به گزارش خبرگزاری تسنیم از رشت، در سالروز میلاد با سعادت حضرت زینب(س) و روز پرستار، بیمارستان پورسینا و سایر مراکز درمانی استان گیلان حال و هوای خاصی داشتند؛ در راهروهای بیمارستان پورسینا قدم میگذاریم تا از دغدغهها بشنویم؛ چیزی که قبل از مصاحبه توجهمان را جلب کرده است روحیه شاد و تبریکهای پرستاران به همکارانشان در راهروهای بیمارستان است.
روی میز پرستاری دستهگلهای رنگارنگی را میبینم و پرستاری که پشت میز با دقت خاصی بدونِ توجه به گلها، در حال انجام کارش است؛ در سمت دیگر یک بانوی پرستار با روحیه شاد و مهربان، همکارانش را جمع کرده و به تک تک آنها گل و شیرینی میدهد و از زحماتشان قدردانی میکند؛ وقتی پای عشق به خدمت و مردم در میان باشد، دغدغهها و سختی کار پرستاری اینجا فراموش میشود این را در تبسم و نگاه مهربانشان میشود فهمید.
به میان جمعی از پرستاران رفتیم و پای صحبتشان نشستیم. از شیرینیها و سختیهای شغلشان، از صبر و استقامت، از عشق و رنج و از آرزوهای کوچک و بزرگی که هنوز در دلشان زنده است پرسیدیم و توصیههایشان به جوانانی که میخواهند لباس مقدس پرستاری را بر تن کنند.
ابراهیم گلچین از پرستاران باسابقه بیمارستان پورسینا اولین کسی است که جلوی دوربینمان قرار گرفت؛ او حدود 30 سال است که در حرفه پرستاری فعالیت دارد. از اوایل دهه 70 لباس سفید پرستاری بر تن کرده است؛ فعالیتش را از بخشهای داخلی، جراحی و اورژانس آغاز کرده. مدتی سرپرستار بخش دیالیز و مدیر پرستاری بیمارستان بوده، سپس به عنوان سوپروایزر و اکنون نیز به عنوان سوپروایزر بالینی بیمارستان پورسینا خدمت میکند.
وی میگوید: از همان ابتدا به رشتههای گروه پزشکی و پیراپزشکی علاقهمند بودم. در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران تحصیل کردم و از همان زمان پرستاری برایم یک حرفه مقدس و همراه با معنویت بود. در طول این سالها به اطرافیان و بستگانم همواره توصیه کردهام که با روحیه خدمت به مردم وارد این حرفه شوند. خواهرزادهام نیز اکنون در اورژانس یکی از بیمارستانهای استان مشغول است.
پرستار نخستین تکیهگاه رنجدیدهها است
گلچین درباره سختیها و لحظات تأثیرگذار شغل پرستاری گفت: پرستار در طول خدمت خود با لحظات تلخ و شیرینی روبهرو میشود؛ از دیدن رنج بیماران و غم خانوادهها گرفته تا لحظات از دست دادن بیماران جوان و سالخورده. دیدن این صحنهها برای پرستار سخت و ناراحتکننده است، اما تجربه به پرستار میآموزد که در شرایط سخت و بحرانی، آرام بماند و تنها به وظیفهاش فکر کند البته این فشارها در بلندمدت موجب فرسودگی شغلی میشود؛ به همین دلیل پرستاری جزو مشاغل سخت محسوب شده است، هرچند هنوز تمام مزایای مشاغل سخت به این حرفه تعلق نگرفته است.
وی با اشاره به زحمات شبانهروزی پرستاران افزود: پرستار در شیفت شب باید تا صبح بیدار بماند، بر بالین بیمار حاضر شود، صدای درد و رنج و نالههای بیمار را بشنود و صبور باشد و مرهمی بر دردهایشان بگذارد همه اینها روحیه قوی و بردباری میخواهد.
صبر زینبگونه، رمز استواری در حرفه پرستاری
گلچین در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به جایگاه حضرت زینب(س) گفت: برای ما پرستاران افتخار بزرگی است که روز میلاد حضرت زینب کبری(س) روز پرستار نام گرفته است. ایشان اسوه صبر، علم، اخلاق و مقاومت بودند و از سه امام بزرگوار مراقبت کردند. پرستاران ما با الهام گرفتن از سجایای اخلاقی و صبر و استقامت این بانوی بزرگ، در حرفه خود موفقتر خواهند بود.
این پرستار باسابقه با بیان اینکه بسیاری از پرستاران ما از زنان هستند گفت: بانوان در خانه مادر و همسر هستند و وظایف دیگری هم دارند و وقتی وارد محیط کار میشوند نیاز به آرامش دارند اما هنوز با ایدهآلهای پرستاری فاصله داریم. پرستاران مرد هم با مشکلات مشابه روبهرو هستند بعضی از آنها مجبورند در چند مرکز کار کنند یا شغل دیگری داشته باشند تا چرخ زندگیشان بچرخد.
نخستین مخاطب خشم و بیصبری همراهان بیمار، پرستار است
وی با تاکید بر لزوم همراهی و صبوری همراهانِ بیمار در مرکز ترومای استان گفت: عدهای وقتی به بیمارستان مراجعه میکنند، مشکلات ساختاری بیمارستان را نمیبینند. ممکن است بعضی ایام مشکلاتی از قبیل نبودِ تخت یا کمبود دارو باشد اما اولین کسی که مقابل چشمانشان قرار میگیرد، تیم پرستاری است. متأسفانه در برخی اورژانسها، بهویژه مرکز پرترافیک و ترومایی مانند پورسینا گاها دیده میشود که همراهانِ بیمار علیه پرستاران، خشونتهای کلامی و فیزیکی انجام میدهند.
وی در پایان به دیگر چالشها و دغدغههای همکارانش اشاره کرد و گفت: اگرچه در طول سالها اقدامات زیادی در حمایت از پرستاران صورت گرفته اما هنوز در زمینه حقوق و مزایای پرستاری، نیاز به توجه و اصلاح بیشتری وجود دارد. امیدوارم سیاستگذاران با تعریف مشوقها و جذابیتهای شغلی، جایگاه واقعی این حرفه ارزشمند را بیش از پیش تقویت کنند.
کمبود نیرو واقعیتی تلخ در سیستم درمان
در بخش مراقبتهای ویژه نیز صدای دستگاهها با فریادهای اضطراب آمیخته است. در میان این هیاهو، امیرحسین نوری با 15 سال سابقه پرستاری بالای سر بیماران حاضر شده است. او با 15 سال سابقه، از بخشهای اورژانس، تروما و بخشهای ویژه و جراحیها عبور کرده است.
نوری معتقد است کسانی که لباس سفید پرستاری بر تن کردهاند، دلشان با خداست و صبرشان را از حضرت زینب(س) آموختهاند؛ او امیدوار است این صبر الهی در زندگی همه ما جاری باشد.
وی به شیرینیهای کار پرستاری اشاره میکند و میگوید: بهبودی بیماران و یا کاهش درد کسی که پناهش بعد از خدا ما هستیم و بازگشت به زندگی بیمارانی که مدتها در کما بودند از جمله لحظات شیرین پرستاری است؛ پرستار با شادی خانوادهها از ته دل راضی و خشنود میشود.
حقوق کم و تأخیر در پرداخت تعرفههای پرستاری
نوری با اشاره به سختیهای این حرفه ادامه میدهد: کمبود نیرو و کملطفی سیستم درمان واقعیتی است که همه پرستاران با آن مواجه هستند؛ اما این سختیها باعث نمیشوند که خدای نکرده کمکاری کنیم، امیدواریم فشارها از روی پرستار برداشته شود، حقوق و مزایای پایین و تاخیر در پرداخت تعرفه پرستاری برای همکاران ناراحتکننده است.
وی درباره همراهان بیماران میگوید: خواهش ما این است که خستگی پرستار را درک کنند. بسیاری از پرستارانِ ما مادر هستند و استراحتشان محدود است. بعضی همکارانِ ما بعد از شیفتهای طولانی و پی در پی فقط چند ساعت فرصت استراحت دارند.
عشق به مردم و کمک به بیماران به پرستار انگیزه میبخشد
نعمت پورموسی یکی دیگر از پرستاران بیمارستان پورسینا نیز با هشت سال سابقه خدمت در بخشهای مختلف این مرکز، به تجربهها و دغدغههایش در حرفه پرستاری اشاره کرد و گفت: پرستاری شغل واقعاً دوستداشتنی است و باید با عشق و علاقه این حرفه را پذیرفت؛ عشق به مردم و کمک به بیماران به پرستار انگیزه خدمت میبخشد.
وی درباره دلیل انتخاب این حرفه افزود: از ابتدا کمک به مردم را دوست داشتم و همین علاقه باعث شد پرستاری را انتخاب کنم. برای ما نجات جان یک انسان از هر چیز دیگری مهمتر است. وقتی بیمار بهبود پیدا میکند، احساس بینظیری داریم اما از دست دادن بیمار یکی از تلخترین لحظات زندگی ما است مخصوصاً وقتی تمام تلاشمان را میکنیم اما نتیجه نمیگیریم.
پورموسی از سختیهای روحی این شغل گفت: لحظه فوت یک بیمار جلوی چشمانمان، برایمان خیلی سخت و تلخ است؛ در آن لحظه باید آرامش خودمان را حفظ کنیم و با توکل بر خدا سعی میکنیم غم و ناراحتی را به خانه نبریم.
وی از فشار کاری و تأثیر آن بر زندگی خانوادگیاش گفت: شیفتهای کاری ما واقعاً سنگین است و خانوادههایمان از این وضعیت در عذابند، فرزندم آنقدر کم مرا میبیند که گاهی مرا نمیشناسد. شرایط کاری سخت و حقوقها پایین است با وجود همهی این مشکلات، پرستاران با وجدان کاری بالا و به خاطر تعهدی که دادهاند، خدمت میکنند.
پورموسی در پایان توصیهای به جوانانی داشت که قصد دارند وارد این حرفه شوند: پرستاری شغل سختی است اما بازار کار دارد. کسی که این مسیر را انتخاب میکند باید توان جسمی بالا و روحیهای قوی داشته باشد؛ باید بتواند رنج و غم مردم را ببیند و در عین حال با لبخند به خانه برگردد، این کار فقط با عشق و ایمان ممکن است.
به گزارش تسنیم، براساس گفتههای این سفیدپوشان عرصه سلامت؛ پرستاری ترکیبی از صبر، عشق، ایثار و مسئولیتپذیری است و باید قدردان این عزیزان باشیم که با وجود تمام مشکلات مالی، فشار کاری و کمبود نیرو در میدانِ خدمت ایستادهاند اما این حرفه معنوی همچنان نیازمند حمایت اجتماعی، توجه بیشتر مسئولان و قدرشناسی مردم است تا پرستاران بتوانند با آرامش، ایمان و عشق بیشتر ادامه دهند؛ امیدواریم به دغدغههایشان بیش از پیش توجه شود.
انتهای پیام/