیم قصه انسانهایی را روایت کنیم که در فرآیندهای جنگی اغلب نادیده گرفته میشوند؛ از نیروهای امدادی و داوطلب گرفته تا کودکانی که در شرایط بمباران نیازمند احساس امنیت هستند. در “تهران تلآویو” بر این باور بودیم که برای مستندسازی از جنگ، گاه با چند قدم عقبتر ایستادن و نگاه از زاویهای دیگر میتوان به نتایج بهتری دست یافت.
او با اشاره به اینکه هدف «تهران تلآویو» تنها ثبت تصاویر نبوده است، گفت: در این مستند نمیخواستیم صرفاً تصاویر را ثبت کنیم، بلکه هدف انتقال بینشی عمیقتر و ایجاد نوعی آگاهی برای مواجهه جامعه با بحرانهای احتمالی مشابه در آینده بود. یکی از دشوارترین بخشهای پروژه، سرعت بالای تحولات در طول جنگ و ضرورت همراهی مستند با این تغییرات بود. تدوین همزمان با تصویربرداری انجام میشد؛ لازم بود لحظهبهلحظه با رویدادها پیش برویم تا مستند از فضای واقعی عقب نماند. همین موضوع کار را بسیار پیچیده و پرفشار میکرد.
دیانی به چالشهای امنیتی در زمان تصویربرداری نیز اشاره کرد و افزود: میبایست مراقب بودیم در حین ساخت مستند، آسیبی به فعالیتهای خط مقدم وارد نشود. به همین دلیل، زمانی که تمرکزمان بر گروههای امدادی مانند هلال احمر، آتشنشانی و نیروهای داوطلب مردمی بود، تلاش کردیم تا خللی در روند کاریشان ایجاد نشود. این تمرکز به مستند امکان داد تا از برخی محدودیتهای رایج عبور کرده و بیشتر بر ابعاد اجتماعی و انسانی جنگ تمرکز کنیم؛ تا برای مخاطب قابل لمستر و آموزندهتر باشد.
این کارگردان همچنین تأکید کرد: مستند، ضمن آنکه نباید جامعه را در مواجهه با چنین جنگی بترساند، میبایست نقش آموزشی و آگاهیبخشی نیز ایفا کند؛ بهویژه در شرایطی که جامعه در بحران به سر میبرد. به عنوان مثال، در قسمتی که به مواجهه کودکان با شرایط جنگی میپرداختیم، تلاش کردیم هم جنبه احساسی ماجرا را نشان دهیم و هم نکاتی را برای مراقبت از کودکان به مخاطب منتقل کنیم. یا در قسمتهای مربوط به امدادگران، اطلاعاتی را ارائه کردیم که برای عموم مردم مفید باشد.
او درباره چگونگی جلب اعتماد مخاطب اظهار داشت: مهمترین رویکرد ما در این پروژه، تکیه بر روایتهای شاهدان عینی و حضور متخصصان مقابل دوربین بود تا بتوانیم قصهها را به صورتی مستند و قابل اعتماد روایت کنیم. این روش باعث جلب اعتماد مخاطبان شد و با توجه به بازخوردهای مثبت، تصمیم گرفتیم روند تولید مستند را ادامه دهیم.
این مستندساز افزود: از آنجا که تولید، تدوین و پخش این مستند تقریباً بهروز است، تلاشمان بر این بوده تا با نگاه به بازخورد مخاطبان و ارائه پیشنهادات و انتقاداتی که دارند، قسمتهای دیگر مستند «تهران تلآویو» را پیش ببریم و امیدواریم با همین روند بتوانیم رضایت حداکثری مخاطبان را نیز جلب کنیم.
میکائیل دیانی در پایان گفت: در «تهران تلآویو» تلاش شده روایتی تازه از جنگ ارائه شود؛ روایتی که نه صرفاً به عنوان یک بحران نظامی، بلکه به عنوان یک تجربه انسانی، اجتماعی و فرهنگی مطرح باشد. با تمرکز بر اتحاد ملی، روایت مردم و روزآمدی در تولید، این مستند توانسته تصویری متفاوت از روزهای پرتنش جنگ ترسیم کند؛ تصویری که نهفقط برای امروز، بلکه برای حافظه تاریخی آینده نیز ارزشمند خواهد بود.
انتهای پیام/